Depresja poporodowa to jedno z najczęściej występujących zaburzeń psychicznych po porodzie, ale nie jedyne. Zachwianie równowagi psychicznej po porodzie związane jest ze zmianami hormonalnymi w organizmie młodej mamy. Czasami problemy psychiczne po porodzie są poważne, a statystyki mówią, że na problemy psychiczne o różnym natężeniu cierpi aż 80 proc. kobiet po porodzie. Nie wolno bagatelizować tematu zaburzeń psychicznych u młodych matek – warto wiedzieć, czego można się spodziewać i jak postępować, jeśli zauważymy u siebie obniżenie nastroju, stany lękowe po porodzie lub inne problemy emocjonalne i psychiczne. .
Zaburzenia nastroju i inne problemy natury psychicznej występują u ok. 80 proc. kobiet w okresie ciąży i po porodzie. Wszystko przez wahania hormonów i zmianę ich stężenia. Specjaliści dzielą zaburzenia depresyjne związane z ciążą i porodem na:
Depresja po urodzeniu dziecka to problem, który dotyka nie tylko kobiety, ale całej rodziny. Depresja poporodowa wpływa na życie wszystkich osób w otoczeniu cierpiącej na tę chorobę mamy – jej partnera, nowo narodzone dziecko, bliskich. Kiedy kobieta cierpi na depresję poporodową ma trudności w wykonywaniu podstawowych czynności przy dziecku i w domu, niełatwo jej opiekować się starszymi dziećmi i dbać o relację z partnerem – to wszystko może prowadzić do konfliktów, które czasami wyrządzają trwałe szkody w funkcjonowaniu rodziny.
- Jednym z ważniejszych skutków problemu jest zaburzenie tworzenia więzi pomiędzy matką, a nowo narodzonym dzieckiem. Partner kobiety – choć często nierozumiejący występujących u niej objawów – na czas trwania depresji przejmuje jej obowiązki w zakresie opieki nad potomstwem – wyjaśnia dr Iwona Nowak-Pilarski, psychiatra z Państwowego Szpitala dla Nerwowo i Psychicznie Chorych w Rybniku.
Objawy, które mogą wskazywać na depresję poporodową to m.in.:
Mogą także pojawiać się problemy ze snem, zmiany apetytu, brak zainteresowania otoczeniem. Objawy depresji poporodowej mogą dotyczyć także relacji między matką a dzieckiem: - Mamy wówczas do czynienia z zaburzeniem funkcjonowania w pełnieniu ról społecznych, w tym roli matki. Kobieta nie interesuje się swoim dzieckiem i jest przekonana, że nie poradzi sobie w opiece nad nim. Jest przestraszona ewentualnym wystąpieniem choroby u noworodka, nieprawidłowo odbiera i identyfikuje prezentowane przez dziecko zachowania – wymienia Anna Stępień, lekarz ze Szpitala dla Nerwowo i Psychicznie Chorych w Rybniku.
Dr Stępień podkreśla, że nie wolno lekceważyć objawów depresji poporodowej. U kobiety zmagającej się z tą chorobą mogą pojawić się nawet natrętne, agresywne myśli związane z chęcią skrzywdzenia dziecka, a w najpoważniejszych przypadkach – myśli samobójcze – nawet dotyczące samobójstwa poszerzonego (z udziałem dziecka i partnera). Leczenie farmakologiczne jest konieczne w przebiegu pełnoobjawowej depresji poporodowej. Kobiety karmiące piersią mogą przyjmować niektóre leki antydepresyjne stosowane w leczeniu depresji poporodowej, karmienie dziecka nie powinno więc powstrzymywać mamy przed wizytą u specjalisty.
Zobacz też:
Kathy DiVincenzo jest mamą dwójki dzieci i doulą, która każdego dnia musi zmagać się z depresją poporodową , zaburzeniami lękowymi i zaburzeniami obsesyjno-kompulsyjnymi. Kathy opublikowała na Facebooku dwa zdjęcia, które podsumowują jej codziennie życie. Do zdjęć dołączyła wzruszający opis, w którym tłumaczy, czym dla niej jest depresja poporodowa i jak pomóc młodym mamom, które się z nią zmagają. Depresja po porodzie "Jest szansa, że czujesz się teraz bardzo niekomfortowo (wierz mi, ja też). Chcę zmusić cię do porzucenia tego narzuconego przez społeczeństwo dyskomfortu, który towarzyszy poporodowym zaburzeniom psychicznym. [...] Prawda jest taka, że oba te zdjęcia reprezentują moje życie, w zależności od dnia. Czułabym się komfortowo, dzieląc się tylko jedną z tych rzeczywistości i to jest problem. Jedyną rzeczą bardziej wyczerpująca od posiadania tych zaburzeń jest udawanie, że ich nie mam. Staram się z całych sił ukryć tę rzeczywistość, bo boję się, że poczujesz dyskomfort. Boję się, że pomyślisz, że jestem słabą, szaloną, okropną matką albo milion innych rzeczy. Wiem, że nie jestem sama z takimi myślami. Musimy przestać udawać, że połóg jest równoznaczny z euforią, bo w jednym na siedem przypadków nie jest. Musimy zacząć pytać młodych rodziców, jak się mają w głębszym sensie, tak, by nie dostać odpowiedzi, że wszystko gra. Musimy poznać objawy, symptomy, zagrożenia i plany wsparcia w kontekście zaburzeń po porodzie . Musimy przełamać tabu i przerwać milczenie, musimy zacząć dzielić się naszymi historiami i pokazać innym, że nie są same. [...] W razie, gdyby nikt ci tego nie powiedział – naprawdę świetnie sobie radzisz. Jesteś kochana i jesteś wartościowa. Nie jesteś sama. [...]" – napisała Kathy na Facebooku. Nie lekceważ objawów depresji Na depresję poporodową cierpi...
