6 wielkich zmian w życiu dziecka

Zmiany w życiu dziecka następują szybko – ledwo się do czegoś przyzwyczai, a już pojawia się coś nowego. Do każdego wydarzenia warto je przygotować. Postaraj się to zrobić odpowiednio wcześniej, bo nowości bywają dla dziecka trudne. Oto sześć ważnych sytuacji.

Zmiana 1
Samodzielne jedzenie

Rozszerzanie diety, a więc poznawanie nowych smaków i konsystencji to także spora zmiana w życiu dziecka. I podobnie jak kolejny etap – samodzielne używanie łyżeczki i kubeczka – musi przebiegać stopniowo. Nigdy nie zmuszaj dziecka do jedzenia i za wszelką cenę zachowuj spokój, nawet jeśli zupka w większości znalazła się na twojej bluzce, a ziemniaczki na podłodze.

Wydrukuj Kalendarz Rozszerzania Diety

Jak to zrobić? Jeżeli nowe smaki są atrakcyjne, dziecko chętnie otwiera buzię. Łyżeczka powinna być malutka, a porcje niewielkie. Gdy będziesz podawać np. witaminy w kropelkach, możesz je zmieszać z herbatką i dać na łyżeczce albo dodać je do picia w kubeczku z dzióbkiem o niezbyt dużych otworach. Pamiętaj, że taki kubeczek trzeba dokładnie myć i wyparzać, bo wewnętrzna strona dzióbka to idealne miejsce do rozwoju bakterii. Gdy dziecko ma około dwóch lat, kup sporo (najlepiej nieprzemakalnych) śliniaków i wykaż się anielską cierpliwością. Zobaczysz, że z dnia na dzień dziecko będzie miało lepszą koordynację ruchową, więc zacznie trafiać do buzi. Nie wyręczaj go, a jedynie pomagaj jeść.

Sprawdź, czy twoje dziecko zdrowo je - test

Zmiana 2
Przeprowadzka do własnego pokoju

Spanie razem z dzieckiem, zwłaszcza gdy karmisz je piersią, jest bardzo wygodne. Ale stopniowo warto próbować odzwyczaić dziecko od spania w łóżku rodziców. Początkowo jego łóżeczko może stać w waszej sypialni. Jednak pod koniec pierwszego roku lepiej przyzwyczajać je do tego, że śpi w oddzielnym pokoju. Im starsze dziecko, tym zmiana będzie trudniejsza.

Jak to zrobić? Pierwsze noce bywają trudne – dziecko protestuje, a ty wędrujesz po kilka razy do jego pokoju, oboje z mężem jesteście niewyspani. Ale podstawą udanego oddzielenia dziecka jest wspólna, twoja i męża, konsekwencja. Wieczorem wycisz je, przytul, zaśpiewaj kołysankę. Możesz usypiać dziecko, trzymając je za rączkę, jednak nie kładź się z nim do łóżka. Jeśli do własnego pokoju przenosisz starsze, np. dwuletnie dziecko, zrób z tego wydarzenie świadczące o „dorosłości”. Niech otwarcie nowego pokoju będzie okazją do przecięcia wstęgi, zakupu nowej lampki czy przytulanki. Dziecku łatwiej będzie zasnąć z pluszakami, przy lampce o przytłumionym świetle i np. przy otwartych drzwiach.

Zobacz też: 7 kroków do samodzielnego zasypiania

Zmiana 3
Przyzwyczajenie się do niani

Sama najlepiej wiesz, czy twoje dziecko boi się kontaktu z innymi ludźmi, czy bez problemu można je zostawić pod opieką babci, opiekunki czy cioci. I właśnie do wrażliwości (i przyzwyczajeń) dziecka dostosuj przygotowania. Często łatwiej rozstanie z mamą zniesie kilkumiesięczne niemowlę niż roczne czy dwuletnie dziecko. Nie sposób być z dzieckiem stale. Przyzwyczajaj je więc, że nie tylko ty jesteś na świecie, że inni zajmują się nim równie troskliwie.

Jak to zrobić? Moment, gdy twój powrót do pracy zbliża się wielkimi krokami, to czas, by w domu pojawiła się niania, ale musi to nastąpić, kiedy jeszcze nie pracujesz. Wrażliwemu dziecku może być potrzebny nawet miesiąc wspólnej – twojej i niani – obecności, by oswoiło się z nową osobą. Dużo wcześniej zacznij prowadzić „trening znikania”. Idź z koleżanką do kina, zapisz się na aerobik, w domu wychodź na moment do innego pokoju. W ten sposób dziecko zda sobie sprawę, że choć mamy nie ma, to nie znika całkiem, bo szybko znów się pojawia.

