Jak oswoić dziecięce lęki?

Każde dziecko przeżywa czasem chwile grozy, chwile prawdziwego, paraliżującego strachu i nie jesteśmy w stanie go przed tym uchronić. Możemy jednak sprawić, by sytuacje te nie zdarzały się często, a przede wszystkim, by dziecko poczuło się lepiej a w przyszłości umiało zapanować nad lękiem.
Ale po kolei...

Zobacz także: Czego boją się dzieci?

Strach jest potrzebny

Odczuwając strach, dziecko uczy się, że nie wszystko mu wolno. Że istnieją pewne ograniczenia, których przekroczenie powoduje przykre następstwa. W takim strachu nie ma nic złego, przeciwnie, jest bardzo pomocny w prawidłowym rozpoznawaniu, co jest dobre, a co złe.

Strachu nie można bagatelizować

Zdarza się, że malec czuje lęk, który nam, dorosłym, wydaje się nam zupełnie nieuzasadniony.
Zwykle rodzice starają się zlekceważyć sprawę, mówiąc dziecku, że nie ma się czego bać lub że boją się tylko “baby i beksy”. To błąd! – Nie wolno zaprzeczać uczuciom dziecka — apelują psychologowie.

Strach zawsze jest prawdziwy

Nawet jeśli źródło lęku wydaje się nam absurdalne, to strach, jaki dziecko odczuwa, jest jak najbardziej prawdziwy.
Warto sobie tu uświadomić, że powód strachu, który z naszego punktu widzenia jest nierozsądny, z perspektywy dziecka może mieć jak najbardziej racjonalne podstawy.

Przestraszone dziecko potrzebuje wsparcia

To, co powinnaś dać swemu malcowi w chwili, gdy odczuwa on strach, to całkowite, bezwarunkowe wsparcie.
Na tłumaczenie, że nie ma powodu do obaw, przyjdzie czas później, gdy malec się uspokoi. W chwili gdy płacze, krzyczy, lub powodowany irracjonalnym lękiem odmawia wykonania jakiejś czynności (na przykład umycia się w wannie lub wyjścia z domu), powinnaś przede wszystkim pomóc mu zapanować nad silnymi emocjami.
Na pewno nie uspokoisz dziecka krzycząc, grożąc mu lub lekceważąc jego uczucia czy podważając poczucie własnej wartości.

Magiczne słowa: "Mama jest!"

Te słowa mają wielką, uspokajającą moc. Wypowiedzenie ich często wystarczy, by dziecko natychmiast się uspokoiło.
Poczucie, że w trudnej sytuacji dorosły staje za nim, a nie przeciwko niemu, jest ważnym doświadczeniem. Nie tylko w tym konkretnym momencie, gdy trzeba uśmierzyć lęk, ale także na przyszłość.
Dziecko, które czuje, że może liczyć na swoich rodziców, któremu oszczędzono poczucia, że zawiodło ich oczekiwania, w miarę dorastania nabiera pewności siebie, rzadziej odczuwa lęk.
Potrafi także samodzielnie się z nim uporać — widząc opanowanie rodziców, mając za sobą wiele spokojnych rozmów o tym, co czuje, podczas których nauczyło się nazywać dręczące je uczucia, wie, jak uśmierzyć wewnętrzny niepokój.

Polecamy także: Strach przed zasypianiem