Pierwszy tydzień po porodzie jest wyjątkowo ciężki, zwłaszcza dla świeżo upieczonych mam. Jeszcze w szpitalu jesteś zmęczona i obolała. Chcesz wreszcie wyspać się we własnym domu, pragniesz ułożyć noworodka w przygotowanym dla niego ślicznym łóżeczku, pochwalić się przed rodziną i znajomymi. Możesz jednak być rozczarowana, bo wcale nie przestaje boleć, nie rozumiesz jeszcze potrzeb swojego dziecka i miewasz problemy gastryczne. Nie przejmuj się jednak - to zupełnie naturalna sytuacja w pierwszym tygodniu po porodzie!
Spis treści:
Jeśli w pierwszym tygodniu po porodzie odczuwasz bolesne skurcze - przeważnie jest to dobry znak! To tzw. połogowe skurcze macicy, które oznaczają, że twoje ciało się regeneruje i obkurcza. Mogą one być szczególnie nasilone podczas karmienia piersią - organizm produkuje wtedy oksytocynę, która wzmaga obkurczanie macicy. Bóle tego typu mogą być podobne do bólu menstruacyjnego.
W ciągu pierwszego tygodnia po porodzie organizm nadal przyzwyczaja się do produkcji pokarmu. W ciągu pierwszych 2 tygodni twoje ciało zacznie jednak dopasowywać się do potrzeb malucha i zacznie produkować coraz więcej pokarmu. Jeśli karmisz piersią po raz pierwszy, może przydać ci się pomoc doradcy laktacyjnego - często współpracują oni z oddziałami położniczymi w szpitalach. Laktację można jednak zwiększyć. Jak to zrobić?
Domowych sposobów jest kilka - jeśli starasz się zwiększyć ilość pokarmu, możesz na przykład wspomóc się laktatorem. Regularne odciąganie mleka będzie stymulować jego produkcję. Możesz także stosować masaż suchą szczotką, który pobudzi laktację.
Dzieci karmione piersią jedzą na żądanie, czyli wtedy, kiedy chcą. Twój maluch może jeść w dzień i w nocy nawet co godzinę, a później mieć dłuższą przerwę (w pierwszym miesiącu nie powinna trwać dłużej niż cztery godziny). Może tak się zdarzyć, bo noworodek musi się przyzwyczaić do nowego otoczenia i trybu życia. Jeśli masz mętlik w głowie i już nie wiesz, czy od ostatniego karmienia upłynęły dwie, czy cztery godziny, pomóż sobie, notując pory karmienia.
Ból krocza może trwać. Staraj się dużo leżeć (karm na leżąco), odpoczywaj, a jeśli siadasz – rób to np. na dmuchanym kółku do pływania. Dobra wiadomość jest taka, że z każdym dniem będzie bolało coraz mniej. Kilka dni po porodzie może pojawić się tzw. nawał pokarmu. Piersi znacznie się powiększą, będą twarde i tkliwe. Osobą, która najlepiej ci w tym pomoże, jest... twoje dziecko! Przystawiaj je często do piersi, a ono poradzi sobie z nawałem pokarmu.
Ulgę po porodzie przynoszą także chłodne okłady: z liści kapusty, ze schłodzonej w lodówce pieluszki tetrowej. Bolesne brodawki smaruj odrobiną pokarmu i często je wietrz. Możesz też używać maści lanolinowej.
W okresie połogu niewielkie krwawienia są czymś normalnym - doświadcza ich każda kobieta. Jest to sposób na pozbycie się resztek łożyska i śluzu z macicy. Może to trwać nawet do 4 lub 6 tygodni po porodzie, jednak z czasem wydzielina będzie mniej krwista, a bardziej żółto-biała. Należy pamiętać, aby w okresie połogu unikać kąpieli w wannie - może to spowodować zakażenie, a także rozszerzenie naczyń krwionośnych z powodu długiego przesiadywania w gorącej wodzie.
Jeżeli jakiekolwiek wydzieliny ustają już w pierwszym lub drugim tygodniu po porodzie - zdecydowanie musisz skontaktować się ze swoim ginekologiem. Może to oznaczać, że wydzieliny zalegają w macicy i mają utrudniony odpływ.
