Ostatnie miesiące ciąży to duży wysiłek dla kobiet. Od ładnych paru miesięcy borykają się z takimi zmianami w ciele i psychice, że większość z nich ma już serdecznie dosyć. W 8. i 9. miesiącu kobiety są zwyczajnie… zmęczone byciem w ciąży. Ciężki brzuch i bóle kręgosłupa to niejedyne dolegliwości. Spuchnięte stopy, hemoroidy, rozstępy, osłabienie, awersja do wszelkich zapachów to tylko część długiej listy ciążowych rewelacji. Co jeszcze drażni przyszłe mamy pod koniec błogosławionego stanu?
Nienawidzą tego chyba wszystkie kobiety spodziewające się dziecka. Pół biedy, jeżeli bez pytania robi to mama, siostra, przyjaciółka. Ale dlaczego prywatny brzuch staje się nagle publiczną maskotką podróżnych w autobusie, nieznajomych w kolejce, dalekich współpracowników? Gdyby ktoś wyprodukował ciążowe koszulki z napisem „Nie dotykać!!!”, zostałby milionerem.
Gdy w towarzystwie pojawia się kobieta z brzuszkiem, nagle jak spod ziemi wyrasta armia ekspertów od ciąż, porodów i opieki nad dzieckiem. Jakimś cudem te historie zazwyczaj są krwawe lub w inny sposób dramatyczne.
Całkiem obcy ludzie uznają, że warto w przelocie rzucić przyszłej mamie komentarz „to teraz już się długo nie wyśpisz” albo inną tego typu mądrość. Co ciekawe, autorkami tych historii rzadko są matki, a częściej osoby, które dziecko widziały tylko na obrazku.
Każda napotkana osoba zadaje przyszłej mamie te same pytania. „Kiedy rodzisz?”, „Będzie chłopiec czy dziewczynka?”, „Macie już imię?”’ „Wybraliście już szpital?”. Nie byłoby w tym nic złego, gdyby nie to, że trzeba w kółko odpowiadać na to samo. My wiemy, że ciąża to fascynująca sprawa i w czasach niżu demograficznego jest prawie skarbem narodowym, ale do świętej Anielki, dajcie już spokój!
To nie mit – pod koniec ciąży nogi naprawdę puchną. W 8. i 9. miesiącu ciąży trudno zmieścić się we własne buty. Bywa, że trzeba kupić o numer albo dwa większe. Trudno jest też zawiązać sznurówki, nie mówiąc o zrobieniu pedicure.
Jeżeli kanapa jest głęboka i miękka – nie ma mowy, żeby kobieta w końcówce ciąży podniosła się z niej o własnych siłach. To zadanie z gwiazdką, do którego potrzeba czyjejś pomocy. Tak samo, jak wchodzenie po schodach, spacer dłuższy niż 300m, przyniesienie zakupów. Są oczywiście chlubne wyjątki kobiet, które świetnie sobie z tym wszystkim radzą i bardzo im kibicujemy! Reszta spokojnie czeka do porodu.
Do 5. miesiąca można sobie jakoś poradzić – na ciężarną pasuje sporo jej starych, nieciążowych ciuchów. Resztę można dokupić lub pożyczyć. Ale pod koniec ciąży trudno się zmieścić w cokolwiek. Spodnie i bluzka kupione w 6. miesiącu przestają pasować pod koniec 8. miesiąca.
Ciężarna może się stroić w dwie rzeczy na zmianę lub zacząć korzystać z części szafy, która należy do jej męża. Jeżeli termin porodu przypada w środku mroźnej zimy, będzie musiała pożyczyć kurtkę od kogoś z grubszych krewnych, nie wdając się w takie szczegóły, jak płeć właściciela czy modny fason okrycia.
Czytaj też:
1. Noworodki nie mają rzepek kolanowych W każdym razie nie takie, jak starsze dzieci czy dorośli. Pod skórą mają chrząstkę, która wygląda, jak miniaturowa rzepka. Ale nie martw się, właściwe rzepki uformują się z czasem. 2. li.li1 {margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; font: 11.0px Helvetica; -webkit-text-stroke: #000000} span.s1 {font: 12.0px Helvetica; -webkit-text-stroke: 0px #000000} span.s2 {font-kerning: none} ol.ol1 {list-style-type: decimal} Noworodkom zdarza się przestać oddychać, gdy śpią. Trwa to tylko parę chwil i jest całkowicie normalne. Jest na to specjalna nazwa - oddychanie okresowe. Stresujące dla rodziców przerwy w oddychaniu biorą się stąd, że noworodek oddycha znacznie szybciej niż małe dziecko czy dorosły. Po serii szybkich oddechów robi sobie coś w rodzaju odpoczynku. Z tego też z czasem wyrośnie 3. Noworodki nie widzą dalej niż na odległość 30 cm. Tyle im wystarcza, żeby zobaczyć twarz mamy lub taty. Z czasem wzrok im się wyostrza i ok. 1. roku życia ich widzenie nie różni się specjalnie od widzenia osoby dorosłej. li.li1 {margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; font: 11.0px Helvetica; -webkit-text-stroke: #000000} span.s1 {font: 12.0px Helvetica; -webkit-text-stroke: 0px #000000} span.s2 {font-kerning: none} ol.ol1 {list-style-type: decimal} 4. Noworodki nie potrzebują wody aż do 6. miesiąca życia! Do tego czasu za całe nawodnienie wystarcza im mleko - z piersi lub butelki. 5. li.li1 {margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; font: 11.0px Helvetica; -webkit-text-stroke: #000000} span.s1 {font: 12.0px Helvetica; -webkit-text-stroke: 0px #000000} span.s2 {font-kerning: none} ol.ol1 {list-style-type: decimal} Noworodki nie przepadają za solą. Co więcej, do ok. 4. miesiąca życia nie potrafią rozpoznać jej smaku. Na szczęście, nie jest im ona do niczego potrzebna na tym etapie życia. Wszystkie niezbędne składniki...
