Smutna, bezradna, płaczliwa, rozdrażniona. I przytłoczona nowymi obowiązkami. Czy właśnie tak czujesz się kilka dni po porodzie? Nie rozumiesz, dlaczego noworodek płacze, nie wiesz, jak je uspokoić, nie radzisz sobie z karmieniem i kąpaniem. W końcu zapłakana dochodzisz do wniosku, że nie potrafisz się nim opiekować. „Nie nadaję się do tego, by mieć dziecko” – oskarżasz samą siebie.
Takiego emocjonalnego rozchwiania krótko po porodzie doświadcza około 80% kobiet. To tzw. depresja dnia trzeciego lub baby blues. Zaczyna się w trzeciej lub czwartej dobie po przyjściu dziecka na świat i jest normalnym stanem kobiety po porodzie, zwłaszcza pierwszym. Powodują go przede wszystkim zmiany hormonalne (spadek poziomu progesteronu i estrogenów – ich poziom w ciąży był bardzo wysoki). Na szczęście baby blues zazwyczaj mija po kilku lub kilkunastu dniach, gdy uspokoi się poporodowa burza hormonalna.
Sprawdź też, co się zmieniło po porodzie - mówią facebookowe mamy
Im szybciej odzyskasz równowagę i radość, tym lepiej dla ciebie i twojego dziecka.
Kobieta, która zna objawy baby blues, przyjmie je z większym spokojem i dystansem. Uwolni się od myśli, że „coś z nią nie tak”. Wie, że zmienność nastrojów i przechodzenie od euforii do płaczu to fizjologia, a nie zaburzenia psychiczne. Mama, która jest pozostawiona sama sobie właśnie wtedy, kiedy najbardziej potrzebuje wsparcia i opieki, nie rozumie, co się z nią dzieje, a widząc lekceważącą reakcję otoczenia, wstydzi się swoich odczuć i boi się mówić o tym, co przeżywa.
Pomocne w walce z depresją dnia trzeciego jest życzliwe nastawienie męża i członków rodziny do młodej mamy. Pomoc przy opiekowaniu się dzieckiem i w pracach domowych, wyrozumiałość, umacnianie w przekonaniu, że wspaniale realizuje się jako matka, a także umożliwienie odpoczynku i wyjścia z koleżanką do kawiarni – to najlepsze sposoby na uniknięcie lub przezwyciężenie baby blues.
Przeczytaj: Jak być szczęśliwą mamą? - 10 sposobów
Baby blues to dość powszechne zjawisko spotykające kobiety po porodzie. W swoich objawach przypomina depresję poporodową, jednak ten stan smutku szybko mija, w przeciwieństwie do depresji. Pojawia się zazwyczaj około trzeciego, czwartego dnia po porodzie i trwa kilka dni. Jest to normalny, fizjologiczny stan, który można tłumaczyć burzą hormonów, jaka panuje w organizmie kobiety w pierwszych dniach po urodzenia dziecka. Kiedy emocje nieco opadają, baby blues również znika.
Po czym poznać, że dotknął cię problem baby blues? Z pewnością szybko sama to zauważysz, ponieważ jego objawy są dość wyraźne. Uczucie smutku po porodzie objawia się:
Baby blues nie jest chorobą ani trwałym zaburzeniem, lecz stanem emocjonalnym. Nie trzeba więc leczyć go w jakiś specjalny sposób, a jedynie zadbać o to, by w pierwszych dniach po porodzie mieć jak największy komfort psychiczny. Wówczas taki smutek poporodowy, jeśli nawet się pojawi, szybko minie. To, co kobieta wybierze dla siebie na poprawę nastroju, zależy już od niej samej oraz od bliskich, którzy powinni w tym czasie szczególnie troszczyć się o wygodę młodej mamy.
Depresja poporodowa to jedno z najczęściej występujących zaburzeń psychicznych po porodzie, ale nie jedyne. Zachwianie równowagi psychicznej po porodzie związane jest ze zmianami hormonalnymi w organizmie młodej mamy. Czasami problemy psychiczne po porodzie są poważne, a statystyki mówią, że na problemy psychiczne o różnym natężeniu cierpi aż 80 proc. kobiet po porodzie. Nie wolno bagatelizować tematu zaburzeń psychicznych u młodych matek – warto wiedzieć, czego można się spodziewać i jak postępować, jeśli zauważymy u siebie obniżenie nastroju, stany lękowe po porodzie lub inne problemy emocjonalne i psychiczne. . Zaburzenia psychiczne po porodzie Zaburzenia nastroju i inne problemy natury psychicznej występują u ok. 80 proc. kobiet w okresie ciąży i po porodzie. Wszystko przez wahania hormonów i zmianę ich stężenia. Specjaliści dzielą zaburzenia depresyjne związane z ciążą i porodem na: baby blues – objawia się drażliwością, zmiennością nastroju, pojawiającym się lękiem i zaburzeniami snu. Baby blues pojawia się po porodzie, a szczególnie nasilone jest w 5-7 dniu po urodzeniu dziecka. Szacuje się, że baby blues dotyka 80 proc. kobiet i mija zazwyczaj samoistnie po około 2 tygodniach. depresja poporodowa – szacuje się, że depresja poporodowa dotyczy ok. 15 proc. kobiet. W przypadku depresji poporodowej mamy do czynienia z pełnoobjawową formą choroby, konieczne jest leczenie farmakologiczne. depresja w przebiegu zaburzeń depresyjnych nawracających – dotyczy kobiet, u których przed porodem występowały epizody depresyjne (tzw. "mała" lub "duża" depresja, a także dystymia). Depresja poporodowa – trudna dla całej rodziny Depresja po urodzeniu dziecka to problem, który dotyka nie tylko kobiety, ale całej rodziny. Depresja poporodowa wpływa na życie wszystkich osób w otoczeniu cierpiącej...