Gorączka w połogu to niepokojący objaw, który należy jak najszybciej skonsultować z lekarzem. Wysoka gorączka w tygodniu po porodzie często wskazuje na rozwój zakażenia połogowego. Jest to dość częste powikłanie poporodowe. Najczęściej obejmuje ono drogi rodne, układ moczowy lub gruczoły piersiowe i częściej pojawia się po cesarskim cięciu niż po porodzie naturalnym.
Pamiętaj, że u kilkudniowego maleństwa następuje fizjologiczny spadek masy ciała, ale po powrocie do domu dziecko zacznie przybierać na wadze – zauważysz to po ubrankach. Noworodek jednak nie płacze tylko z głodu. Może mu być za gorąco lub za zimno, niewygodnie albo chce być przytulony (ta potrzeba jest zwykle bardzo silna). Trzymaj maleństwo w ramionach jak najczęściej. Bliski kontakt z tobą pomaga mu zaaklimatyzować się w świecie. Dla ciebie będzie to okazja do wyciszenia.
Twój apetyt po porodzie może być różny: możesz wcale nie być głodna (większość kobiet kilka dni po porodzie traci ochotę na jedzenie) albo, przeciwnie, masz wilczy apetyt. To z kolei zawdzięczasz prolaktynie – hormonowi pobudzającemu laktację i stymulującemu łaknienie. Karmiąc piersią, spalasz każdego dnia dodatkowo 750 kcal. Możesz więc pozwolić sobie na 2500 kcal dziennie i 12–15 gramów białka więcej (np. dwie szklanki mleka lub dwa jajka). Po czterech miesiącach prolaktyna wróci do normy (apetyt zmniejszy się), ale przemiana materii nadal przebiegać będzie w szalonym tempie. To okres, kiedy możesz schudnąć bez diety, nawet w „trudniejszych” rejonach. Nie wpadaj więc w rozpacz, kiedy w lustrze widzisz brzuch niewiele mniejszy niż miesiąc temu – szybko się to zmieni.
To, czego doświadczasz po narodzinach dziecka, to nawet nie burza, ale... tornado hormonalne! Poziom hormonów płciowych, tarczycy i nadnerczy skacze, organizm jak szalony wydziela prolaktynę. Większa ilość oksytocyny, dzięki której rozwijają się uczucia macierzyńskie i rozluźniasz się, nie da sobie z tym rady. Możesz czuć się przygnębiona, bezradna, źle spać. Do takich emocji przyznaje się 80 procent mam. Nie jesteś sama... Rozmawiaj z koleżankami, które niedawno urodziły. Doskonałym miejscem do „wypłakania się” są fora i grupy internetowe. Powiedz partnerowi, jak ci ciężko. On jest od tego, by cię wspierać! Z dnia na dzień będzie lepiej, baby blues trwa zwykle do sześciu tygodni.
Cała rodzina pragnie zobaczyć waszego malucha - planujcie wizyty z rozwagą i zadbajcie o spokój, który wam się należy. Niech mąż będzie „ochroniarzem” i grzecznie, acz stanowczo, wytłumaczy znajomym, że chętnie przyjmiecie ich za jakiś czas. Rodzina powinna zrozumieć, że chcecie mieć czas dla siebie.
Nim urodziłaś dziecko, dawałaś sobie ze wszystkim radę: dbałaś o dom, pracowałaś. I nagle maleńki człowiek sprawia, że obowiązki domowe są już ponad twoje siły. Nie przejmuj się tym. Ciesz się dzieckiem, nie zadręczaj się brudnymi oknami czy nieumytą podłogą. We wszystkich pracach domowych świetnie spisze się mąż, który powinien pomóc ci w obowiązkach w tym trudnym czasie.