Dobre wychowanie dziecka w dużej mierze zależy od zachowań i decyzji rodziców. To nie powinno być dla nikogo zaskoczeniem, ale warto sobie powiedzieć wyraźnie: rodzice stają się dla swoich dzieci silnym wzorcem postępowania na całe życie. Mają oni znaczący wpływ na ich edukację, sposób odżywiania, rozwój inteligencji emocjonalnej , przyszłe relacje z innymi ludźmi oraz wiele, wiele innych rzeczy. W skrócie: życiowy sukces, mierzony niekoniecznie w setkach złotych, a bardziej życiowymi perspektywami i własnym samopoczuciem. Nie ma żadnej cudownej recepty na wychowanie zrównoważonego, inteligentnego człowieka. Jest za to kilka rzeczy, które rodzice mogą zrobić, żeby się do tego przyczynić: Wyznaczenie dziecku obowiązków Teoretycznie wszyscy to wiemy, ale w praktyce wygląda to różnie. Wiele mam wciąż hołduje przekonaniu, że dziecko „jeszcze zdąży się w życiu napracować” i sprząta skarpety po swoim 8-latku. Błąd! Julie Lythcott-Haims z uniwersytetu Stanford przypomina „jeżeli dzieci nie zmywają, to znaczy, że ktoś inny musi pozmywać za nie. W ten sposób są zwolnione nie tylko z pracy, ale też z nauki, że pewna praca musi być wykonana i każdy powinien się jakoś dołożyć do wspólnego dobra”. Lythcott-Haims podkreśla, że dzieci, które od małego mają swoje obowiązki domowe , później lepiej współpracują z innymi, są bardziej empatycznymi i samodzielnymi dorosłymi. Po prostu od dziecka są przyzwyczajeni do tego, na czym polega wysiłek. Uczenie dziecka umiejętności społecznych Rodzice, którzy stawiają na rozwój inteligencji społecznej swojego dziecka, postępują naprawdę mądrze. Na uniwersytecie stanowym Pensylwanii przez ponad 20 lat prowadzono badanie na grupie 700 osób, w którym szukano związku między umiejętnościami społecznymi przedszkolaków, a ich późniejszym życiowym powodzeniem w dorosłym życiu. Związek jest silny....
Dzieci z zaburzeniami integracji sensorycznej niektórzy postrzegają jako niegrzeczne. Tymczasem ich „złe zachowanie” wynika z niewłaściwej obróbki informacji, w której mózg się... trochę pogubił. Bywa też, że takie dzieci są uważane „dziwne”, ponieważ nie chcą lepić z plasteliny, nie chcą chodzić boso, nie dają się czesać. Również przez to, że unikają kontaktu z niektórymi kształtami, fakturami, przedmiotami, wolniej się rozwijają. Przy zaburzeniach integracji sensorycznej wskazana jest odpowiednia terapia, jednak pierwszym krokiem jest diagnoza takich zaburzeń. Spis treści : Zaburzenia integracji sensorycznej - co to jest? Nadwrażliwość i podwrażliwość sensoryczna Zaburzenia czucia głębokiego Najczęstsze objawy zaburzeń integracji sensorycznej u dziecka Inne objawy zaburzeń integracji sensorycznej Zaburzenia integracji sensorycznej – przyczyny Zaburzenia integracji sensorycznej u dorosłych Zaburzenia integracji sensorycznej - test Zaburzenia integracji sensorycznej - co to? Zaburzenia integracji sensorycznej to nieprawidłowości w funkcjonowaniu systemu nerwowego dziecka lub osoby dorosłej, przejawiają się one reakcją, która jest nieadekwatna do sytuacji, w której się znajduje. Zaburzenia SI nie wynikają z wad narządu słuchu czy wzroku, ale niewłaściwej organizacji bodźców przez układ nerwowy. Te dysfunkcje mogą wystąpić u dzieci zdrowych (w normie intelektualnej), ale też u dzieci z niepełnosprawnością intelektualną lub ruchową, autyzmem , mózgowym porażeniem dziecięcym. Nasilenie objawów może być różne. Pierwsze objawy zaburzeń integracji sensorycznej można zauważyć już u niemowląt – występuje wtedy płaczliwość u dziecka , niepokój, a także problemy z ssaniem. Gdy takie zaburzenia zostaną zdiagnozowane - terapeuta opracowuje program zajęć i odpowiednich ćwiczeń....
