Zdrowe dziecko nie zagłodzi się na śmierć, ale rodzice i tak się boją, że dobowa dieta składająca się z połówki banana i cukierka znalezionego na placu zabaw nie przysłuży się dobremu rozwojowi ich pociechy. Nawet, jeśli waga i wzrost dziecka wypadają przyzwoicie na siatce centylowej, taka „głodówka” może się ciągnąć tygodniami, a to już zaczyna być naprawdę niepokojące.
Porzućmy więc na moment centyle i zastanówmy się, czy rodzinny stół warto zamieniać w pole bitwy. Z jednej strony chcemy uniknąć awantur z dzieckiem, ale gdy w grę wchodzą zdrowe posiłki i prawidłowy rozwój, sprawa nabiera powagi. Co można zrobić, żeby dziecko zaczęło jeść normalnie?
Jedzenie to nie tylko paliwo dla ciała. To także społeczna aktywność i większość mam zgodzi się, że rodzinny stół to miejsce, przy którym zaczynają się kształtować zdrowe nawyki żywieniowe (i dobre maniery, miejmy nadzieję). Dlatego jedzcie wspólnie. Nawet, jeżeli rodzina w komplecie zbiera się dopiero wieczorem, pilnuj, żeby dziecko w ciągu dnia nie jadło samo, tylko z opiekunem. Usadzone na wysokim krzesełku na pewno nie będzie jadło z apetytem, gdy nikt nie będzie mu towarzyszył.
Przy stole z rodziną dziecko uczy się cieszyć wspólnym posiłkiem i różnymi smakami. Ale często talerz mamy czy taty jest dla malucha znacznie bardziej interesujący niż jego własny, nawet, jeżeli jecie to samo. Rozwiązaniem jest tutaj dziecięca chęć naśladowania dorosłych - gdy zobaczy, że zjadasz swoje śniadanie, obiad, kolację, dziecko zacznie robić to samo, a przynamniej spróbuje. To już coś.
Dziecko nie jest chore, nie ząbkuje, a nic nie je. Co wtedy? Dawanie mu czegokolwiek, byle zjadło (batona, chińskiej zupki, chipsów) nie jest rozwiązaniem. Najpierw dokładnie obserwuj sytuację i zapisuj każdy jego kęs. Pod koniec dnia będziesz mieć pełny obraz sytuacji - być może nie jest aż tak źle, jak ci się wydaje?
Dzieci mają różne zapotrzebowanie energetyczne i różne apetyty. Niektóre wolą jeść malutkie porcje, ale często. Spróbuj przygotować dziecku kolorowy talerz z owocami, warzywami, ugotowanym makaronem - może coś z tego wybierze?
Jeżeli twoje wysiłki nie przynoszą efektów, a z dziennych zapisków wynika, że dziecko naprawdę się nie odżywia, idź z nim do lekarza.
Czytaj też:
1. Noworodki nie mają rzepek kolanowych W każdym razie nie takie, jak starsze dzieci czy dorośli. Pod skórą mają chrząstkę, która wygląda, jak miniaturowa rzepka. Ale nie martw się, właściwe rzepki uformują się z czasem. 2. li.li1 {margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; font: 11.0px Helvetica; -webkit-text-stroke: #000000} span.s1 {font: 12.0px Helvetica; -webkit-text-stroke: 0px #000000} span.s2 {font-kerning: none} ol.ol1 {list-style-type: decimal} Noworodkom zdarza się przestać oddychać, gdy śpią. Trwa to tylko parę chwil i jest całkowicie normalne. Jest na to specjalna nazwa - oddychanie okresowe. Stresujące dla rodziców przerwy w oddychaniu biorą się stąd, że noworodek oddycha znacznie szybciej niż małe dziecko czy dorosły. Po serii szybkich oddechów robi sobie coś w rodzaju odpoczynku. Z tego też z czasem wyrośnie 3. Noworodki nie widzą dalej niż na odległość 30 cm. Tyle im wystarcza, żeby zobaczyć twarz mamy lub taty. Z czasem wzrok im się wyostrza i ok. 1. roku życia ich widzenie nie różni się specjalnie od widzenia osoby dorosłej. li.li1 {margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; font: 11.0px Helvetica; -webkit-text-stroke: #000000} span.s1 {font: 12.0px Helvetica; -webkit-text-stroke: 0px #000000} span.s2 {font-kerning: none} ol.ol1 {list-style-type: decimal} 4. Noworodki nie potrzebują wody aż do 6. miesiąca życia! Do tego czasu za całe nawodnienie wystarcza im mleko - z piersi lub butelki. 5. li.li1 {margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; font: 11.0px Helvetica; -webkit-text-stroke: #000000} span.s1 {font: 12.0px Helvetica; -webkit-text-stroke: 0px #000000} span.s2 {font-kerning: none} ol.ol1 {list-style-type: decimal} Noworodki nie przepadają za solą. Co więcej, do ok. 4. miesiąca życia nie potrafią rozpoznać jej smaku. Na szczęście, nie jest im ona do niczego potrzebna na tym etapie życia....
