Reklama

Autyzm atypowy to jedno z zaburzeń ze spektrum autyzmu, które charakteryzuje się późniejszy rozwojem objawów. Stąd też jego prawidłowe zdiagnozowanie bywa trudne. Nieznane są też bezpośrednie przyczyny autyzmu atypowego, ale do czynników zwiększających ryzyko wystąpienia tego zaburzenia należą m.in. czynniki genetyczne.

Reklama

Spis treści:

  1. Pierwsze objawy autyzmu atypowego
  2. Jak rozpoznać autyzm atypowy?
  3. Skąd się bierze autyzm atypowy?
  4. Leczenie autyzmu atypowego i rokowania
  5. Autyzm atypowy a zespół Aspergera
  6. Autyzm atypowy a orzeczenie o niepełnosprawności

Pierwsze objawy autyzmu atypowego

Zaburzenie daje się wykryć zwykle dopiero w 3. roku życia dziecka. Niepokojące objawy wskazujące na autyzm atypowy można zauważyć najczęściej u 4-latka. Dzieje się tak z dwóch powodów. To właśnie w tym wieku dziecko, które do tej pory rozwijało się prawidłowo, zaczyna odstawać od rówieśników. Przejawia się to:

  • niechęcią do zabawy z innymi dziećmi;
  • utratą zdolności komunikowania się (która wcześniej funkcjonowała prawidłowo);
  • trudnościami w budowaniu relacji społecznych.

Przyczyna tak późnego rozpoznania autyzmu może być też inna. Często zaburzenie to rozwija się u dziecka razem z innym schorzeniem. Wówczas rodzice i lekarze mogą nie wiązać objawów z autyzmem, a właśnie z inną chorobą. Zdiagnozowanie zaburzenia ze spektrum autyzmu zajmuje wtedy więcej czasu i wymaga dłuższej obserwacji dziecka.

Jak rozpoznać autyzm atypowy?

Zaburzenie to daje właściwie identyczne objawy co autyzm wczesnodziecięcy. Znaczącą różnicą jest wiek dziecka, w którym wyraźnie się one uwydatniają. Odmiana atypowa może być zdiagnozowana w nieco późniejszym wieku niż statystyczne rozpoznanie autyzmu u dzieci. Dziecko może cierpieć na autyzm atypowy, jeśli:

  • zaczyna mówić dużo później niż inne dzieci;
  • dużo bardziej interesuje się przedmiotami niż ludźmi;
  • nie wodzi wzrokiem za poruszającym się przedmiotem;
  • nie wchodzi w relacje nawet z najbliższymi opiekunami;
  • nie lubi patrzeć w oczy drugiej osobie;
  • nie akceptuje zmian w układzie otaczających go przedmiotów;
  • nie lubi zmian w rozkładzie dnia;
  • często powtarza te same słowa lub zabawy;
  • nie lubi się przytulać;
  • miewa nagłe napady złości, agresji.

Dodatkowo w przypadku autyzmu atypowego u dziecka może pojawiać się brak wrażliwości na ból.

Skąd się bierze autyzm atypowy?

Przyczyny autyzmu nie są do końca poznane. Naukowcy wymieniają kilka czynników ryzyka, które mogą wpływać na pojawienie się autyzmu atypowego. Są to:

  • niska masa urodzeniowa
  • czynniki genetyczne
  • przedwczesne narodziny
  • ciąża w późnym wieku
  • chorowanie na toksoplazmozę w ciąży
  • zanieczyszczenie środowiska
  • przyjmowanie niektórych leków
  • uraz okołoporodowy
  • dziecięce porażenie mózgowe.

Genetyczne przyczyny autyzmu

Uważa się, że również niektóre czynniki genetyczne wpływają na rozwój zaburzenia ze spektrum autyzmu. Są to następujące mutacje:

  • zespół łamliwego chromosomu X,
  • mutacje niektórych genów z regionu chromosomów 2 i 7
  • mutacja genu ADA2, a także stwardnienie guzkowate.

Leczenie autyzmu atypowego i rokowania

Schorzenie to, jeśli się pojawi, towarzyszy człowiekowi do końca życia. Nie da się całkowicie wyleczyć autyzmu atypowego. Za pomocą terapii można jednak złagodzić objawy zaburzenia. Kluczem do sukcesu jest tu jak najwcześniejsze wdrożenie leczenia. Psychoterapia, aby była skuteczna, powinna być indywidualnie dostosowana do potrzeb danego dziecka. Terapia ma na celu choćby w jakimś stopniu rozbudzić u dziecka:

  • zainteresowanie otoczeniem;
  • zainteresowanie drugim człowiekiem;
  • możliwość budowania relacji;
  • pojawienie się kompetencji językowych ułatwiających komunikowanie się.

Warto też pamiętać, że autyzm atypowy może mieć różne nasilenie i objawiać się nieco inaczej u różnych dzieci. W związku z tym terapia również może przynieść różne skutki, mniej lub bardziej zadowalające.

Autyzm atypowy a zespół Aspergera

Zespół Aspergera jest często utożsamiany z autyzmem. Te dwa zaburzenia łączą ze sobą trudności w komunikacji. Obydwa zaburzenia charakteryzują niecodzienne zachowania społeczne oraz trudności w nawiązywaniu więzi - osoby z Zespołem Aspergera jednak komunikują się lepiej z otoczeniem niż osoby z autyzmem atypowym.

Zespół Aspergera jest zaburzeniem, którego podejrzenie może pojawić się, gdy u danej osoby zauważa się:

  • bardzo duże, wręcz wyłączne zainteresowanie jedną, konkretną tematyką,
  • trudności w nawiązywaniu kontaktów społecznych (np. zawieranie przyjaźni),
  • brak zrozumienia wśród rówieśników.

Autyzm atypowy a orzeczenie o niepełnosprawności

Orzeczenie o niepełnosprawności dziecka może uprawnić rodziców do uzyskiwania wsparcia materialnego na pokrycie kosztów terapii oraz różnych ulg (np. dodatku do zasiłku rodzinnego, ulg podatkowych czy ulg na przejazdy komunikacją miejską, PKP i PKS). Tego typu dokument uprawnia także do skorzystania z możliwości przedłużonego (nawet o 3 lata) urlopu wychowawczego.

Jak uzyskać wniosek o niepełnosprawności

Wniosek o orzeczenie o niepełnosprawności może być złożony przez pełnoletniego pacjenta lub jej opiekuna ustawowego (np. rodzica) bądź Ośrodek Pomocy Społecznej (za zgodą samego pacjenta bądź jego opiekuna).

Wniosek, wraz z odpowiednimi dokumentami, powinien zostać złożony w Powiatowym lub Miejskim Zespole do spraw Orzekania o Niepełnosprawności. Aby uzyskać pełną listę dokumentacji niezbędnej do złożenia wniosku, należy skontaktować się z lokalną jednostką Zespołu.

Dokumentację wraz z wnioskami analizuje zespół w minimum dwuosobowym składzie. Przeważnie wymagane jest jedno spotkanie z pacjentem w obecności jego opiekuna. W przypadku zaburzeń ze spektrum autyzmu przewodniczącym zespołu musi być lekarz psychiatra.

Należy pamiętać, że, w przypadku braku otrzymania orzeczenia, masz prawo odwoływać się od tej decyzji u wyższej instancji, czyli w Wojewódzkich Zespołach ds. Orzekania o Niepełnosprawności.

Zobacz też:

Reklama
Reklama
Reklama
Reklama