Przepuklina pępkowa u niemowląt pojawia się, jeśli trzewia, zamiast tkwić w jamie brzusznej, próbują wypchnąć się na zewnątrz przez niedomknięty pierścień pępkowy (to struktura anatomiczna wewnątrz brzucha, a nie sam pępek). Przykryta skórą „dziurka”, przez którą próbują się wydostać organy wewnętrzne, może być mała – taka, że da się wyczuć jej krawędzie opuszką palca, lub duża, nawet na 2–3 cm i widoczna gołym okiem.
Spis treści:
Przepuklina pępkowa u niemowląt jest dość częstym zjawiskiem. Najczęściej występuje, gdy miejsce po odpadnięciu pępowiny goi się nie tak, jak powinno. To powoduje osłabienie sprężystości tkanek i wpychanie się trzewi pod skórę pępka. Na szczęście w pierwszych miesiącach życia pierścień ścięgnisty pępkowy wzmacnia się i zarasta, dzięki czemu przepuklina pępkowa u niemowląt ustępuje samoistnie.
Czasami jednak wada ta nie znika albo jest na tyle nasilona, że wymaga interwencji chirurgicznej. Małe nieustępujące przepukliny wymagają wzmacniania mięśni brzucha, unikania nasilonego płaczu dziecka i zachowanie prawidłowej diety, aby nie doprowadzać do gazów i kolek u niemowlęcia.
Niezależnie od przyczyny, przepuklina pępkowa u niemowląt nie jest poważnym problemem, a lekarze mówią o niej, że jest raczej defektem kosmetycznym. Co prawda przy dużej przepuklinie (powyżej 2,5 cm) może dojść do uwięźnięcia jelit (sprawa robi się wówczas poważna, a dziecko wymaga natychmiastowej pomocy chirurga, by nie doszło do martwicy fragmentu jelita), jednak zdarza się to naprawdę bardzo rzadko. Na wszelki wypadek trzeba jednak wiedzieć, że objawami uwięźnięcia są: płacz i wymioty u niemowlęcia.
Przepuklina pępkowa u niemowląt wymaga konsultacji u lekarza, który zbada jej wielkość i zaleci odpowiednie postępowanie.
Przepuklinę pępkową diagnozuje się przede wszystkim na podstawie wyglądu pępka. Zobacz na zdjęciach, jak wygląda przepuklina pępkowa u niemowląt.
Młode mamy uważają często, że przepuklina powstaje na skutek nieprawidłowego podwiązania pępowiny tuż po porodzie. To nieprawda. Niemowlę nie „dorabia” się jej również, krzycząc i mocno napinając brzuszek (np. podczas ataku kolki).
Przepuklina pępkowa u niemowląt jest drobną wadą wrodzoną. We wczesnym okresie rozwoju płodu jelita rozwijają się poza jamą brzuszną dziecka. Potem cofają się przez pierścień pępkowy, co nie zawsze postępuje tak, jak powinno.
Przepuklina pępkowa u niemowląt powstaje wówczas, gdy pierścień:
Najczęściej zdarza się to u wcześniaków i noworodków z niską wagą urodzeniową (np. wskutek hipotrofii płodu).
Objawem przepukliny pępkowej u niemowląt jest wypukłość pępka lub wręcz balonik pępkowy. Wypukłość ta albo jest stale widoczna i nasila się, gdy dziecko napina powłoki brzuszne (podczas płaczu, zaparcia), albo pojawia się podczas wysiłku. Zmiana poddaje się pod naciskiem palca, jest miękka.
Niewielka przepuklina pępkowa u niemowląt jest wyczuwalna jedynie pod palcem, nie jest widoczna gołym okiem. Dużą wyraźnie widać. Niezależnie od rozmiaru nie sprawia dziecku bólu nawet wtedy, gdy się ją uciska czy wpycha do wnętrza jamy brzusznej.
