Na pewno znasz wszystkie te sposoby i z powodzeniem je stosujesz. Być może dlatego, że sama ich kiedyś doświadczyłaś. Być może to właśnie one pomogły ci w ukształtowaniu poczucia własnej wartości. Drobne gesty, które płyną z życzliwości, są świetnym dowodem uczuć wobec dziecka. Są jak lekarstwo o przedłużonym działaniu, bo głęboko zapadają w pamięć. Kiedy w przyszłości nad twoim dorosłym już „maleństwem” zawisną burzowe chmury, posag dobrych emocji skutecznie pomoże mu je rozpędzić.
Mijacie go po drodze, kiedy jedziesz z dzieckiem po zakupy lub na pocztę. A jednak się zatrzymujesz, bo zaplanowałaś wyjście z domu tak, aby przy okazji spędzić tam trochę czasu. Widok drabinek i piaskownicy to silna pokusa dla malucha. Pozwalając mu pohuśtać się i pozjeżdżać, nie tylko unikniesz kłopotu z odwracaniem uwagi od atrakcyjnego obiektu na trasie i słuchania żalu z powodu zmarnowanej szansy na zabawę, przede wszystkim pokazujesz, że potrzeby dziecka są dla ciebie ważne.
Czytaj też: Jak z szacunkiem i miłością wyznaczać dziecku granice?
Gdy wychodzisz z domu, a także kiedy maluch wybiera się na spacer z tatą. Machasz tak długo, dopóki dziecko nie zniknie ci z oczu. Taki rytuał połączony z buziakami, przytulaniem wyraźnie podkreśla, jak jesteście sobie bliscy. Wielu dorosłych przechowuje we wspomnieniach obraz mamy lub babci machającej ręką na pożegnanie. Takie sentymentalne pamiątki powodują, że cieplej robi się na sercu bez względu na okoliczności.
Nawet małe dzieci rozkoszują się wspomnieniami chwil, gdy pojawiły się na świecie. Te opowieści to dla nich dowód, jak bardzo są ważne, jak potrzebne i kochane. Z czasem przybędzie wam tematów do wspominania: pierwszy dzień w przedszkolu, pierwsza jazda na rowerze itp. W opowiadaniu o tych wydarzeniach ważne są słowa, których używasz: „Nigdy nie zapomnę, kiedy...”, „Zawsze cieszyłam się, gdy...”, „Bardzo lubiłeś, gdy...”. W takich wspomnieniach dziecko przegląda się jak w lusterku.
Małe dziecko ma bardzo dobrą pamięć. I choć pojęcie czasu jest jeszcze dla niego zbyt trudne do zrozumienia, z pewnością dobrze zapamięta, że kiedyś obiecałaś mu pójść do zoo i nic z tego nie wyszło. Jeśli wiesz, że nie uda ci się wywiązać z obietnicy, staraj się nie dawać nadziei, po cichu licząc na to, że maluch jednak zapomni.
Gdy dziecko nauczy się trzymać ołówek, przygotuj pudełko, do którego będziesz odkładać jego dzieła. Nie tylko po to, aby chwalić się nimi przed znajomymi i rodziną, ale aby okazać szacunek dla dziecięcej twórczości i zachęcić do kolejnych prac. Uszczęśliwisz dziecko, wystawiając jego rysunki w domu, zanim trafią do pudła. Dołącz do nich komentarze i datę, kiedy powstały – plątanina kresek zyska w ten sposób ciekawą historię. Co zrobić, gdy pudło pęka w szwach? Pod nieobecność dziecka dokonuj selekcji. Pierwsze udane kółeczko, pierwszy portret mamy są bezcenne, ale reszty możesz dyskretnie się pozbyć.