Sprawdź, jak szukać niani? - film

[CMS_PAGE_BREAK]

Zmiana 4
Pojawienie się młodszego rodzeństwa

To już nie zmiana, lecz wywrócenie życia do góry nogami. I to całej rodziny! Ale właśnie zdetronizowanemu dziecku będzie najtrudniej. Różnie może reagować na maleństwo – dużo zależy od jego wrażliwości, układów w rodzinie i różnicy wieku pomiędzy rodzeństwem.

Jak to zrobić? Nie wmawiaj dwu-, trzylatkowi, że brat czy siostra to wielkie szczęście. Wytłumacz raczej, że fajnie mieć rodzeństwo, bo można się pochwalić w przedszkolu, bo jest ktoś, kim można się opiekować, kto umie mniej. Powiedz także, że nie zawsze będzie łatwo. Jeśli dziecko zacznie okazywać zazdrość, złościć się czy próbować zwrócić na siebie uwagę, pozwól na to. Mów, że rozumiesz, jak mu trudno i że tobie też bywa ciężko. Jeśli różnica wieku nie jest zbyt duża, może się zdarzyć, że starsze dziecko będzie chciało np. ssać smoczek. Nie złość się, raczej obróć sprawę w żart. Zapytaj, czy chce sobie przypomnieć, jak było dzidziusiem, jak musiało chodzić z pieluszką. Wtedy zrozumie, jakie jest duże i mądre. I jak wielką radością jest dla was.

Czytaj więcej, jak przygotować starsze dziecko?

Zmiana 5
Tata wyjeżdża do pracy za granicę

Wydaje się, że małe dziecko jest związane głównie z mamą. Nic bardziej mylnego, dla niego tata jest ważny. Już roczne dziecko odczuje brak tatay, a kilkulatek na pewno będzie się o niego dopytywał. Dlatego nawet kilkumiesięczny wyjazd może niekorzystnie wpłynąć na relacje z dzieckiem. Roku, a zwłaszcza kilku lat bez dziecka nawet nie bierzcie pod uwagę.

Jak to zrobić? Na jakiś czas przed wyjazdem porozmawiajcie z dzieckiem, żeby mógł się oswoić z tą sytuacją. Zachęć męża, by prosto powiedział, dlaczego wyjeżdża, np. „Jadę, byś mógł mieć własny pokój i żeby mama mogła mniej pracować”. Czasem warto skorzystać z porady psychologa. Kiedy mąż jest już za granicą, pomagaj mu utrzymywać kontakt nawet z małym dzieckiem. Zachęć go, by wysyłał rysunkowe listy, zdjęcia, dzwonił w określone dni. Na bieżąco i ze szczegółami opowiadaj mu o wszystkim, co się dzieje w życiu dziecka. Filmuj ważne wydarzenia, a przynajmniej jak najczęściej posyłaj zdjęcia.

Zobacz, jak może wyglądać dzień sam na sam z tatą

Zmiana 6
Czas iść do przedszkola

To prawdziwa rewolucja! Przygotuj się, że niezależnie od tego, jak otwarte i chętne do kontaktów jest dziecko, pierwsze dni będą dla was trudne. I to ty musisz wykazać się konsekwencją – nie ulegać histerii, nie przedłużać porannych rozstań.

Jak to zrobić? Opowiadaj, że w przedszkolu jest fajnie i o tym, jak to było, gdy sama do niego chodziłaś. Pokaż dziecku przedszkole (może organizuje tzw. dzień otwarty), pójdźcie na plac zabaw. A w domu pobawcie się w przedszkole – udawaj, że idziesz do pracy (w innym pokoju), a potem przychodzisz po dziecko. Z pójścia do przedszkola zróbcie ważne wydarzenie, razem kupcie wyprawkę. Chwal też dziecko za samodzielność, np. że umie sam włożyć kapcie. Przez pierwsze dni w przedszkolu może rano płakać, ale nie żegnaj się z nim długo w szatni, nie doprowadzaj do rozdzierających scen. Pozwól, by zabierał ukochaną przytulankę lub miał w kieszeni coś twojego, np. zdjęcie. Staraj się też na początku odbierać dziecko nieco wcześniej, najlepiej po obiedzie.

Zobacz, jak umiejętnie chwalić dziecko

Konsultacja: Mariola Wojciechowska-Smakosz, psycholog, od 25 lat pracuje z dziećmi i rodzicami, zajmuje się terapią rodzin w Poradni Zdrowia Psychicznego we Wrocławiu