Postępowanie zależy od tego, jak duża jest to wada i jakie daje dolegliwości. Jeśli przepuklina pępkowa u niemowlęcia jest mała (do 1 cm), spokojnie się czeka, aż sama zarośnie. Na ogół dzieje się to w ciągu roku, czasami trwa 2 lata. Gdy ma więcej niż 2,5 cm, rzadko zarasta sama. Wówczas trzeba ją leczyć zachowawczo lub operować.
Pierwszy sposób leczenia polega na zaklejaniu jej specjalnymi plastrami (do tego celu przeznaczonymi) – jest to plastrowanie pępka. Prawda jest jednak taka, że rzadko przynosi to pożądane rezultaty, poza tym nieumiejętne przyklejanie plastrów może prowadzić do maceracji naskórka. W fałdzie skóry można też nieopatrznie uchwycić i uwięzić plastrem fragment nieodprowadzonego do jamy brzusznej jelita. Dlatego plastrowanie powinien przeprowadzać fizjoterapeuta.
Najskuteczniejsze jest leczenie operacyjne. Termin zabiegu zależy od wielkości przepukliny pępkowej u niemowlęcia i tego, jakie dolegliwości ma dziecko. Nie ma tu reguły. Na ogół operuje się wkrótce po rozpoznaniu i stwierdzeniu, że taki zabieg jest konieczny. Operacja jest prosta i trwa około pół godziny. Przeprowadza się ją w znieczuleniu ogólnym, żeby dziecko nie czuło bólu i niczego nie pamiętało. Jeszcze tego samego dnia, a najpóźniej nazajutrz, maluch może wrócić do domu. Blizna jest niemal niewidoczna, bo cięcie skórne robi się na krawędzi pępka.
Zobacz też:
Krew w kale u dziecka zawsze budzi niepokój rodziców i wymaga pomocy lekarskiej. Przyczyn takiego stanu rzeczy jest kilka, ale najczęściej jest to spowodowane alergią pokarmową. Także kolor krwi w kale może wiele powiedzieć o powodach jej wystąpienia. Sprawdź, co może spowodować pojawienie się krwi, także utajonej, w kale u dziecka. Spis treści: Krew w kale u dziecka Krew utajona w kale u dziecka Co oznacza krew w kale u dziecka: śluz z krwią w kale dziecka krew w kale u dziecka przy biegunce świeża krew w kale u dziecka krew w kale dziecka po antybiotyku Krew w kale u dziecka – kiedy do lekarza? Krew w kale u dziecka – leczenie Krew w kale u dziecka Krew w kupie dziecka najczęściej objawia się w postaci niewielkich pasm krwi w kale. Krew może być jawna i widoczna gołym okiem lub utajona, wykrywana jedynie w badaniach laboratoryjnych. Jawna krew w kale u dziecka może przybrać postać: czerwonych stolców – występują jedynie niteczki świeżej krwi na stolcu lub skrzepy krwi w kale; świadczy to o tym, że krwawienie nastąpiło z dolnego odcinka przewodu pokarmowego, czarnych nitek w kupce niemowlaka, czarnych stolców – krew uległa przemianom w żołądku i utlenieniu, co może wskazywać na to, że krwawienie ma miejsce w górnym odcinku przewodu pokarmowego. czasami pasmom krwi towarzyszy śluz w kale dziecka . Im ciemniejsza krew w kupce niemowlaka lub kale u dziecka, tym krwawienie w przewodzie pokarmowym położone jest wyżej, i odwrotnie. Krew utajona w kale u dziecka Krew utajona w kale u dziecka może pojawić się wskutek chorób układu pokarmowego, szczeliny odbytu, zaparcia, alergii pokarmowych. Krwi utajonej w stolcu dziecka nie da się zaobserwować gołym okiem, ale stwierdza się obecność krwi w stolcu u dziecka za pomocą testów. Można je kupić w...
