Chyba każda z nas to przeżyła: obserwujemy inną mamę i zastanawiamy się, jak to możliwe, że zachowuje spokój w sytuacji, w której my ciskałybyśmy gromy lub wyrywały włosy ze zmartwienia. Czy ona posiadła tajemną wiedzę? Miło byłoby czasem mniej się przejmować, nie denerwować drobiazgami, na luzie przejść przez kolejny dzień macierzyństwa. Zobacz, jak one to robią i sama wrzuć na luz, kiedy czujesz, że nie wyrabiasz na zakrętach.
Można oszaleć mając wokół siebie tylu "życzliwych" ludzi, z których każdy ma dla nas jakąś złotą radę: jak ubrać, jak nosić, jak nakarmić, jak dyscyplinować (auć!). I jak tu się nie przejmować, kiedy czujemy się ciągle oceniane? Przeżywamy przez pół dnia krytyczne uwagi innych, a radość życia ulatuje w siną dal.
Dla wyluzowanej mamy ważniejsze od opinii pani w parku czy pana w sklepie jest to, jak sama ocenia daną sytuację i co czuje w tym momencie jej dziecko. Informacje o tym, jak ubierać czy karmić czerpie ze źródeł, które sama wybiera, inne jej nie interesują. Zapewne tylko socjopaci kompletnie nic sobie nie robią z opinii innych, ale niektórym z nas jest po prostu łatwiej nie przejmować się uwagami otoczenia. Warto zrozumieć, że martwienie się uwagą sfrustrowanej kobiety w autobusie to strata czasu. Lepiej pójść na spacer z dzieckiem, trzymając jego cieplutką w dłoń w swojej i cieszyć się chwilą.
Zbyt dużo energii marnujemy na zamartwianie się, czy zdążymy gdzieś na czas, czy dziecko ma wyprasowaną bluzkę, czy wszystkie kredki są zawsze zatemperowane, a zabawki co miesiąc zdezynfekowane...
Te bardziej wyluzowane z nas wydają się mieć więcej czasu, prawda? Nie, ich doba nie jest z gumy, po prostu korzystają ze skrótów, stosują "magiczne" sztuczki, by ułatwić sobie życie: ubranie przygotowane wieczorem, bajka dla dzieci, kiedy one muszą wykonać ważny telefon, jednogarnkowy obiad raz na dwa dni zamiast codziennie nowego dwudaniowego posiłku. Mama-luzaczka zamiast temperować kredki, kupi te woskowe, zamiast prasować ubrania, wybierze te bawełniane. Ona daje sobie przyzwolenie na brak perfekcji i warto wziąć z niej przykład!
Nikt nie zrobi tego tak dobrze jak ja! Znasz to? To typowa bolączka mam – albo naprawdę myślimy, że same wszystko zrobimy najlepiej, albo głupio nam prosić o pomoc, bo nie chcemy przyznać się do tego, że jej potrzebujemy. To sprowadza nas do pierwszego punktu i strachu przed ocenianiem: boimy się, że ktoś pomyśli, że nie dajemy sobie rady, że nie jesteśmy dość dobre, uważamy też, że powinnyśmy robić wszystko same. Że inne mamy to potrafią...
Wyluzowana mama sięga po pomoc w opiece nad dzieckiem: jego taty, zaprzyjaźnionych mam, sąsiadek, babć – w zależności od swojej sytuacji życiowej. Nie boi się tego, nie wstydzi, nie uważa, że to coś złego. W końcu do wychowania dziecka potrzeba całej wioski, prawda?
Czy dzieci muszą mieć tak napięty grafik? W poniedziałek basen, we wtorek balet, środa – klub mam, czwartek angielski... Pędzimy z miejsca na miejsce, ledwo łapiąc oddech, a dzieci, tak samo jak my, chcą po prostu odpocząć w domu.
