Trzeci migdał to ważny element sprawnie działającego układu odpornościowego, z drugiej strony często bywa też siedliskiem bakterii i źródłem nawracających infekcji. Dzieci w wieku 3-7 lat często cierpią na przerost migdałka gardłowego, co w niektórych przypadkach jest wskazaniem do usunięcia migdała.
Migdał gardłowy znajduje się w górnej części gardła i jest zbudowany z tkanki chłonnej. Nie widać go gołym okiem, robi to lekarz z pomocą specjalnych przyrządów. Migdał gardłowy zaczyna powiększać się u dziecka po urodzeniu i do ok. 5. roku życia ma kontakt ze wszystkimi bakteriami i wirusami oraz alergenami, które trafiają do gardła przez nos i jamę ustną. Układ odpornościowy uczy się je rozpoznawać i dzięki temu prawidłowo się rozwija.
U zdrowego dziecka trzeci migdał zaczyna się powiększać w drugim miesiącu życia, a u 8-latków stopniowo zanika. Niektóre dzieci rodzą się jednak z już przerośniętym migdałkiem, u innych trzeci migdał powiększa się nadmiernie w wyniku licznych infekcji, choć przyczyną może być też refluks żołądkowo-przełykowy i alergiczny nieżyt nosa). Przerośnięty trzeci migdał zmniejsza drożność środkowej i górnej części gardła i daje konkretne objawy:
Skutki tych dolegliwości mogą być bardzo niebezpieczne dla zdrowia dziecka. Powtarzające się infekcje uszu niekiedy grożą nawet utratą słuchu, a bezdechy, czyli czasowe niedotlenienie mózgu i serca, to ryzyko występowania problemów z koncentracją i pamięcią, nadpobudliwości, niedoborów masy ciała i wzrostu. Zmniejszona drożność nosa i częste oddychanie przez usta prowadzi do wad zgryzu.
Jeśli dziecko cierpi na przedłużające się katary, miewa bezdechy i chrapie, trzeba koniecznie udać się na badanie do laryngologa. Lekarz obejrzy trzeci migdał przy użyciu specjalnych narzędzi. Badanie i ocenę trzeciego migdałka umożliwia:
Usunięcie migdałka gardłowego (adenotomia, adenoidektomia) to chirurgiczna metoda leczenia przerostu migdałka. Lekarz decyduje o wycięciu trzeciego migdała, jeśli:
Przerost trzeciego migdała czasem ustępuje samoistnie, można go też leczyć na inne sposoby, o ile objawy u dziecka nie są dokuczliwe. Lekarz zwykle proponuje:
Zobacz też:
Choroba dotyczy głównie dzieci w wieku przedszkolnym. Wystarczy, że maluch bawi się z dzieckiem chorym na anginę, aby bakterie lub wirusy zaatakowały także jego. Zobacz, jak się przed tym ustrzec! Spis treści: Angina u dziecka - charakterystyka choroby Angina u dziecka - objawy Angina u dziecka - przyczyny Angina u dziecka - diagnoza Angina u dziecka - leczenie Angina u dziecka - domowe sposoby leczenia Angina u dziecka - powikłania Angina u dziecka - przeciwdziałanie Angina u dziecka - charakterystyka choroby Angina to choroba zakaźna przenoszona drogą kropelkową. Przybiera postać ostrego stanu zapalnego migdałków podniebiennych i gardła. Najczęściej wywołują ją bakterie, ale zdarza się też angina wirusowa. Dzieci z reguły chorują na nią jesienią i zimą oraz wczesną wiosną. Częściej dotyczy to przedszkolaków, dwulatkom i młodszym maluchom zdarza się rzadko. Okres wylęgania się choroby w najczęściej spotykanej anginie bakteryjnej paciorkowcowej wynosi 2-5 dni. Angina u dziecka - objawy Objawy anginy zależą od wywołującego ją drobnoustroju. Zwykle małe dziecko nagle zaczyna wymiotować lub ma odruchy wymiotne, pokłada się, traci apetyt. Zaczyna skarżyć się na ból gardła przy połykaniu (z wyniku obrzęku, powiększenia i przekrwienia migdałków), który może promieniować do uszu, ma chrypkę. Inne objawy to: wysoka gorączka (nawet 39-40°C), uczucie suchości i drapanie w gardle - z tego powodu dziecko zaczyna chrząkać i pokasływać, żywoczerwona błona śluzowa gardła, powiększone, przekrwione migdałki podniebienne z widocznymi na nich białymi nalotami, obrzmiałe i bolesne podżuchwowe węzły chłonne - zauważysz je, przesuwając palcami po bokach szyi i pod brodą dziecka. U starszych dzieci występuje także kaszel przy anginie , a temperatura ciała jest prawidłowa i nie ma gorączki....
