Prawie wszystkie przyszłe mamy (ponad 90%) deklarują, że chcą karmić piersią i chcą to robić jak najdłużej1. Wyniki badań pokazują jednak, że około 40%2 mam karmi swoje potomstwo sposobem mieszanym lub wyłącznie mlekiem modyfikowanym na wczesnym etapie życia niemowlęcia, a w późniejszym czasie liczba ta wzrasta nawet do 70%3. Powodem są przede wszystkim trudności związane z prawidłowym przystawieniem maleństwa do piersi i laktacją. Warto zaznaczyć, że te problemy można zazwyczaj pokonać przy pomocy ekspertów, tj. pediatry, położnej lub doradcy laktacyjnego. Wówczas należy także uzbroić się w cierpliwość, ponieważ niekiedy potrzeba wielu prób, aby nakarmienie niemowlęcia piersią zakończyło się sukcesem. Warto mieć przy tym na uwadze, że w wielu przypadkach karmienie mieszane nie jest po prostu wyborem, ale jedyną możliwością, dzięki której rodzice mogą odpowiednio zadbać o prawidłowe odżywienie niemowlęcia.
Karmienie piersią jest najlepszym sposobem żywienia niemowląt i małych dzieci. Mleko mamy to najlepszy pokarm, jaki kobieta może dać swojemu maleństwu w pierwszych miesiącach jego życia. Kobiecy pokarm zawiera niezbędne składniki odżywcze w odpowiednich ilościach i proporcjach, które wspierają harmonijny rozwój maluszka. Właściwości kobiecego pokarmu sprawiają, że eksperci ze Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) rekomendują, aby niemowlę było karmione wyłącznie piersią przez 6 pierwszych miesięcy jego życia oraz zachęcają do kontynuowania tego sposobu żywienia do ukończenia przez dziecko 2. roku lub dłużej, przy jednoczesnym wprowadzaniu pokarmów uzupełniających.
W sytuacji, gdy kobieta nie może karmić wyłącznie własnym pokarmem, alternatywą jest dokarmianie dziecka odciągniętym pokarmem lub mlekiem modyfikowanym. Najczęstszym powodem wprowadzenia karmienia mieszanego (czyli równoczesnego żywienia niemowlęcia piersią i butelką) są kwestie zdrowotne, np. niewystarczający przyrost masy ciała niemowlęcia lub choroba mamy. Należy podkreślić, że karmienia mieszanego nie należy rozpoczynać zbyt wcześnie (chyba że pediatra zaleci inaczej), do pierwszego półrocza dziecko powinno pozostać wyłącznie na piersi.
Przed rozpoczęciem karmienia mieszanego rodzice powinni – najlepiej w porozumieniu z lekarzem pediatrą – wybrać odpowiednie mleko następne, jak na przykład Bebilon Profutura 2. To najbardziej zaawansowana formuła wśród mlek Nutricia4, gdy wyłączne karmienie piersią nie jest możliwe. Łączy unikalną kompozycję oligosacharydów GOS/FOS, która odwzorowuje kompozycję krótko- i długołańcuchowych oligosacharydów mleka matki, z najwyższym na rynku poziomem HMO5, czyli naturalnie występujących w mleku matki oligosacharydów: 2’FL, a także 3’GL, który powstaje w wyniku unikalnego procesu6. Zawiera również niezbędne witaminy i składniki mineralne w odpowiednich ilościach, a także posiada wyjątkowy profil kwasów tłuszczowych.
Kolejnym ważnym krokiem jest wybór odpowiedniego momentu, by dziecko po raz pierwszy zasmakowało mleka modyfikowanego. Sprzyjającą temu chwilą będzie ta, w której maleństwo nie będzie głodne. Warto przy tym pamiętać, że wprowadzenie karmienia mieszanego należy odłożyć, jeśli dziecko jest po szczepieniu, mocno ząbkuje lub ma infekcję. Jeśli nie ma żadnych przeciwskazań, warto zadbać, aby podanie mleka modyfikowanego odbyło w takiej samej pozycji, w jakiej niemowlę jest zazwyczaj przystawiane do piersi oraz w tym samym pokoju, w którym zazwyczaj odbywa się karmienie. Możliwe, że niemowlęciu mleko następne posmakuje bardziej niż to od mamy lub może być zupełnie odwrotnie – smak mleka modyfikowanego będzie dla niego trudny do zaakceptowania i maleństwo zdecydowanie będzie wołało pokarm z piersi. W takiej sytuacji najlepiej mieszać oba rodzaje mleka, na początku podając więcej tego, które dziecko lepiej akceptuje, by później zmieniać te proporcje.