Zamiast więc wypruwać sobie żyły, żeby wszędzie dojechać na czas, weźmy przykład z tych bardziej zrelaksowanych z nas: poprzytulajmy się do siebie na kanapie, pobawmy tym, co na pólkach w dziecięcym pokoju i przestańmy czuć się winne, że nie zapisałyśmy dwulatka na lekcje gry na gitarze.
Są bitwy, które trzeba stoczyć ("Tak, musisz dostać tę szczepionkę!") i takie, które można odpuścić ("Chcesz iść do przedszkola w sukience, mimo że przygotowałam ci spodnie?"). Warto nauczyć się je rozróżniać i przestać walczyć o każdy drobiazg.
Nie musimy zawsze stawiać na swoim, a kiedy nauczymy się odpuszczać i ustępować w mniej fundamentalnych sprawach, damy dziecku cenną lekcję: szanujemy jego wybory, dajemy mu prawo do indywidualizmu i wierzymy w siłę kompromisu. Dzięki elastyczności, wyluzowane mamy mają zazwyczaj spokojniejsze dzieci i mniej wyczerpujących emocjonalnie scen, którym muszą stawiać czoła. Fajnie, nie?
Zobacz też:
Dorośli nie lubią przychodzić do dzieci z pustymi rękami, ale czy zawsze muszą to być słodycze? Maluchy jedzą ich stanowczo za dużo - przeciętny 5-latek zjada ich tyle, ile sam waży! Kilkulatkowi można przecież zrobić przyjemność na wiele innych sposobów. Za grosze! Zobacz także: Nie tucz mnie, babciu Pojemnik z płynem do robienia baniek mydlanych, wiatraczek, maskotka i inne drobne prezenty , które zaproponowaliśmy w tekście 8 drobiazgów, które można podarować dziecku zamiast słodyczy to nie wszystko. Oto propozycje naszych zaprzyjaźnionych mam. Co można podarować maluchowi zamiast słodyczy? Chrupki kukurydziane i musy owocowe bez dodatku cukru. Lub po prostu jabłuszko. Paulina Mini puzzle (kosztują niewiele), książeczka (dobre książki można już dostać nawet w dyskontach), jo-jo, skakanka, guma do skakania, gwizdek, kalejdoskop, kolorowa kreda , dziurkacz ozdobny, pieczątki. A z rzeczy do jedzenia u nas sprawdzają się: suszona żurawina, wafle ryżowe i świeże owoce (np. winogrona). Marta Zdecydowanie owoce . Świeże i suszone. Agata Można też przynieść orzechy , jeśli wiadomo, że dziecko nie jest na nie uczulone. Paulina Kaczka do kąpieli lub zabawna gąbka. Mira Książeczka z naklejkami i/lub zadaniami dla odpowiedniego wieku. Mój synek zużywa każdą ilość. Sama też takie kupuję, gdy idę w odwiedziny tam, gdzie są dzieci. Magda Resorak . Małe autko można kupić za mniej niż 5 złotych. Gaja U nas zawsze mile widziane są sezonowe owoce lub soczki przecierowe dla dzieci. A z drobiazgów moje dziewczyny ucieszyłyby się z materiałów plastycznych (kolorowa plastelina, brokatowe pisaki, dziurkacze - to byłby hit!), z naklejek, spinek i gumek do włosów , opasek, biżuterii dziecięcej (naszyjniki lub bransoletki - w można kupić za 2 złote ), akcesoriów dla lalek...
