Joanna Drzazga – mama 10-letniej Matyldy i 7-letniego Leopolda – zanim napisała książkę, 5 lat spędziła z rodziną we Francji. Miłośniczka gotowania i zwolenniczka wychowywania dzieci w bogatej kulturze smaku, znalazła się we właściwym miejscu.
We Francji trafiłam na podatny grunt. Tam jedzenie jest jednym z najważniejszych elementów kultury. Francuskie dzieci od maleńkości dostają jasny komunikat: jedzenie jest bardzo ważne, tak samo, jak maniery przy stole. Nie ma mowy o grymaszeniu ani specjalnym "dziecięcym" menu. Dzieci prawie od samego początku jedzą to samo, co dorośli – tłumaczy autorka książki.
Francuskie dzieci wzrastają w kulturze celebrowania wspólnych posiłków. Jedzenie nie kojarzy im się z przymusem, bo jest normalną częścią życia, która nie podlega dyskusji. Jest oczywiste, że rodzina je wspólnie, przy stole, te same potrawy. Dla dzieci nie robi się wyjątków.
Tymczasem polscy rodzice powszechnie borykają się z problemem "niejadka". Jeżeli rozłożyć go na części pierwsze, okaże się, że apetyt dzieci byłby w porządku, gdyby nie nasze rodzicielskie grzeszki i zaniedbania. Zobaczmy, co możemy zrobić, żeby dzieci jadły wszystko i z chęcią.
JD: We Francji to jest rytuał. Cała rodzina siada do stołu razem. Dzieci od początku uczą się, że są sytuacje, w których trzeba się zachować w określony sposób. Ja sama nie jestem bardzo surową matką. Moje dzieci mogą się wytarzać w trawie i być brudne, ale przy stole mają się zachowywać porządnie. To jest podstawa.
Nie mogą też odejść od stołu kiedy im się podoba, tylko powinny zapytać o pozwolenie. To, oczywiście, dotyczy nieco starszych dzieci. Ważne, żeby młodsze dzieci uczestniczyły w posiłkach od początku i, w miarę możliwości, jadły to, co reszta rodziny.
JD: Posiłek to sytuacja, w której rodzina siada razem przy stole. Nie ma innej możliwości! Nie twórzmy dzieciom jakiejś abstrakcyjnej sytuacji, kiedy np. dziecko karmimy przed albo po właściwym posiłku. Ten kontekst jest ważny i dziecko uczy się, kiedy jest czas na jedzenie. Wykorzystajmy ten czas na rozmowę, by dowiedzieć się jak nasze dziecko spędziło dzień, po prostu pobyć z nim razem.
A skoro jemy wspólnie, jemy to samo. Nie dawajmy dzieciom żadnej atrakcyjnej alternatywy, np. bułki zamiast obiadu. Można pójść na niewielkie ustępstwa, ale niech to wciąż będzie zdrowe jedzenie i niech nas prowadzi do poszerzania tej dziecięcej gamy smaków. Dziecko nie chce zjeść cielęciny w sosie? W porządku, można mu zaproponować np. chleb pełnoziarnisty albo surową marchew. Tym też się naje, a może w końcu się ugnie i spróbuje tej cielęciny.
JD: Skoro podejmujemy walkę o zdrowe jedzenie dla dziecka, musimy być bardzo konsekwentni. Rodzic musi się przygotować na przejściowy moment buntu i płaczu, jeżeli dziecko dotąd dostawało tylko to, co mu smakowało, czyli zazwyczaj mało zróżnicowane i mało korzystne dla jego zdrowia menu.
Trzeba pamiętać, że zdrowe dziecko nie umrze z głodu – tak jest skonstruowane. Prędzej czy później coś zje. A jeżeli będzie miało do wyboru tylko zdrowe produkty – bo tylko takie będą w domu – zacznie jeść zdrowo.
JD: Są pewne bezsporne punkty, których rodzice powinni się trzymać rozszerzając dietę dziecka:
Nie chcę dyskutować o tym , czy gluten albo nabiał są szkodliwe dla zdrowia czy nie, bo tu nie o to chodzi. Najważniejsze, żeby dzieci jadły dużo różnych rzeczy i żeby znały dużo smaków. Nie spłaszczajmy naszej diety, jedzmy normalnie! Ale to rodzice powinni dawać dzieciom przykład.
Dopóki dzieci będą dostawały do jedzenia co innego niż rodzice, nic z tego nie wyjdzie. Nie chodzi też o to, żeby dzieci znały schematy żywienia, piramidę żywienia, bo taka teoria nie przekłada się na praktykę.