Temperatura u niemowląt jest zazwyczaj nieco wyższa niż u starszych dzieci i dorosłych. Zwykle wynosi od 36,5 do 37,2°C. Temperatura ciała może wahać się w ciągu dnia (wieczorem być wyższa niż rano). Zobacz, jak powinno wyglądać mierzenie temperatury u niemowląt, jaka temperatura jest za niska, a jaka podwyższona, kiedy mówimy o gorączce, a także kiedy przy wysokiej temperaturze jechać z dzieckiem do lekarza. Spis treści: Prawidłowa temperatura ciała u niemowląt Temperatura u niemowląt a rodzaj termometru Jak często mierzyć temperaturę u niemowląt? Kiedy i jak zbijać temperaturę u niemowląt? Temperatura u niemowląt: kiedy do lekarza? Prawidłowa temperatura ciała u niemowląt Średnio za prawidłową temperaturę u niemowląt przyjmuje się wartość około 37 stopni. Niemowlę może mieć jednak o d 36,6°C do 38°C. Ważne, by temperatura nie przekroczyła 38°C, jeśli jest mierzona w odbycie lub w uchu. Pomiar temperatury jest tylko jednym z czynników decydujących o zdrowiu dziecka, jeśli niemowlę ma temperaturę poniżej 38 stopni, ale źle się czuje, pojawiły się inne niepokojące objawy, należy skonsultować się z lekarzem. U noworodka wszelkie wahania temperatury powinny być konsultowane z lekarzem. Podwyższona temperatura ciała u niemowląt Jeśli dziecko ma temperaturę od 37,5 do 38 ° C to znaczy, że ma stan podgorączkowy. Do wzrostu temperatury u niemowlaka może dojść pod wpływem wielu czynników. Istotne jest między innymi miejsce, w którym dokonuje się pomiaru temperatury u malucha (część ciała). Temperatura ciała u niemowląt zależy także od pory dnia – zwykle jest ona wyższa w godzinach wieczornych. Wpływ ma także aktywność dziecka oraz temperatura powietrza w miejscu, gdzie znajduje się maluch. Stan podgorączkowy może wystąpić u niemowlęcia również po szczepieniu. Wysoka...
Anemia u niemowlaka to częsta dolegliwość. W Stanach Zjednoczonych aż 9 proc. maluchów do 2. roku życia cierpi na niedobór żelaza lub niedokrwistość. W Polsce nie jest lepiej. A przecież anemia u dziecka może powodować trwałe, bardzo poważne skutki dla zdrowia. Nigdy nie lekceważ tej choroby. Sprawdź, jak rozpoznać anemię u niemowlaka i jak z nią walczyć. Spis treści: Co to jest anemia u niemowlaka? Anemia u niemowlaka: przyczyny Anemia u niemowlaka: objawy Anemia u niemowląt: leczenie Dieta przy anemii u niemowląt Co to jest anemia u niemowlaka? Anemia u niemowlaka to stan, w którym w organizmie dziecka jest zbyt mała ilość hemoglobiny – białka zawartego w czerwonych krwinkach, które jest nośnikiem tlenu. Gdy stężenie hemoglobiny maleje, tym samym pogarsza się funkcjonowanie organizmu – dochodzi do niedotlenienia tkanek. Anemia, również u niemowlaka, najczęściej wywołana jest niedoborem żelaza. Ponieważ organizm nie potrafi sam wytwarzać żelaza, po 6. miesiącu musi ono zostać dostarczone z pożywienia. Skutki anemii u niemowlaka Anemia u niemowląt może spowodować trwałe negatywne skutki dla zdrowia dziecka. Do najgroźniejszych należy zaburzenie funkcjonowania ośrodkowego układu nerwowego (będące przyczyną opóźnienia rozwoju psychomotorycznego oraz upośledzenia funkcjonowania mózgu). Dlatego pamiętaj, aby nie lekceważyć objawów anemii u dziecka. Jeśli je zauważysz, jak najszybciej skonsultuj się z lekarzem! Anemia u niemowlaka: przyczyny Anemia u niemowlaka może być skutkiem różnych chorób, najczęściej jednak u niemowląt występuje anemia z powodu niedoboru żelaza. Ten niezbędny do życia pierwiastek znajduje się we wszystkich komórkach organizmu, uczestniczy w powstawaniu transportującej tlen hemoglobiny. Dzięki niemu pozbywamy się także dwutlenku węgla. Niedokrwistość fizjologiczna...
