Rumień zakaźny - objawy i leczenie

Na rumień zakaźny najczęściej chorują dzieci w wieku od dwóch do 12 lat. Wywołuje go parwowirus B19, który rozprzestrzenia się drogą kropelkową i przez bezpośredni kontakt. Od momentu zarażenia do pojawienia się objawów upływa do dwóch tygodni. Chory zaraża w tym czasie innych. Przestaje to robić kilka dni po pojawieniu się wysypki.

Objawy rumienia zakaźnego

Rumień zakaźny daje następujące objawy:

• Wysypka. Najczęściej występuje „na raty”. Najpierw zmiany widać na twarzy. Różowe plamki szybko zlewają się w rumieniec, który nie sięga oczu. W efekcie zarażony malec wygląda tak, jakby ktoś wymierzył mu dwa siarczyste policzki – ma na buzi symetryczne plamy, które wyglądają jak skrzydła motyla. Z czasem wysypka obejmuje ramiona, tułów, pośladki, ręce i nogi. Z czasem blednie w części centralnej, przez co zmiany tworzą misterne siateczki, koronki i girlandy. Mniej więcej po 11 dniach ustępuje bez złuszczania. Znika od dołu do góry, czyli najpierw z nóg, potem z tułowia i rąk, a na końcu z twarzy, nie zostawiając żadnych śladów. Czasem krótko po zniknięciu pojawia się na nowo. Najczęściej po kąpieli albo wysiłku.
• Niewysoka gorączka. Temperatura nie przekracza 38 °C i trwa dzień, dwa.
• Ból gardła i stawów. Przydarza się raczej starszym dzieciom.
• Bóle głowy, nieżyt gardła i nosa, bóle mięśniowo-stawowe, zapalenie stawów oraz zaburzenia żołądkowo-jelitowe. Mogą towarzyszyć rumieniowi, ale raczej u dorosłych.

Leczenie rumienia zakaźnego

Choć rumień zakaźny przebiega na ogół łagodnie, malca powinien zbadać pediatra – choćby po to, by wykluczyć inne choroby. Leki nie są na ogół potrzebne: rumień mija sam. Jeśli to konieczne, można podać dziecku leki łagodzące świąd (np. Fenistil) oraz leki obniżające gorączkę (paracetamol, ibuprofen), ale na ogół nie ma takiej potrzeby. Jeśli wysypce towarzyszy zapalenie stawów, podaje się leki przeciwzapalne i przeciwbólowe.

Rumień zakaźny - dla kogo jest groźny?

Jeżeli twój malec choruje, koniecznie odizoluj go od osób, dla których rumień mógłby być niebezpieczny. Kontaktu z parwowirusem B19 szczególnie powinny się wystrzegać:

• Kobiety w ciąży. Zakażenie, zwłaszcza w dwóch pierwszych trymestrach ciąży może (ale nie musi) powodować m.in. niedokrwistość, zapalenie mięśnia sercowego i obrzęk płodu, a nawet jego obumarcie. Jednak spokojnie: wiele kobiet w wieku rozrodczym miała już kontakt z wirusem, a więc jest uodporniona i nie może się zarazić. Badania dowodzą też, że większość kobiet, która zaraziła się w czasie ciąży, rodzi zdrowe dzieci. Mimo wszystko lepiej dmuchać na zimne i nie narażać przyszłych mam na kontakt z chorymi.
• Osoby z poważnymi niedoborami odporności oraz chorzy leczeni cytostatykami. Zakażenie mogłoby u nich prowadzić do bardzo groźnych powikłań.

Szczepienia

Przeciw rumieniowi nie można się zaszczepić, ale i nie ma też takiej potrzeby – choroba na ogół przebiega u dzieci łagodnie i daje odporność na całe życie.

Zobacz też: Wysypka u dziecka - 6 najczęstszych wysypek u dzieci

Konsultacja: dr Małgorzata Czyżewska, konsultant wojewódzki ds. neonatologii Akademii Medycznej we Wrocławiu.