Moje dziecko marudzi. Nie stale, ale ma takie dni, kiedy jęczy przez cały dzień. Nic mu się nie podoba. Muszę przyznać, że moja cierpliwość jest wtedy wystawiona na ciężką próbę. Kiedy na kolejną rzecz dziecko reaguje niezadowoleniem i jękami, mam ochotę uciec gdzie pieprz rośnie! "Nie jęcz!" - chciałabym mu powiedzieć, ale wiem, że nie tędy droga. Przecież musi być jakiś powód tego marudzenia, prawda? Może to etap rozwoju, może jest zmęczone, a może zaraz rozłoży go jakaś choroba... Mogą to być zęby, może to być głód, a może za dużo bodźców – powodów marudzenia u dziecka jest wiele. A może po prostu ma zły dzień, jak każdy z nas? Bez względu na powód, spędzanie czasu z jęczącym dzieckiem nie należy do łatwych zadań. Wiesz, o czym mówię? Jestem pewna, że tak! Dlatego zastanówmy się wspólnie, co robić, żeby dziecko przestało tyle marudzić. Kiedy dziecko jęczy: poproś, żeby powiedziało to inaczej Dziecko nawet nie jest świadome tego, że marudzi. Pokaż mu na przykładzie różnicę między jęczącą wypowiedzią, a prośbą wyrażoną miłym tonem: "Czy mogę napić się soczku?" zamiast "ja chcę pić!!!". Poćwiczcie to na różnych przykładach, najlepiej w spokojnej chwili, kiedy dziecko nie jest zmęczone. Następnym razem, kiedy znowu zacznie jęczeć, przypomnij mu o waszym ćwiczeniu. Gdy mój syn jęczącym głosem mówi: "Chce mi się pić!", powstrzymuję złość i mówię: "Kochanie, powiedz to normalnie: "Mamo, chce mi się pić". Powtarzamy to w różnych sytuacjach, zawsze proszę, żeby powiedziało to samo, ale bez jęków. Ta metoda często działa. Kiedy dziecko marudzi: reaguj Gdy dziecko jest marudne przez cały dzień, kusi nas, żeby ignorować jego zachowanie. To nie jest dobry pomysł. Żeby nauczyć dziecko właściwej komunikacji z innymi ludźmi, musisz reagować. Ignorowanie...
Od bycia rodzicem nie można uciec na weekend, urlop czy zwolnienie lekarskie. Rodzicem jest się non stop. Jeśli często chce ci się krzyczeć: „mam dość”, pomyśl, jak przemeblować życie, aby nie doprowadzić się do stanu przemęczenia i macierzyńskiego wypalenia . Psycholog, dr Joanna Urbańska, która zajmuje się m.in. zagadnieniami związanymi ze zmęczeniem człowieka, przekonuje, że duży efekt przyniosą nawet pozornie małe zmiany. Czy to normalne, że rodzicielstwo męczy? – To zupełnie normalne. Zmęczenie, podobnie jak ból, jest dla nas ważną informacją, która powinna skłonić do zmiany zachowania, czyli szukania możliwości odpoczynku . Co najbardziej męczy świeżo upieczone mamy i ojców? Niewyspanie, zajmowanie się dzieckiem od rana do wieczora, brak czasu dla siebie? – Wszystkich rodziców nie można wrzucić do jednego worka. Niektórzy są bardzo zmęczeni fizycznie , ponieważ nie odpuszczają sobie w niczym, nie dosypiaj i próbują pracować. Inni próbują wieść takie życie jak przed urodzeniem dziecka, co okazuje się niemożliwe. Męczy ich świadomość, że to, co było, już nie wróci, że wszystko teraz wygląda inaczej. Części rodziców dokucza zmęczenie psychiczne. Nic nie wygląda tak, jak oczekiwali – dziecko mało śpi, dużo płacze, pojawiły się nieprzewidzianie problemy z karmieniem piersią. Są też osoby, których męczy zaspokajanie cudzych potrzeb. Zamiast skupić się na tym, jak wyobrażali sobie bycie mamą czy tatą, próbują nadążyć za wymaganiami, wyobrażeniami czy wskazówkami dotyczącymi rodzicielstwa , które otrzymują od różnych osób. To mnóstwo powodów do zmęczenia... – Musimy też pamiętać, że mamy teraz modę na zajmowanie się sobą – biegamy maratony, zdrowo się odżywiamy, dajemy sobie prawo do egoizmu. Niektórych rodziców najbardziej męczy właśnie brak czasu, ...