Maluchy za nimi przepadają. A może by tak wysłać do dziecka kartkę? To nic, że nigdzie nie wyjeżdżasz. Możesz ją nadać na poczcie, wracając z pracy albo po prostu wrzucić do waszej skrzynki na listy. Wybierz taką, która szczególnie spodoba się twojej pociesze. Kilka miłych słów na odwrocie, śmieszny rysunek, wierszyk – na pewno zaskoczysz i zadziwisz swoje dziecko.
Choć pozornie w dwóch pierwszych latach życia dziecko nie ma ci zbyt wiele do powiedzenia, nie bagatelizuj jego niewinnej paplaniny. Maluch chce być wysłuchany, chce czuć, że to, o czym opowiada, nie jest dla ciebie bez znaczenia. Nie zbywaj gaduły byle czym, nie wyśmiewaj sposobu, w jaki mówi. Teraz wysłuchasz banalnych historyjek, a w przyszłości dziecko nie będzie miało oporów, by zwierzyć się ze swoich problemów.
Zobacz też: 9 błędów wychowawczych zbyt troskliwych rodziców
23 kwietnia obchodzimy Światowy Dzień Książki i Praw Autorskich. Zobacz dlaczego wieczorna czytana bajka, zamiast tej telewizyjnej, ma tak zbawienny wpływ na inteligencję, zasób słownictwa, zachowanie i postrzeganie świata Twojego malucha. 1. Niezawodna pamięć i łatwość uczenia się. Czy nie zastanowiło Cię kiedyś dlaczego Twoje dziecko jednym tchem potrafi wymienić imiona bajkowych bohaterów? To, co czytasz – dziecko faktycznie widzi, jakby oglądało film. Mózg pracuje bardziej intensywnie, kiedy musi wyobrazić sobie historię. Wówczas zapamiętuje lepiej. Dziecko potrafi po kilkukrotnym przeczytaniu bajki samodzielnie ją dokończyć dokładnie tymi samymi słowami, które usłyszało od Ciebie. Dzięki temu ćwiczy pamięć, co potem wpływa na umiejętność szybkiego uczenia się i zapamiętywania informacji usłyszanych nawet jednokrotnie. 2. Kreatywność i umiejętność radzenia sobie w różnych sytuacjach. Książki to doskonała pomoc pedagogiczna. Fabuła danej opowieści podpowiada co jest dobre, a co złe. Zachęca do dążenia do celu, do tego, aby się nie poddawać i pokonywać swoje słabości i przeciwności lodu. Dziecko w rezultacie lepiej radzi sobie w codziennych sytuacjach, wykazując się niebywałą kreatywnością. 3. Słownik w głowie. Ilość nowych słów, które podczas czytania usłyszy dziecko poszerza jego dotychczasowy słownik. Oczywiście warto zapytać malucha czy rozumie dane określenie. Wówczas zapamiętuje również kiedy używać go w prawidłowy sposób. Wzbogacenie słownictwa to również ćwiczenie mowy i komunikowania się z innymi. 4. Uspokojenie i wyciszenie. Cały dzień z reguły jest bardzo aktywny dla dziecka. Przeżywa różnorodne emocje i jest bardzo pobudzone. Czas, kiedy kładzie się do łóżka musi być wyjątkowo spokojny, aby sen spełniał swoją regeneracyjną funkcję. Czytanie w tym pomaga, szczególnie kiedy mama lub tata...