Nie ma sensu posyłać dzieci na specjalne warsztaty kulinarne, dopóki nie nauczą się obcować z jedzeniem w domu. Jeżeli dziecko nie chce czegoś zjeść, powinno przynajmniej spróbować, choćby okruszek, łyżeczkę.
JD: Ekrany, telewizor przy jedzeniu to całkowite nieporozumienie. Przy stole nie ma na to miejsca. Tak samo na zabawę. Nie może być tak, że karmimy dziecko, kiedy jest nieprzytomne, kiedy się zagapi. Dziecko ma być przy tym stole obecne ciałem i duchem.
Pamiętajmy, że to rodzic jest panem sytuacji. Jeżeli dopuścił do tego, że dziecko ogląda bajkę przy jedzeniu, albo – co gorsza – w ogóle nie zje bez bajki, musi przyznać, że popełnił błąd i po prostu go naprawić. Musi przetrzymać protesty dziecka – to potrwa tydzień albo krócej – i zacząć od nowa. Zacząć przyzwyczajać dziecko do pełnej, bogatej diety. Chciałabym, żeby powiedzenie "moje dziecko nie je warzyw" było dla rodzica wstydem.
Czytaj też: Jak nie wychować grubego dziecka - radzi dietetyk, Katarzyna Błażejewska
Rabat do 40% na sprzęt, odzież i akcesoria sportowe dostępny w sklepie stacjonarnym i na Sportano.pl. Szczegóły w sklepie i na stronie.
Skorzystaj z rabatu na cały asortyment, również na produkty przecenione! Oferta dostępna w butiku przy ul. Kopernika 53a w Łodzi i na fiore.pl. Szczegóły u sprzedawcy i na stronie.
Skorzystaj z kodu WIOSNA40 i otrzymaj 40% zniżki na produkty nieprzecenione, oznaczone tym kodem na eveline.pl/skorzystaj-z-promocji przy zakupach za min. 50 zł. Oferta ważna tylko na eveline.pl w dniach 18-24.04.2024. Kody rabatowe nie łączą się. Szczegóły na stronie.
Rabat 20% na cały asortyment marki Awesome Cosmetics. Oferta i szczegóły dostępne na awesomecosmetics.eu
Rabat do -30% na wybrane nowości z kolekcji Wiosna/Lato 2024 i wiele więcej! Oferta dostępna w sklepach stacjonarnych i na gomez.pl. Szczegóły u sprzedawcy i na stronie www.
Produkt widoczny na zdjęciu nie jest objęty rabatami.
Rabat 25% na całą ofertę MEFEMI w cenie regularnej. Promocje na stronie www nie łączą się. Szczegóły na stronie.
Nasze życie pędzi, a życie naszych dzieci razem z nim. Rano zwykle się spieszymy. Jeśli w ogóle jemy śniadanie w domu, często jest to szybka, a zarazem niewielka przekąska w biegu. Obiad? Lunch na mieście, obiadek w przedszkolu, zerówce czy w szkolnej stołówce. Zostaje kolacja. Tylko kto ma czas i energię, żeby po całym dniu spokojnie usiąść do stołu z rodziną ? – Wspólne jedzenie wspomaga rozwój i umacnia więzi rodzinne – przekonuje Magdalena Łagowska, pedagog specjalny, właścicielka Studia Twórczego Rozwoju EduPoint.pl. – To nauka bycia ze sobą. Kiedy wszyscy siadają przy stole, muszą zatrzymać się na chwilę. Ten czas to nie tylko jedzenie, ale również wspólna rozmowa. Dobrze jest, jeśli chociaż jeden posiłek dziennie jemy razem. Warto się o to postarać. Tylko wy, stół i domowa zupa Pomyśl chwilę i przyznaj szczerze: jak u was w domu wygląda wspólne jedzenie? Czy rodzinny posiłek może być dla was przyjemnością? Czy siadacie do stołu w dobrych nastrojach, wyłączacie telewizor, zdejmujecie ze stołu zabawki, gazety i torby z zakupami? A może zdarza się, że dziecko samo je obiad przed komputerem? Albo tata i mama zajadają pogrążeni w lekturze gazety? – Najważniejsza przy rodzinnym stole jest atmosfera spokoju, rytuału. Ma być miło. Inaczej wspólne jedzenie nie ma sensu. Bo spożywanie posiłku to nie tylko zaspokojenie głodu – mówi Magdalena Łagowska. Nowa świecka tradycja A może wprowadzicie w domu jakiś własny rytuał związany z jedzeniem? Co to może być? Codzienna kolacja – choćby zwykłe kanapki z serem i pomidorem, ale zawsze jedzone we wspólnym towarzystwie. Zawsze. Codziennie. To będzie świetna okazja, by dowiedzieć się, że dziecko narysowało coś pięknego w przedszkolu, a mąż miał wyjątkowo udany dzień w pracy. Jeśli wiadomości dnia nie będą aż tak dobre, również o tym będziecie mogli pogadać, aby rozwiązać jakiś...