Na spotkaniu anestezjologów w Chicago przedstawiono nowe badania odnośnie depresji poporodowej . Twórcy wyników wykazują, że te kobiety, które w czasie porodu miały znieczulenie zewnątrzoponowe, są mniej narażone na stany depresyjne. Dr Grace Lim z University of Pittsburgh, anestezjolog i główna badaczka podkreśla: "Ból porodowy może mieć większe znaczenie niż doświadczenie narodzin. To właśnie może mieć znaczący wpływ na rozwój depresji poporodowej. Odkryliśmy, że niektóre kobiety które doświadczyły ulgi w bólu po zastosowaniu znieczulenia, mają mniejsze prawdopodobieństwo, by w okresie poporodowym wykazywać objawy depresji poporodowej. Aby dojść do tych wniosków, sprawdzono dokumentację medyczną ponad 200 kobiet. Okazało się, że ból porodowy związany ze skurczami i parciem, miał zdecydowanie większe znaczenie dla nich, niż ból związany np. z nacinaniem krocza , czy pęknięciem. Możliwość uniknięcia tego bólu poprzez znieczulenie zewnątrzoponowe, dawała szanse na lepsze samopoczucie po porodzie, oraz mniejsze ryzyko depresji. Sprawdzając karty pacjentek (które miały znieczulenie) 6 tygodni po porodzie ustalono, że mają znacznie mniejszy wskaźnik depresji poporodowej. Oczywiście badacze zastrzegają, że znieczulenie nie daje gwarancji że uniknie się stanów depresyjnych po porodzie, a jedynie daje to szansę na zmniejszenie ryzyka. Poza tym depresja jest spowodowana przez szereg różnych czynników. "Depresja poporodowa może rozwijać się z wielu rzeczy, ze zmian hormonalnych, psychologicznych problemów dostosowania się do macierzyństwa, a także z powodu zaburzeń psychicznych". Decyzja o tym, czy chce się rodzić naturalne, czy poprzez cc, czy ze znieczuleniem, czy bez, jest podejmowana przez lekarza oraz rodzącą . Nie warto może sugerować się wynikami takich badań przy podejmowaniu decyzji czy damy...
Objawami depresji może już być ciągłe zmęczenie i apatia, niechęć do jedzenia i chęć pobycia samemu. Mimo że każdy z nas przeżywa chwile smutku, przygnębienia, to pierwsze oznaki depresji są łatwe do zauważenia. Czasem mamy konkretny powód do smutku: śmierć kogoś bliskiego ( poronienie ), utratę pracy, niepowodzenia w życiu prywatnym. Gdy po pewnym czasie przygnębienie nadal jest tak samo intensywne, należy się zastanowić nad swoim satnem. Depresyjny smutek częściej też dopada nas zimą, ale to akurat związane jest z brakiem światła i przy sezonowej depresji z reguły nie doskwiera brak apetytu, jest wręcz odwrotnie. Przeczytaj, jakie są najczęstsze objawy depresji i w jaki sposób dopada ona młode mamy. 1. Objawy depresji częściej są widoczne u kobiet Prawie dwa razy więcej kobiet niż mężczyzn cierpi na stany depresyjne . Ryzyko zapadnięcia na tę chorobę w ciągu całego życia dotyczy 20-25% wszystkich kobiet i 7-12% mężczyzn. Zaburzenia te najczęściej występują po 30-35. roku życia. Ta różnica związana z płcią występuje w większości krajów. Oto lista najbardziej charakterystycznych objawów depresji: Smutek, przygnębienie, niemożność odczuwania radości. Zmniejszenie zainteresowań (np. niechęć do zajmowania się swoim hobby). Spadek aktywności, apatia, spowolnienie, niechęć do działania. Problemy ze snem ( bezsenność lub nadmierna senność). Zmniejszenie apetytu, spadek wagi ciała, suchość w ustach. Uczucie ciągłego zmęczenia, brak energii i sił do życia. Lęk, uczucie wewnętrznego napięcia, niektórzy nazywają je ,,niepokojem w środku". Trudności w koncentracji i zapamiętywaniu, wrażenie niesprawności intelektualnej. Poczucie beznadziejności, niska samoocena . Dolegliwości bólowe (bóle głowy, brzucha, bóle w klatce piersiowej, nerwobóle). 2. Kobiety gorzej niż panowie znoszą...