Zobacz też:
(_gdeaq = window._gdeaq || []).push(['nc', 'false']); (_gdeaq = window._gdeaq || []).push(['hit', 'edipresse', 'bIDqv5y8I_Zfux68ljhj1ZQ5.MgGtlhQqa8kMeDskjP.37', 'kahtdljmmq', 'enkflgvdoplcaylzbuptjjtkfylu']);
Kupka u noworodka ulega szybkim zmianom. Pierwsza, którą robi dziecko po przyjściu na świat, jest lepka, gęsta, a w dodatku ciemnozielona. To smółka, która gromadziła się w jelitach dziecka mniej więcej od połowy ciąży. Składają się na nią połknięte wody, maź płodowa, złuszczone nabłonki i inne substancje (żółć). Powinna pojawić się w pieluszce w ciągu doby, najwyżej dwóch po narodzinach. Jeśli tak się nie dzieje, lekarz sprawdzi, co się za tym kryje. Spis treści: Jak powinna wyglądać kupka noworodka? Ile razy kupka u noworodka? Kupka u noworodka: kiedy powinna niepokoić? Jak powinna wyglądać kupka noworodka Pierwsza kupka noworodka czyli smółka , ma tak charakterystyczny widok, że trudno ją z czymś pomylić. Po smółce pojawiają się tzw. stolce przejściowe (zielonobrunatne, z widocznymi grudkami mleka). Około 5-6 doby zawartość pieluszki powinna przypominać kolorem i konsystencją lekko ściętą jajecznicę. W kolejnych tygodniach życia może też pojawić się wypróżnienie innego koloru: Bladożółta, jasnobrązowa czy szarozielonkawa kupa noworodka – „książkowe” złociście żółte kupy robią zwykle dzieci karmione piersią. Dzieci pijące mleko z butelki zapełniają pieluchy także innymi kolorami. Zielona kupa noworodka – za tę dziwaczną barwę może odpowiadać coś, co zjadłaś, a co nie posłużyło karmionemu twoim mlekiem dziecku. Zielona kupa niemowlaka może powstać również pod wpływem powietrza (powierzchnia stolca po prostu się utlenia). Poobserwuj noworodka i przyjrzyj się uważniej swojej diecie. Jeśli wszystko wróci do normy, nie ma powodu do niepokoju. Ile razy pojawia się kupka u noworodka? Jak często noworodek robi kupę? W okresie noworodkowym kupka może pojawiać się zawsze po karmieniu, a więc nawet 8-12 razy w ciągu...
Wiele kobiet nie kryje zdziwienia, że pierwsze dni po porodzie nie wyglądają tak, jak sobie to wyobrażały. Martwią się, że mają za mało pokarmu, że już nigdy nie wrócą do sylwetki sprzed ciąży, a obfite krwawienie, zmęczenie i huśtawka hormonalna wcale nie ułatwiają sprawy. Warto jeszcze przed porodem dowiedzieć się, z czym trzeba będzie się zmierzyć w trakcie pobytu w szpitalu po urodzeniu dziecka, żeby mieć później większy spokój i pewność, że wszystko przebiega prawidłowo. Pierwsze dni po porodzie w szpitalu Pierwsze dni po narodzinach maleństwa to piękny czas, gdy ty i dziecko poznajecie się, uczycie się siebie nawzajem i w spokoju dochodzicie do siebie po porodzie, który dla was obojga był nie lada wysiłkiem. Nie jest to jednak czas pełnej sielanki, ponieważ młoda mama musi mierzyć się z wieloma dolegliwościami charakterystycznymi dla połogu. Oto, na co musisz się przygotować w pierwszych dniach po porodzie w szpitalu: Następuje obfite krwawienie Brzuch po porodzie nie znika od razu Krocze po porodzie bywa bardzo bolesne Wizyta w toalecie może być kłopotliwa Pokarmu w piersiach jest niewiele Pojawia się burza hormonalna po porodzie Obfite krwawienie po porodzie Krwawienie po porodzie to skutek oczyszczania się organizmu. Wydalane są wówczas: krew, śluz, fragmenty tkanki z macicy. Krwawienie to nosi nazwę upławów poporodowych i wymaga stosowania specjalnych podkładów higienicznych. Dostaniesz je w szpitalu, ale na wszelki wypadek przygotuj wcześniej specjalne duże podpaski poporodowe (kupisz je m.in. w aptece). Pamiętaj, że po porodzie ze względu na ryzyko infekcji niewskazane jest używanie tamponów. Krwawienie towarzyszyć ci będzie 2–6 tygodni. Brzuch po porodzie nie znika od razu Urodzenie dziecka nie gwarantuje natychmiastowego powrotu do dawnej figury. Nie...
