Układanie noworodka na plecach gwarantuje mu bezpieczny sen, choć jest to dla niego zupełnie nieznana pozycja. Przez ostatnie tygodnie ciąży szykujące się do narodzin dziecko miało ciało zwinięte w kłębek, podkurczone, skrzyżowane nogi i ręce, a kolana pod brodą. Po przyjściu na świat wszystko się zmienia. Płaski materac sporego łóżeczka zastępuje przytulną, ciasną przestrzeń, jaki dziecko miało do dyspozycji w brzuchu mamy. Podpowiadamy, jak układać noworodka, aby zapewnić mu wygodę i bezpieczeństwo.
Leżenie na wznak to wygodna i bardzo bezpieczna pozycja do spania dla dziecka. W ten sposób można układać do snu noworodka w ciągu dnia i podczas nocnego odpoczynku. Pozycja na plecach jest bezpieczna, ale warto ją zmieniać, np. przy dysplazji stawów biodrowych – lekarz może zalecić częste układanie malucha na brzuszku. Jeśli dziecko uśnie w tej pozycji, rodzic powinien mieć je stale na oku (patrz niżej). W pierwszym kwartale życia dziecko z bioderkowym problemem nie powinno też leżeć na boku.
Noworodki powinny spać bez poduszki, na równym i odpowiedniej grubości materacu. Im jest twardszy, tym lepiej dla małego kręgosłupa. Natomiast rodzaj wypełnienia (sprężyny, pianka, włókno kokosowe albo gryczane) jest już w tym wypadku sprawą drugorzędną. Płaską poduszeczkę można podkładać pod główkę dopiero, gdy maluch skończy pół roku. Ale jeśli po jedzeniu zdarza mu się sporo ulać, poduszka przyda się wcześniej – włóż ją pod materac, żeby główka z ramionkami były ułożone nieco wyżej niż reszta ciała. Aby stworzyć niewielką różnicę poziomów, od wezgłowia można też podstawić coś pod nogi łóżeczka, np. książki.
Lepiej nie układać dziecka do snu w tej pozycji, zwłaszcza w nocy, gdy nie możemy mieć nad nim kontroli. Maluch może mieć trudności z oddychaniem, ugniata sobie przeponę, a dodatkowo może wtulić nosek w materacyk. Francuskie badania wskazują, że ta pozycja nie gwarantuje bezpieczeństwa małym dzieciom. Aż siedmiokrotnie rośnie w tym przypadku ryzyko wystąpienia zespołu nagłej śmierci łóżeczkowej (SIDS – Sudden Infant Death Syndrome). W krajach, w których przeprowadzono kampanie informujące o tym rodziców, liczba przypadów SIDS znacznie zmalała.
Na brzuszku powinnaś układać dziecko, gdy nie śpi. Ma wtedy szansę poznawania świata, próbuje podnosić główkę (to sprzyja rozwojowi mięśni grzbietu, rączek i nóżek, prawidłowemu ustawieniu główki). Patrzy też na świat z innej perspektywy.
Ta pozycja polecana bywa do drzemki w ciągu dnia, ale tylko kiedy masz możliwość pilnowania dziecka. Nawet nieporadny noworodek może sam obrócić się z boku na brzuch, ale zmiana pozycji w odwrotnym kierunku jest już niemożliwa. Tę umiejętność osiągają dzieci dopiero około 5.–6. miesiąca życia. Na boku można ułożyć noworodka, któremu zdarza się sporo ulewać po jedzeniu (nie zachłyśnie się). Wskazane jest podparcie plecków wałkiem ze zwiniętego ręcznika lub koca – możesz go stosować do czasu, gdy maluch skończy trzy miesiące.
Pozwól dziecku usnąć w innej pozycji, a kiedy już śpi wystarczająco mocno, przekręć go na plecy. Dopóki tego nie zrobisz, nie zostawiaj go samego. Niektóre dzieci bardzo lubią być ciasno opatulone (nazywa się to spowijaniem). To przypomina im pobyt w łonie mamy, gdzie nie miały zbytniej swobody ruchów. Spróbuj więc opatulić dziecko w kocyk albo rożek.
Małe dzieci świetnie się w niej czują, bo zapewnia ona naturalne, fizjologiczne ułożenie ciała (ręce i nogi są lekko przygięte). Zachowując odpowiednią pozycję, można nosić w chuście kilkudniowego noworodka (nie dłużej niż 2–3 godziny naraz). W roli noszącego doskonale sprawdzi się tata.
