Przeproś dziecko, gdy popełnisz błąd. Dasz mu w ten sposób coś cennego!

"Przepraszam" – te słowa nie przechodzą gładko przez gardło. Dzieci niechętnie przepraszają, wstydzą się, nie chcą przyznać do błędu. Może także dlatego, że my nie przepraszamy? Trudno jest przeprosić dziecko! Przecież jako rodzice chcemy być nieomylni, wspaniali, perfekcyjni. Autorytet nie przeprasza, bo autorytet nie błądzi, prawda? Nie. Wszyscy popełniamy błędy, a kiedy zdarza się to nam, rodzicom, powinniśmy wykorzystać ten moment, żeby pokazać dziecku, jak należy się w takiej sytuacji zachować. Przepraszam – to słowo będzie cenną lekcją dla dziecka. I dla rodzica też.

Jak mądrze przepraszać dziecko?

Wyobraź sobie sytuację, kiedy wracasz zmęczona do domu, po ciężkim dniu w pracy, a twoje dziecko jest głośno, pęka ci głowa, chcesz chwili spokoju. Zaczynasz krzyczeć na dziecko, nieświadome niczego, bo pod wpływem zmęczenia jesteś podirytowana. Stało się. Nikt z nas nie jest idealny. Co powinnaś zrobić teraz? Przeprosić!

Zdaniem Rachel Kazez, psycholożki i pracownika socjalnego oraz założycielki platformy informacyjnej nt. zdrowia psychicznego, dobre przeprosiny powinny składać się z 3 elementów:

przyznania się do błędu
wyrażenia żalu
zobowiązania poprawy.

Kiedy rodzic powinien przeprosić dziecko?

Dziecku należą się przeprosiny, kiedy rodzic zrobi lub powie coś niewłaściwego, nie dotrzyma obietnicy, a także kiedy dopuści do tego, że wydarzyło się coś złego. Ważne jest, żeby wiedzieć, za co przepraszamy i przemyśleć to. Samo rzucone w przestrzeń "przepraszam" nie wystarczy. Zanim przeprosisz dziecko, zastanów się, dlaczego to robisz. Czy mówiąc "przepraszam", chcesz, żeby dziecko poczuło się lepiej, czy próbujesz zagłuszyć własne poczucie winy?

Dobre przeprosiny

Jeśli nawaliłaś – spóźniłaś się na przedszkolne przedstawienie, nakrzyczałaś, zapomniałaś o czymś ważnym dla dziecka – zraniłaś tym swoje dziecko i być może nadwyrężyłaś jego zaufanie do ciebie. Przeprosiny mogą to naprawić, jeśli są przemyślane i płyną prosto z serca.

Aby twoje przeprosiny odniosły odpowiedni skutek, trzymaj się tych zasad:

unikaj mówienia "ale" – "przepraszam, że na ciebie nakrzyczałam, ale tak głośno śpiewałaś".
nie rozwlekaj przeprosin. Wystarczy krótkie: "Przepraszam, że.... Wiem, że to cię zasmuciło/zagniewało/zrobiło ci przykrość".

"Przepraszam" to za mało

Nie wystarczy jednak tylko przeprosić, powinnaś też pokazać swoim zachowaniem, że potrafisz się zmienić i nie dopuścić do powtórki danej sytuacji. Carrie Krawiec, terapeutka rodzinna z Maple Clinic w Birmingham (Michigan, USA), uważa, że najważniejsze jest zapytanie dziecka, jak możesz mu teraz pomóc i zrobienie wszystkiego, żeby sytuacja się już nie powtórzyła. Pochylając się nad tym, co dziecko czuje, okazujesz mu empatię i pomagasz zrozumieć uczucia, których doświadcza – rozczarowanie, gniew, niechęć, smutek. Pokazując, że nie boisz się przyznać się do błędu i że rozumiesz jego uczucia, pozwalasz mu poczuć się lepiej.

Przeprosiny – a nie wymówki! - uczą uczciwości, szacunku i odpowiedzialności za swoje czyny i słowa. Pokazują też, że nikt nie jest doskonały i że każdy może popełnić błąd. Dlatego nie wstydź się przepraszać dziecka – to jeden z najcenniejszych darów, jakie możesz mu ofiarować.

na podstawie: sheknows.com

Zobacz też: