Mamy w tym zakresie już ponad 60-letnią tradycję. W czasach powojennych Instytut Matki i Dziecka wspierał producentów żywności i wyrobów dziecięcych w tworzeniu produktów dla dzieci. Walczyliśmy wtedy z niedożywieniem i z różnymi chorobami, które nękały dzieci w Polsce po II wojnie światowej.
Czasy się zmieniły, zmienił się stan odżywienia dzieci. Pojawiły się nowe wyzwania. Nie ma już problemu niedożywienia, pojawił się za go problem nadmiernego żywienia i otyłości u dzieci.
Tworzymy receptury produktów dla dzieci i kobiet w ciąży, zaczęliśmy opiniować produkty innych producentów.
Nie jest to proces obowiązkowy. Ma to wspomóc rodziców w doborze bezpiecznego produktu dla dzieci: dobrego jakościowo, bezpiecznego, zawierający takie składniki, by z dziecka wyrósł zdrowy dorosły.
Nie wszyscy producenci chcą się poddać ocenie, bo jest ona trudna, długotrwała, żmudna. Nie ma też obowiązku poddawania produktów ocenie. Jednak ci, którzy korzystają z naszej certyfikacji, mają pewność, że oferują produkt dobry jakościowo, bezpieczny. Na pewno przekłada się to na wybór produktu przez rodziców. Widząc, że produkt był certyfikowany przez IMiD, rodzic wybierze właśnie ten produkt spośród wielu innych.
Produkt ten nie tylko opiniowany w momencie zgłoszenia, lecz cały czas nadzorowany przez naszych ekspertów, czy nie zaszły w nim jakieś zmiany jakościowe.
Powiedz mi, co jesz, a powiem ci na kogo wyrośniesz. Przywiązujemy ogromną wagę do produktów dla niemowląt, a także do żywienia kobiet w ciąży i niemowląt. Po to, by dziecko nie było zdrowe nie tylko teraz, ale także jako dorosły. To, co dziecko zje w okresie dzieciństwa, będzie miało znaczenie w jego dorosłości.
Zobacz także: Co to jest programowanie żywieniowe?
Okazuje się że dieta w dzieciństwie (a także w życiu płodowym – dzięki diecie kobiety w ciąży), ma duży wpływ na pojawienie się u człowieka tzw. chorób cywilizacyjnych - tego dowodzą badania naukowe. A ponieważ coraz więcej coraz młodszych osób, także dzieci i młodzieży, choruje m.in. na cukrzycę, nadciśnienie lub jest otyła, naukowcy poszukują nowych dowodów na związek tych chorób z dietą. I choć badania ciągle trwają, wiadomo już, że duży (choć niejedyny) wpływ ma na to nieodpowiedni sposób żywienia . Stąd właśnie wzięła się idea tzw. programowana żywieniowego. Nie żyjemy już na szczęście w czasach, gdy kluczowa była walka o jakiekolwiek jedzenie, czas więc wybierać je mądrze i mieć wpływ na zdrowie dziecka , uaktywniając u niego geny, które zapewnią mu zdrowie. Czy zdrowie dziecka jest zapisane w genach? Tak, ale ilość informacji dotyczących rozwoju i zdrowia znajdująca się w genach człowieka jest tak wielka, że w ciągu życia możemy wykorzystać tylko niewielką jej część. Teoria programowania żywieniowego zakłada, że wpływ środowiska, w którym żyjemy, oraz sposób żywienia w tzw. krytycznych okresach życia (okres płodowy i pierwsze trzy lata życia) w największym stopniu decydują o rozwoju i zdrowiu w kolejnych latach. We wczesnym dzieciństwie kształtują się nawyki żywieniowe dziecka , stąd tak ważne jest, by były one prawidłowe. Raz wykształcone nieprawidłowe nawyki będą powielane w późniejszym życiu, a także w dorosłości. Zobacz też: Jak zacząć zdrowiej jeść i karmić dziecko? 5 najważniejszych zasad Co to jest programowanie żywieniowe? To koncepcja, która zakłada, że wpływ m.in. niedoboru lub nadmiaru składników pokarmowych w życiu płodowym i w pierwszych trzech latach życia dziecka prowadzi do trwałych zmian w procesach metabolicznych i hormonalnych, które wpływają na zdrowie dziecka w...
O to, komu grozi cukrzyca typu 1, w jaki sposób powstaje i jak trzeba sobie z nią radzić pytamy prof. dr hab. Ewę Pańkowską z Instytutu Diabetologii w Warszawie, która 20 lat temu wprowadziła do Polski leczenie dzieci pompą insulinową. Pani Profesor, co to jest ta cukrzyca? Najogólniej mówiąc, cukrzyca to stan, kiedy mamy podwyższony poziom cukru we krwi. Ale to – że tak powiem – "objawowa" diagnoza choroby, a nie "przyczynowa". Kiedy bowiem wgłębimy się w przyczyny, to z jednej ogólnej cukrzycy zrobi nam się więcej chorób, w tym dwie najczęstsze: cukrzyca typu 1, najczęściej diagnozowana u dzieci i młodzieży, oraz cukrzyca typu 2 , rozpoznawana zazwyczaj u osób po 35. roku życia. Oprócz tych dwóch typów możemy wyróżnić też np. cukrzycę ciążową lub cukrzycę noworodkową, występującą bardzo rzadko (raz na kilkaset tysięcy dzieci). Te dwie ostatnie cukrzyce można wyleczyć, ale cukrzyca typu 1 i cukrzyca typu 2 są chorobami na całe życie. Czym różni się cukrzyca typu 1 od cukrzycy typu 2? Przede wszystkim cukrzyca typu 1, w przeciwieństwie od innych cukrzyc, nie jest chorobą związaną z układem trawienia. To jedna z tzw. chorób z autoagresji, czyli że jej podłożem jest nieprawidłowe działanie układu odpornościowego – tak samo jak jest w przypadku astmy, alergii. W Stanach Zjednoczonych coraz głośniej mówi się nawet o tym, żeby cukrzycę typu 1 wyjąć z tego całego worka cukrzycowego i potraktować ją jako zupełnie odrębną chorobę. Wspomniała Pani o alergii. Czy u dzieci z alergią występuje większe ryzyko cukrzycy typu 1? Nie. Alergia, choć jej podłożem również są błędy w działaniu układu odpornościowego, w przeciwieństwie do cukrzycy nie jest chorobą z autoagresji. W alergii układ immunologiczny nie atakuje własnego organizmu, a w cukrzycy typu 1 właśnie tak się dzieje. Inne choroby z...