Ważne informacje: Karmienie piersią jest najwłaściwszym i najtańszym sposobem żywienia niemowląt oraz rekomendowane dla małych dzieci wraz z urozmaiconą dietą. Mleko matki zawiera składniki odżywcze niezbędne do prawidłowego rozwoju dziecka oraz chroni je przed chorobami i infekcjami. Karmienie piersią daje najlepsze efekty, gdy matka prawidłowo odżywia się w ciąży i w czasie laktacji oraz gdy nie ma miejsca nieuzasadnione dokarmianie dziecka. Przed podjęciem decyzji o zmianie sposobu karmienia matka powinna zasięgnąć porady lekarza.
1„Karmienie Piersią w Polsce Raport 2015”, badanie przeprowadzone przez Centrum Nauk o Laktacji. N = 736 kobiet spodziewających się dziecka oraz kobiet, które są już mamami.
2 U&A 2018, Kantar TNS.
3 U&A 2018, Kantar TNS.
4 Wśród mlek następnych Nutricia.
5 W porównaniu do innych mlek następnych na rynku, na podstawie danych zebranych w lutym 2020 r.
6 Opracowanego przez naukowców Nutricia.
Artykuł powstał z udziałem marki Nutricia
Agnieszka Włodarczyk i jej partner triatlonista Robert Karaś przywitali na świecie swoje pierwsze dziecko. Maluch urodził się siłami natury, jest cały i zdrowy. Młoda mama też czuje się dobrze. Pomimo zmęczenia, widać na jej twarzy ogromne szczęście. Agnieszka Włodarczyk została mamą! Gwiazda opublikowała na Instagramie całą serię zdjęć maleństwa. Na pierwszym z nich widzimy buzię dziecka, a na kolejnych całą rodzinkę w komplecie! Poznaliśmy dokładną datę narodzin. Wiemy już też, jakie imię para wybrała dla swojej pociechy. „Milan Karaś 07.07.2021 ” – podpisała fotografie Agnieszka Włodarczyk. Wyświetl ten post na Instagramie. Post udostępniony przez Agnieszka Włodarczyk (@agnieszkawlodarczykofficial) Przypomnijmy, że fani aktorki nie kryli zaniepokojenia, gdy w jej mediach społecznościowych pojawiło się zdjęcie ze szpitala. W połowie czerwca Agnieszka Włodarczyk zgłosiła się do placówki na badania kontrolne. Lekarz podłączył ją pod KTG i zdecydował, że powinna zostać na obserwacji. Na swoim profilu na Instagramie podkreślała jednak wówczas, że czuje się dobrze, a szpital, choć nie jest placówką prywatną, zapewnia jej dobrą opiekę. Wyświetl ten post na Instagramie. Post udostępniony przez Agnieszka Włodarczyk (@agnieszkawlodarczykofficial) Na szczęście wszystko dobrze się skończyło. Do ostatniej chwili nie było wiadomo, czy aktorka urodzi syna, czy córkę. Wcześniej zdradziła...