Prawidłowe podnoszenie i trzymanie zapewnia niemowlakowi poczucie bezpieczeństwa i sprzyja jego dobremu rozwojowi. To, czego trzeba szczególnie pilnować podczas podnoszenia niemowlęcia, to odpowiednie ustawienie głowy. Warto również zadbać, aby podnoszenie niemowlęcia np. z łóżeczka czy przewijaka odbywało się w spokoju. Nie należy wykonywać gwałtownych ruchów. Sam ruch unoszenia, a później opuszczania nie może być zbyt szybki – to wzbudza w dziecku niepokój. Warto za to mówić do dziecka. Spis treści: Jak prawidłowo podnosić niemowlę? – 2 techniki Jak podnosić niemowlaka do odbicia? Podnoszenie niemowlaka pod pachy Jak nie podnosić niemowlaka? Jak odkładać dziecko? Skutki noszenia noworodka w pionie Jak prawidłowo podnosić niemowlę? Gdy bierzemy maluszka na ręce głowa nie powinna odginać się w żadną ze stron. Im młodsze niemowlę, tym ważniejsze jest, by główka znajdowała się na przedłużeniu kręgosłupa. Powinna być trzymana prosto w stosunku do tułowia – nie może być przygięta do klatki piersiowej, odgięta w stronę karku lub zgięta na bok. Kończyny dziecka nie mogą bezwładnie zwisać, co jest szczególnie ważne dla stawów biodrowych. Podnosząc niemowlę, najlepiej zastosować dwie techniki: 1. Podnoszenie niemowlęcia bokiem Ułóż delikatnie dziecko na boku, tak by zaokrąglić jego plecki i przyciągnąć uda lekko w kierunku klatki piersiowej, główka nie może pozostać odgięta do tyłu. Wsuń jedną rękę pod dziecko – zaczynaj od główki i wsuń ją aż pod bioderka. Palcami wsuniętej ręki obejmij dolne udo dziecka. Główka niemowlęcia powinna znaleźć się w zgięciu łokcia. Unieś dziecko, podtrzymując je od przodu drugą ręką. 2. Ponoszenie...
Spanie na brzuchu nie jest polecane niemowlakom, które nie umieją same zmieniać pozycji. Pozostawienie dziecka śpiącego na brzuszku bez opieki rodzica może być bardzo ryzykowne. Dla dzieci w pierwszym roku życia najbezpieczniejszą pozycją do snu jest leżenie na plecach. Takiego zdania są zarówno polscy specjaliści, jak i eksperci słynnej Amerykańskiej Akademii Pediatrycznej (AAP). Niemowlę śpi na brzuchu – jakie ryzyko? Zbyt wczesne układanie dziecka do snu na brzuchu może być przyczyną SIDS, czyli zespołu nagłej śmierci łóżeczkowej . Spanie na brzuchu może wywołać problemy z oddychaniem. Niemowlę w pierwszych miesiącach życia nie jest w stanie samo zmieniać pozycji. Jeśli podczas snu przyciśnie nos do materaca, nie będzie w stanie odwrócić główki, co grozi uduszeniem. Eksperci AAP zwracają również uwagę na inne czynniki ryzyka: podczas spania na brzuchu dziecko może być gorzej dotlenione, ponieważ oddycha powietrzem, które wcześniej wydychało (zawierającym dwutlenek węgla), co może skutkować nie tylko niedotlenieniem, ale również przegrzaniem organizmu , które jest uważane za istotny czynnik śmierci łóżeczkowej. Jak długo należy zachowywać ostrożność? Dziecko nie powinno spać na brzuchu, dopóki nie nauczy się sprawnie zmieniać pozycji w trakcie snu. Umiejętność obracania się z brzucha na plecy niemowlęta zwykle osiągają między 6 a 8 miesiącem. Ale to tylko książkowa norma. Niektóre dzieci potrzebują więcej czasu na nabycie takiej sprawności. Zdaniem ekspertów z AAP, zanim położysz dziecko do snu na brzuchu, musisz mieć pewność, że rzeczywiście samo będzie w stanie się odwrócić, jeśli zajdzie taka potrzeba. To, że raz maluchowi udało się to zrobić w ciągu dnia, nie oznacza, że zrobi to również nocą. Z tego względu wg amerykańskich zaleceń na brzuchu powinny spać dzieci, które skończyły 1 rok życia. Co...
Gdy w śnie nocnym umiera zdrowe dziecko w wieku do 12. miesiąca życia, a w wyniku śledztwa i/lub sekcji zwłok nie udaje się ustalić przyczyny zgonu, mówi się o śmierci łóżeczkowej. W USA śmierć łóżeczkowa jest najczęstszą przyczyną zgonu tak małych dzieci. Do dzisiaj nie ustalono, co powoduje śmierć łóżeczkową. Udało się jedynie ustalić czynniki zwiększające ryzyko śmierci niemowlęcia we śnie. Spis treści: Śmierć łóżeczkowa – co to jest? Śmierć łóżeczkowa: do kiedy zagraża dziecku? Ile dzieci umiera na SIDS? Przyczyny nagłej śmierci łóżeczkowej Czynniki ryzyka śmierci łóżeczkowej Jak zapobiegać śmierci łóżeczkowej? Monitor oddechu – czy warto w niego zainwestować? Śmierć łóżeczkowa – co to jest? Śmierć łóżeczkowa to potoczne określenie zespołu nagłej śmierci niemowlęcia, który jest też określany skrótem SIDS – od angielskiej nazwy Sudden Infant Death Syndrome. Spa - Akademia Młodych Rodziców SIDS częściej zdarza się u: wcześniaków, dzieci z niską masą urodzeniową, niemowląt płci męskiej, dzieci przechodzących infekcję w czasie chłodniejszej części roku. Aż w 75 proc. przypadków śmierci łóżeczkowej nie udaje się ustalić jej przyczyny. Za pozostałe zgony odpowiedzialne są infekcje lub wady wrodzone. Szerszym pojęciem niż SIDS jest SUID , czyli nagła niespodziewana śmierć dziecka (Sudden Unexpected Infant Death). SUID obejmuje SIDS i śmierć spowodowaną uduszeniem się dziecka lub asfiksją (niedoborem tlenu w organizmie). Moment, w którym następuje śmierć łóżeczkowa, najczęściej pozostaje niezauważony. Niekiedy udaje się dostrzec pewne objawy, które mogą zapowiadać, że do dojdzie do SIDS, i uchronić przed nim dziecko. Należy być czujnym, gdy: dziecko nie ma apetytu,...