Na początku ciąży są tylko wyobrażenia i marzenia, w których widzisz siebie z dzieckiem w ramionach. I choć na prawdziwe dowody miłości – pierwsze ruchy i pierwsze fotki z badania USG – jeszcze trochę poczekasz, zwykle już wiesz, że kochasz. Czy rzeczywiście obudziła się już w tobie miłość macierzyńska ? Czy to, co czujesz w ciąży do dziecka, to miłość? Naukowcy raczej są skłonni nazywać te uczucia pierwotnym matczynym zaangażowaniem. Ten stan pojawia się podczas ciąży i trwa przez jakiś czas po jej zakończeniu. A że sprowadza się do tego, że myślisz czule o dziecku, wyobrażasz je sobie i tęsknisz do chwili, kiedy się pojawi – wolimy nazywać go miłością lub przynajmniej jej początkiem. Kiedy zdaniem mam rodzi się miłość macierzyńska? Wersje wydarzeń są różne. Większość kobiet w ciąży opowiada się za chwilą, w której poczuły pierwsze ruchy dziecka , czyli ok. 20–22. tygodnia ciąży . Są i takie, które kochają dziecko od pierwszej wizyty u ginekologa, potwierdzającej ich odmienny stan. Zdarza się, że kobieta wzbrania się przed uczuciowym zaangażowaniem, nie próbuje wyobrażać sobie dziecka, nie kompletuje wyprawki , nie wybiera imienia. To działanie na wszelki wypadek, które w sytuacji ciąży zagrożonej poronieniem lub po wcześniejszych doświadczeniach z utratą dziecka pomaga zmagać się z niepewnością. Skąd bierze się uczucie do dziecka? Podczas ciąży organizm zaczyna pracować inaczej. Spora w tym zasługa hormonów, które sprawują nad nim władzę prawie absolutną. Jeden z nich, oksytocyna , odgrywa szczególną rolę w rozwoju więzi z dzieckiem . Ze względu na swe zasługi nazywana jest hormonem miłości i przywiązania, ale jej działanie nie sprowadza się jedynie do budzenia uczuć (czytaj więcej o oksytocynie w ciąży i podczas porodu ). Czy można...
Objawami depresji może już być ciągłe zmęczenie i apatia, niechęć do jedzenia i chęć pobycia samemu. Mimo że każdy z nas przeżywa chwile smutku, przygnębienia, to pierwsze oznaki depresji są łatwe do zauważenia. Czasem mamy konkretny powód do smutku: śmierć kogoś bliskiego ( poronienie ), utratę pracy, niepowodzenia w życiu prywatnym. Gdy po pewnym czasie przygnębienie nadal jest tak samo intensywne, należy się zastanowić nad swoim satnem. Depresyjny smutek częściej też dopada nas zimą, ale to akurat związane jest z brakiem światła i przy sezonowej depresji z reguły nie doskwiera brak apetytu, jest wręcz odwrotnie. Przeczytaj, jakie są najczęstsze objawy depresji i w jaki sposób dopada ona młode mamy. 1. Objawy depresji częściej są widoczne u kobiet Prawie dwa razy więcej kobiet niż mężczyzn cierpi na stany depresyjne . Ryzyko zapadnięcia na tę chorobę w ciągu całego życia dotyczy 20-25% wszystkich kobiet i 7-12% mężczyzn. Zaburzenia te najczęściej występują po 30-35. roku życia. Ta różnica związana z płcią występuje w większości krajów. Oto lista najbardziej charakterystycznych objawów depresji: Smutek, przygnębienie, niemożność odczuwania radości. Zmniejszenie zainteresowań (np. niechęć do zajmowania się swoim hobby). Spadek aktywności, apatia, spowolnienie, niechęć do działania. Problemy ze snem ( bezsenność lub nadmierna senność). Zmniejszenie apetytu, spadek wagi ciała, suchość w ustach. Uczucie ciągłego zmęczenia, brak energii i sił do życia. Lęk, uczucie wewnętrznego napięcia, niektórzy nazywają je ,,niepokojem w środku". Trudności w koncentracji i zapamiętywaniu, wrażenie niesprawności intelektualnej. Poczucie beznadziejności, niska samoocena . Dolegliwości bólowe (bóle głowy, brzucha, bóle w klatce piersiowej, nerwobóle). 2. Kobiety gorzej niż panowie znoszą...