Stasiowi wyrzynały się ząbki, do tego miał chyba jakąś nietolerancję pokarmową, więc nie spałam od dobrego tygodnia. Starałam się chronić przynajmniej Darka, który pracował na nas po dziesięć godzin na dobę, i kazałam mu się zamykać w małym pokoju, a sama spałam z synkiem w dużym. Efekt był taki, że Staś był przy mnie dosłownie dwadzieścia cztery godziny na dobę. Moja stała obecność na pewno dawała mu poczucie bezpieczeństwa, ale problem zaczynał się w momencie, kiedy naprawdę musiałam mieć obie ręce wolne albo na moment zniknąć z zasięgu jego wzroku. Mały dostawał wtedy istnej histerii , a ja, jeśli byłam w miejscu publicznym, nie wiedziałam, gdzie się schować ze wstydu. To dziecko nam przeszkadza! Któregoś dnia kobieta siedząca obok w poczekalni urzędu, gdzie odbierałam duplikat prawa jazdy, oczywiście ze Stasiem w wózku, w dość przykry sposób zwróciła mi uwagę, że mój synek przeszkadza wszystkim dookoła. Nie miałam siły tłumaczyć jej, że bolą go dziąsła, a do tego na zewnątrz jest gorąco i jest po prostu zmęczony i rozdrażniony. – Przepraszam – powtarzałam tylko. – Ja tylko odbiorę prawo jazdy i już idziemy. Naprawdę przepraszam. Czasami łapałam współczujące spojrzenia innych kobiet, z reguły młodych, więc domyślałam się, że nie tak dawno przeszły to samo ze swoim potomstwem. Te starsze nie zawsze były takie wyrozumiałe , może dlatego, że ich dzieci od dawna były już dorosłe i kobiety zapomniały, co to jest ząbkowanie i ból brzuszka malucha. Stresowałam się zachowaniem synka do tego stopnia, że zaczęłam sama cierpieć na bóle brzucha , kiedy tylko miałam pojawić się z nim w miejscu publicznym. Skręcało mnie ze strachu, że mały zacznie głośno płakać w autobusie i znowu będę musiała wysiąść pod naporem wściekłych spojrzeń innych pasażerów, albo wpadnie w histerię, akurat kiedy...
Doskonale zdaję sobie sprawę, co sobie o mnie niektórzy pomyślą – w głowie mi się poprzewracało! Przecież mam kochającego męża i roczne dziecko, o które tak długo się staraliśmy. Mąż dobrze zarabia, więc nie muszę martwić się o finanse. Jeśli tylko bym chciała, mogłabym już nigdy nie wracać do pracy. Żyć, nie umierać! Dlaczego w takim razie czuję się tak beznadziejnie? Uważaj, o czym marzysz? Mam rodzinę, o której zawsze marzyłam. Wyszłam za mąż i urodziłam swoje dziecko grubo po trzydziestce, więc musiałam trochę na nich poczekać. Mam piękny, duży dom z ogrodem. Mój maluch jest zdrowy i nie sprawia większych problemów. Kocham go, nie wyobrażam sobie bez niego życia i mogłabym patrzeć na niego godzinami. To prawdziwy skarb! Zdaję sobie sprawę, że nie każda kobieta, która pragnie mieć dziecko, w końcu zostanie mamą. Wiem, że jestem szczęściarą, ale czegoś mi brakuje. Chciałabym zachować to, co mam, a jednocześnie wrócić do mojego poprzedniego życia. Spotkania z przyjaciółmi, randki z partnerem w świetnych knajpach, wyjazdy służbowe i te tylko we dwoje... Czy będę okropną matką, jeśli powiem, że bardzo mi tego brakuje? Czuję się samotna. Potrzebuję ludzi, towarzystwa. Twórczej energii i nowych pomysłów! Chciałabym mieć gdzie znów ładnie się ubrać (chodzenie wciąż w domowych dresach mnie już dobija). Chciałabym znów poczuć się nie tylko jak żona i matka, ale też (a może przede wszystkim?) jak kobieta. Chciałabym, żeby mój mąż patrzył na mnie z dawnym pożądaniem. Żeby nam się układało w łóżku tak jak kiedyś. Chciałabym się do niego przytulić i mu wyżalić, ale jak, skoro wiecznie go nie ma w domu? Chcę czuć, że żyję! Kocham swoje dziecko, ale jestem zmęczona. Czuję się, jakbym żyła w klatce. Jestem uziemiona w naszym domu i nie mam nawet komu opowiedzieć o swoich problemach i frustracjach. Mam...
