Jak zdiagnozować zespół Aspergera?
Twoje dziecko zachowuje się w sposób, który Cię niepokoi? Martwisz się, że nie potrafi znaleźć sobie przyjaciół? Nie potrafi zrozumieć żartów, przenośni, ironii? Być może ma zespół Aspergera. Sprawdź, jak diagnozuje się to zaburzenie.
Diagnozę zespołu Aspergera stawia zespół specjalistów - psycholog, psychiatra, neurolog, czasem pedagog z poradni psychologiczno-pedagogicznej. Zaburzenie diagnozuje się na podstawie rozmów z rodzicem, obserwacji i rozmowy z dzieckiem. Rodzice i nauczyciele wypełniają także testy na zespół Aspergera.
Przygotowania do diagnozy zespołu Aspergera
Dziecko z zespołem Aspergera nie potrafi we właściwy sposób odbierać informacji za pomocą zmysłów - może być nadwrażliwe lub podwrażliwe sensorycznie. Jeśli coś cię niepokoi w zachowaniu dziecka, koniecznie wybierz się do specjalisty, wczesna diagnoza zaburzeń ze spektrum autyzmu jest bardzo ważna dla dobrego rozwoju dziecka.
Do wizyty u specjalisty lepiej się przygotować:
- przypomnij sobie, jak zachowywało się dziecko od najmłodszych lat;
- pomocne w odświeżeniu pamięci z pewnością będą domowe zbiory zdjęć, nagrania z uroczystości rodzinnych, wspólnych wakacji, przedstawień szkolnych;
- wspomnienia dotyczące dziecka spisz na kartce, by podczas wizyty u specjalisty nic ważnego ci nie umknęło.
Warto wiedzieć: Dlaczego przedszkolak może być milczący?
Diagnozowanie zespołu Aspergera - jakie badania?
Diagnozowanie zespołu Aspergera jest procesem żmudnym i długotrwałym - może trwać kilka tygodni, a nawet miesięcy. Czasami zdarza się, że prawidłowa diagnoza zostaje postawiona dopiero po kilku latach odwiedzania różnych specjalistów. Podczas tego procesu powinny zostać wykonane testy na zespół Aspergera:
- badania słuchu i wzroku,
- badanie neurologiczne (EEG, ewentualnie tomografia komputerowa lub rezonans magnetyczny),
- badanie genetyczne,
- morfologia krwi,
- testy psychologiczne,
- ankiety, na które odpowiadają zarówno rodzice lub opiekunowie dziecka, jaki i jego nauczyciele.
Jak rozpoznać zespół Aspergera?),
Objawy zespołu Aspergera to m.in.:
- trudności w nawiązywaniu i utrzymywaniu kontaktu wzrokowego,
- skąpa mimika twarzy oraz gestykulacja regulująca interakcje społeczne;
- zainteresowania, które mają charakter obsesyjny;
- przywiązanie do sztywnych reguł;
- powtarzające się ruchy, np. kręcenie palcami;
- opóźnienia w rozwoju mowy,
- opóźnienia w rozwoju funkcji poznawczych;
- brak zainteresowania otoczeniem;
- szczególne umiejętności (najczęściej związane z zainteresowaniami);
- brak empatii;
- brak potrzeby zabawy z rówieśnikami;
- przywiązanie do rytuałów i niepraktycznych czynności.
Diagnozę zespołu Aspergera może utrudniać występowanie innych dysfunkcji u dziecka (ADHD, zaburzenia lękowe, zaburzenia obsesyjno-kompulsywne, tikowe, mutyzm wybiórczy), a także uzależnień (np. od komputera), padaczki.
Asperger i co dalej?
Jeśli u dziecka zostanie zdiagnozowany zespół Aspergera, czyli zaburzenie ze spektrum autyzmu, najważniejsze jest, aby jak najszybciej trafiło na terapię dla dzieci z zespołem Aspergera - im szybciej zacznie pracę terapeutyczną, tym szybciej nauczy się funkcjonować w społeczeństwie. Także rodzice powinni zastanowić się, jak pomóc dziecku z autyzmem.
Najważniejsze jest zaakceptowanie odmienności dziecka i zrozumienie, że nawet po terapii będzie ono "inne". Jednak tej "inności" nie należy odbierać, jako coś złego, lepiej skoncentrować się na właściwym ukierunkowaniu jego zainteresowań. Jeden z najwybitniejszych amerykańskich specjalistów od tego zaburzenia ze spektrum autyzmu, informując o diagnozie mówi: "Gratuluję, masz zespół Aspergera!". Ważne, by postrzegać Aspergera nie tylko przez pryzmat trudności, jakie piętrzy przed dzieckiem i jego bliskimi, ale myśleć także o wyjątkowości dziecka. Podobno zespół Aspergera mieli: Albert Einstein, Isaac Newton, Thomas Jefferson, Charles de Gaulle, George Orwell. To niesie otuchę, prawda?
Zobacz też:
- Czy szczepienia wywołują autyzm?
- Dlaczego niemowlęta płaczą?
- Wczesne wykrycie autyzmu to szansa na dobry rozwój