Dopadło cię poczucie winy, bo odmówiłaś dziecku kupna kolejnego zestawu klocków? Martwisz się, że przez ciebie przeżyje traumę , której nie zapomni do końca życia? Szczęście dziecka nie ma związku z zabawkami w jego pokoju. Sprzyja mu coś innego. 1. Zaplanuj dziecku dzień Dzieci lubią koszarowy tryb życia (nie mylić z koszarową dyscypliną!). Pobudka, śniadanie, zabawa, drugie śniadanie, spacerek, i tak dalej – aż do wieczora. O tym, jak ważny dla dobrego samopoczucia jest przewidywalny plan dnia, dowiadujesz się, gdy coś go zburzy. Gdy świąteczny pobyt u rodziny czy wyjazd w góry sprawią, że dziecko w innych porach je i śpi, czyli – mówiąc językiem psychologów – rozreguluje się, płaczem i grymasami przypomni ci, co tak naprawdę jest mu potrzebne do szczęścia . Czytaj też: 10 powodów, aby mieć więcej niż 1 dziecko 2. Zarezerwuj trochę czasu wyłącznie dla dziecka Nawet na urlopie wychowawczym nie poświęcasz całego czasu tylko dziecku – pierzesz, gotujesz, sprzątasz, kupujesz. Choć robisz to w zasadzie dla dziecka, ono nie ma cię na wyłączność. Ale gdy wchodzisz do dziecinnego pokoju , ogłuchnij na jakiś czas na dzwoniący telefon, zapomnij o forach dla rodziców w internecie i zapytaj: „W co się teraz pobawimy?”. Dziecko poczuje się ważne i szczęśliwe jak nigdy. Czytaj też: 6 sposobów, w jakie dziecko okazuje ci miłość 3. Słuchaj, co dziecko ma ci do powiedzenia To tylko niewinna dziecięca paplanina... Wcale nie! Dziecko mówi, jak umie, i chce czuć, że to dla ciebie ważne. Nie zbywaj gaduły, nie śmiej się z przekręconych słów. Na pewno też nie byłabyś szczęśliwa, gdybyś znalazła się w podobnej sytuacji. Gdy uważnie słuchasz, pomagasz dziecku w formułowaniu myśli i wyrabianiu poglądu na różne sprawy. Rośnie ci mądry rozmówca. Czytaj też: 5 mitów o rozpieszczaniu dzieci...
Kładziesz swojego 3-4-latka do łóżka o 20.30. Przytulasz go, dajesz mu buziaka i życzysz słodkich snów. Teraz czekają na ciebie naczynia po kolacji, trzeba zapłacić rachunki i wyprowadzić psa, od rana nie mieliście ani chwili, aby usiąść i zrelaksować się. Ale zamiast spędzać resztę wieczoru na nadrabianiu obowiązków lub cieszeniu się cennymi chwilami we dwoje, kursujecie co chwila do pokoju dziecka namawiając je do snu. Wreszcie usypia – 3 godziny później. Brzmi znajomo? Dlaczego dziecko nie chce spać? Czasami widać, że dziecko walczy z sennością – trze oczy, ziewa i marudzi. Czasem może wydawać się w pełni rozbudzone, a nawet nadaktywne, ale to również może być objaw zmęczenia. To, co się dzieje, to dziecinna wersja okrzyku „tyle do zrobienia, tak mało czasu”; tak wiele dzieje się dookoła – Tata siedzi w salonie i przegląda pocztę, mama przechodzi z pokoju do pokoju, zwierzęta się bawią – dziecko chce brać w tym wszystkim udział. Dziecko w tym wieku zaczyna zdawać sobie sprawę, że nie jest częścią mamy, ale oddzielną osobą, chce więc podkreślić swoją niezależność. Odmowa położenia się wieczorem do łóżka jest jedną z form przejmowania kontroli. Co robić, gdy dziecko nie chce spać? Naucz dziecko samodzielnego zasypiania . Jeśli dziecko zasypia tylko w obecności któregoś z rodziców, budujecie przyzwyczajenie, które bardzo trudno będzie w przyszłości wyplenić. Najlepsze, czego możesz go nauczyć, to samodzielne wyciszanie się i zasypianie. Przestrzegajcie cowieczornego rytuału zasypiania, tak aby dziecko wiedziało, czego się od niego oczekuje i czego się spodziewać wieczorem. Możesz powiedzieć dziecku, że jeśli zostanie w łóżeczku, za 5 minut do niego zajrzysz. Niech wie, że jest bezpieczne i że rodzice są w pobliżu. Nie pozwól mu marudzić. Małe dzieci są doskonałymi negocjatorami, szczególnie...