Sposób, by niemowlę polubiło warzywa , jest bardzo prosty: trzeba mu je po prostu często podawać, nie zniechęcając się wcale tym, że nie chce ich jeść. Niemowlę nie chce jeść warzyw? Nie zmuszaj dziecka dziś do ich jedzenia, ale jutro spróbuj jeszcze raz. To skuteczny sposób: udowodnili naukowcy. Zobacz też: Moda na zdrowe warzywa Przełomowe badania: niemowlę można przyzwyczaić do warzyw Badania wykonali brytyjscy naukowcy z University of Leeds. Badali grupę niemowląt i małych dzieci w wieku od 4 do 38 miesięcy. Podzielili dzieci na 3 grupy. Każdej podawali karczochy (wybór padł na to warzywo, ponieważ dzieci wcześniej ich nie dostawały - to jedno z warzyw, z którymi dzieci najrzadziej jedzą. Naukowcy postanowili przekonać się, czy uda im się przekonać dzieci do jedzenia tych warzyw. Pierwszej grupie dzieci podawano samo puree z karczochów, drugiej - puree warzywne z dodatkiem cukru, trzeciej - puree z dodatkiem oleju . Każdemu dziecku warzywa 5-10 razy. Początkowo - zgodnie z intuicją rodziców - rzeczywiście dzieci najwięcej jadły słodkie puree z dodatkiem cukru. Jednak wraz z upływem czasu stopniowo zacierała się różnica pomiędzy dziećmi: tyle samo warzyw jadły te dzieci, które dostawały same puree, co te, które jadły słodzone puree warzywne. Naukowcy doszli do wniosku, że smaku warzyw nie trzeba niczym maskować . Nie trzeba dodawać do warzyw cukru . Niemowlę tak samo może polubić warzywa, które nie są słodkie. Musi tylko przyzwyczaić się do nowego smaku - czasem jest potrzebnych 5-10 prób, by dziecko przyzwyczaiło się do nowego smaku. Warzyw dla niemowlęcia nie trzeba słodzić Dzieci w Polsce jedzą źle: jedzą za dużo produktów słodkich , słonych, tłustych, za mało nabiału, a przede wszystkim owoców i warzyw. Rodzice często, gdy dziecko nie chce jeść warzyw, szybko rezygnują z prób namawiania dziecka do jedzenia warzyw albo dodają do nich...
Święta nie dla każdego są przyjemne. Co robić, by spędzać je z rodziną bez poczucia przykrości? Dlaczego tyle oczekujemy od świąt? Spokoju, rodzinności, cudownych prezentów… Rzadko tak jest. – Marzenia i oczekiwania idą swoją drogą, a rzeczywistość swoją. Tak jest w naszej kulturze, że święta mają być czasem spokoju, miłości, pogodzenia się. To piętno tradycji. Im większe, tym jest trudniej, bo w święta kontakty między ludźmi niezwykle się zagęszczają. Rodzina spotyka się i o ile na początku jest jeszcze miło, to z każdym dniem nasilają się trudne uczucia – pretensje do innych, złości, które można na jakiś czas powstrzymać, ale na dłuższą metę nie. Okazuje się, że mimo życzeń i deklaracji ludzie się niewiele zmienili i nadal grają nam na nerwach. We wszystkich rodzinach tak jest, choć w różnych w różnym stopniu. W święta życie rodzinne się nasila, ale nie chce iść w stronę tego, co podpowiadają nam nasze marzenia czy życzenia. W święta nie da się nadrobić tego, na co na co dzień brakuje czasu. – No nie. To jeszcze zależy, co oznacza nadrobić. Bo jeżeli polega to na tym, że przyjmuje się jakieś postanowienie, to na krótką metę to zadziała, ale na długą nie. Bo problemy życia rodzinnego nie wynikają z braku wiedzy, dlaczego się tak dzieje, ale z emocji. Dużą rolę grają tu uczucia, a je niełatwo kontrolować, ujarzmiać czy im zaprzeczyć. Nie można więc dać dzieciom rodzinnego, ciepłego wspomnienia z dzieciństwa? – Jeżeli święta mają decydować o wspomnieniu z dzieciństwa, to raczej próżny trud. Święta są takie, jakie jest życie rodzinne na co dzień. Jeśli dzieci z codziennych kontaktów nie wynoszą dobrej wiedzy i doświadczeń, np. że ludzie się kłócą, ale potrafią się godzić, mają różne zdania, więc o tym dyskutują, że się przytulają, a dzieci w niedzielny poranek mogą...