p.p1 {margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; font: 11.0px Helvetica; -webkit-text-stroke: #000000} p.p2 {margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; font: 11.0px Helvetica; -webkit-text-stroke: #000000; min-height: 13.0px} li.li1 {margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; font: 11.0px Helvetica; -webkit-text-stroke: #000000} span.s1 {font-kerning: none} span.s2 {font: 12.0px Helvetica} Jeśli dziecko po 12. miesiącu życia nie wypowiedziało jeszcze pierwszego słowa, przede wszystkim upewnij się, czy dobrze słyszy. Zaburzenia słuchu to najczęstsza przyczyna powolnego rozwoju mowy. Wcześnie wykryte, łatwiej skorygować. Najprostszy test słuchu, który mogą przeprowadzić rodzice to obserwacja, czy dziecko reaguje na dźwięki. Udaj się do laryngologa, jeśli: dziecko nie reaguje na swoje imię lub polecenia wypowiadane do niego dziecko nie odwraca główki w kierunku źródła dźwięku nie reaguje na głośne dźwięki w pobliżu nie interesuje się historyjkami, które mu opowiadasz ani książeczkami, które mu czytasz nie powtarza po Tobie sylab, nie próbuje z Tobą rozmawiać (po swojemu) nie gaworzy Mów do mnie, mamo Jeżeli masz już pewność, że dziecko dobrze słyszy, możesz stymulować jego rozwój mowy. Nie chodzi o to, aby je ‚popędzać’. Raczej wspomóc naturalną umiejętność, która i tak by się rozwinęła. Dobrze, aby dziecko potrafiło się komunikować, zanim pójdzie do przedszkola . Większość 3-latków potrafi wypowiadać proste zdania, a niektóre posługują się już piękną polszczyzną. Dzieci, które mają z tym trudności, często czują się wykluczone. Bywa, że z tego powodu zaczynają zachowywać się agresywnie. Mogą też stawiać opór przed chodzeniem do przedszkola. Jak stymulować rozwój mowy Zapomnij o edukacyjnych płytach i bajkach. Mowa to żywy organizm i dziecko musi ją ćwiczyć z żywym człowiekiem. Czyli z Tobą,...
p.p1 {margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; font: 11.0px Helvetica; -webkit-text-stroke: #000000} p.p2 {margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; font: 11.0px Helvetica; -webkit-text-stroke: #000000; min-height: 13.0px} span.s1 {font-kerning: none} Alergie pokarmowe to wciąż zagadka dla lekarzy. Wciąż nie wiadomo, co je wywołuje. Być może właśnie pojawiło się światełko w tunelu. Najnowsze badania mówią, że znaleziono marker odpowiedzialny za odporność w krwi pępowinowej . To może być pierwszy krok do pokonania alergii pokarmowych. Krew pępowinowa szansą na wykrycie przyczyn alergii? Badania nad markerami mogą wskazać, co powoduje niewłaściwą pracę systemu odpornościowego u małych alergików. Alergia im wcześniej wykryta, tym łatwiej nad nią zapanować. Podobnie, jak łatwiej ugasić ognisko, gdy zaledwie się tli. Informacje zawarte w krwi pępowinowej mogą być rodzajem testu przesiewowego. Wskaże on lekarzom, które dzieci mają szansę zapaść na alergię pokarmową. Można będzie też prześledzić czynniki, które ją wywołują. Dzieci podatne na alergie Dzieci, u których rozwija się alergia pokarmowa, mają nadaktywny system odpornościowy już przy porodzie. Komórki, które mają zwalczać infekcje , są u tych dzieci inne niż u reszty. Jest ich więcej i są one bardziej aktywne. Wydzielają też więcej substancji zapalnych, czyli działają odwrotnie, niż powinny. Odkrycia w krwi pępowinowej mówią o szczególnej podatności tych dzieci na rozwój alergii. Co ją powoduje? Cesarskie cięcie a poród naturalny Lekarze nie potwierdzają teorii o tym, że cesarskie cięcie przyczynia się do rozwoju alergii. Sposób porodu jest tutaj bez znaczenia. Ważna jest natomiast jego długość - na korzyść porodu naturalnego. Jednak alergie pokarmowe są dziś tak powszechne, że przyczyn musi być więcej. Przyczyny alergii Pierwszą przyczyną...
