Jak zdiagnozować zespół Aspergera?

Diagnozę zespołu Aspergera stawia zespół specjalistów - psycholog, psychiatra, neurolog, czasem pedagog z poradni psychologiczno-pedagogicznej. Zaburzenie diagnozuje się na podstawie rozmów z rodzicem, obserwacji i rozmowy z dzieckiem. Rodzice i nauczyciele wypełniają także testy na zespół Aspergera.

Przygotowania do diagnozy zespołu Aspergera

Dziecko z zespołem Aspergera nie potrafi we właściwy sposób odbierać informacji za pomocą zmysłów - może być nadwrażliwe lub podwrażliwe sensorycznie. Jeśli coś cię niepokoi w zachowaniu dziecka, koniecznie wybierz się do specjalisty, wczesna diagnoza zaburzeń ze spektrum autyzmu jest bardzo ważna dla dobrego rozwoju dziecka.

Do wizyty u specjalisty lepiej się przygotować:

• przypomnij sobie, jak zachowywało się dziecko od najmłodszych lat;
• pomocne w odświeżeniu pamięci z pewnością będą domowe zbiory zdjęć, nagrania z uroczystości rodzinnych, wspólnych wakacji, przedstawień szkolnych;
• wspomnienia dotyczące dziecka spisz na kartce, by podczas wizyty u specjalisty nic ważnego ci nie umknęło.

Warto wiedzieć: Dlaczego przedszkolak może być milczący?

Diagnozowanie zespołu Aspergera - jakie badania?

Diagnozowanie zespołu Aspergera jest procesem żmudnym i długotrwałym - może trwać kilka tygodni, a nawet miesięcy. Czasami zdarza się, że prawidłowa diagnoza zostaje postawiona dopiero po kilku latach odwiedzania różnych specjalistów. Podczas tego procesu powinny zostać wykonane testy na zespół Aspergera:

• badania słuchu i wzroku,
• badanie neurologiczne (EEG, ewentualnie tomografia komputerowa lub rezonans magnetyczny),
• badanie genetyczne,
• morfologia krwi,
• testy psychologiczne,
• ankiety, na które odpowiadają zarówno rodzice lub opiekunowie dziecka, jaki i jego nauczyciele.

Jak rozpoznać zespół Aspergera?),

Objawy zespołu Aspergera to m.in.:

• trudności w nawiązywaniu i utrzymywaniu kontaktu wzrokowego,
• skąpa mimika twarzy oraz gestykulacja regulująca interakcje społeczne;
• zainteresowania, które mają charakter obsesyjny;
• przywiązanie do sztywnych reguł;
• powtarzające się ruchy, np. kręcenie palcami;
• opóźnienia w rozwoju mowy,
• opóźnienia w rozwoju funkcji poznawczych;
• brak zainteresowania otoczeniem;
• szczególne umiejętności (najczęściej związane z zainteresowaniami);
• brak empatii;
• brak potrzeby zabawy z rówieśnikami;
• przywiązanie do rytuałów i niepraktycznych czynności.

Diagnozę zespołu Aspergera może utrudniać występowanie innych dysfunkcji u dziecka (ADHD, zaburzenia lękowe, zaburzenia obsesyjno-kompulsywne, tikowe, mutyzm wybiórczy), a także uzależnień (np. od komputera), padaczki.

Asperger i co dalej?

Jeśli u dziecka zostanie zdiagnozowany zespół Aspergera, czyli zaburzenie ze spektrum autyzmu, najważniejsze jest, aby jak najszybciej trafiło na terapię dla dzieci z zespołem Aspergera - im szybciej zacznie pracę terapeutyczną, tym szybciej nauczy się funkcjonować w społeczeństwie. Także rodzice powinni zastanowić się, jak pomóc dziecku z autyzmem.

Najważniejsze jest zaakceptowanie odmienności dziecka i zrozumienie, że nawet po terapii będzie ono "inne". Jednak tej "inności" nie należy odbierać, jako coś złego, lepiej skoncentrować się na właściwym ukierunkowaniu jego zainteresowań. Jeden z najwybitniejszych amerykańskich specjalistów od tego zaburzenia ze spektrum autyzmu, informując o diagnozie mówi: "Gratuluję, masz zespół Aspergera!". Ważne, by postrzegać Aspergera nie tylko przez pryzmat trudności, jakie piętrzy przed dzieckiem i jego bliskimi, ale myśleć także o wyjątkowości dziecka. Podobno zespół Aspergera mieli: Albert Einstein, Isaac Newton, Thomas Jefferson, Charles de Gaulle, George Orwell. To niesie otuchę, prawda?

Zobacz też:

• Czy szczepienia wywołują autyzm?
• Dlaczego niemowlęta płaczą?
• Wczesne wykrycie autyzmu to szansa na dobry rozwój