Gdy dziewczynka czuje się chłopcem...

Płeć fizyczna dziecka zależy od tego, czy komórkę jajową zapłodni plemnik będący nosicielem genu płci żeńskiej – chromosom X, czy genu płci męskiej – chromosom Y. Komórka jajowa zawsze zawiera gen płci żeńskiej X. Zatem zarodek będzie płci żeńskiej, gdy jego komórki będą zawierały chromosomy XX i płci męskiej wtedy, gdy w jego komórkach znajdą się chromosomy XY.

Płeć dziecka:

kiedy widać płeć dziecka
czy można wybrać płeć dziecka
płeć dziecka a jego tożsamość płciowa
kształtowanie się tożsamości płciowej
zaburzenia identyfikacji płciowej w dzieciństwie

Kiedy widać płeć dziecka

Badanie USG płodu pozwala obejrzeć budowę ciała dziecka. Jednak tempo rozwoju zarodka i samego płodu nie w każdym momencie pozwalają stwierdzić, czy dziecko urodzi się płci męskiej, czy żeńskiej. Zwykle próbę stwierdzenia płci płodu można podjąć ok.16. tygodnia ciąży. Wtedy jego zewnętrzne narządy płciowe są już wykształcone. Jednak nie zawsze udaje się ustalić płeć, gdyż dziecko może się ułożyć tak, że nie uda się dojrzeć jego płci. Stwierdzenie jej może też być utrudnione w przypadku ciąży mnogiej.

To, z jakim prawdopodobieństwem uda się określić płeć płodu, zależy także od doświadczenia lekarza wykonującego badanie oraz od jakości sprzętu, jakim dysponuje.

Przy "dobrych wiatrach", płeć dziecka udaje się stwierdzić z dużą pewnością nawet w 14. tygodniu ciąży, zwykle jednak jest to 20. tydzień ciąży. Bywa i tak, że dziecko za każdym razem podczas USG układa się tak, że jego płci nie udaje się stwierdzić aż do dnia porodu.

Zobacz także

Wybieranie płci dziecka

Nie da się tego zrobić z całą pewnością. Istnieją jednak pewne teorie, zgodnie z którymi można zwiększyć szansę na naturalne poczęcie dziecka wybranej płci. Jedną z nich jest teoria Shettlesa. Zgodnie z nią plemniki będące nośnikami genów płci męskiej są szybsze od plemników zawierających chromosom X.

W związku z tym, aby zwiększyć szansę na poczęcie dziewczynki, należy współżyć ok.40 godzin przed owulacją, aby plemniki "żeńskie" zdążyły dopłynąć do jajeczka.

Z kolei, aby spłodzić syna, podobno lepiej współżyć w dniu owulacji – wtedy jeden ze sprinterskich plemników męskich ma szansę zdobyć jajeczko przed plemnikiem "żeńskim".

Kluczowe w tej metodzie jest stwierdzenie, kiedy pojawia się owulacja. Zatem albo warto znać objawy owulacji lub skorzystać z testów owulacyjnych. Jednak nawet precyzyjne określenie momentu jajeczkowania i zastosowanie się do zaleceń teorii Shettlesa nie gwarantuje, że uda się począć dziecko wymarzonej płci.

Płeć dziecka a jego tożsamość płciowa

Określenie płci fizycznej dziecka jest zwykle proste – wystarczy stwierdzić, jakie dziecko ma zewnętrzne narządy płciowe. Natomiast tożsamości płciowej nie da się zbadać żadnym badaniem fizycznym, gdyż jest to poczucie, do jakiej płci się należy.

Najczęściej osoby z fizyczną płcią żeńską mają poczucie przynależności do płci żeńskiej, a osoby z fizyczną płcią męską mają poczucie przynależności do płci męskiej. Czasami jednak zdarza się, że płeć fizyczna nie jest zgodna z tożsamością płciową. Oznacza to, że np. dziecko czy osoba dorosła z fizyczną płcią żeńską czuje się mężczyzną i z tą płcią się identyfikuje i odwrotnie. Osoby takie żyją ze świadomością, że przynależą do płci, która nie znajduje odzwierciedlenia w ich płci fizycznej. Zjawisko to nazywane jest transpłciowością lub transseksualizmem.

Transseksualizm a transpłciowość

Oba terminy oznaczają to samo – niezgodność płci fizycznej z tożsamością płciową, czyli płcią psychiczną. Jednak zwykle osobami transpłciowymi nazywa się ludzi, którzy pomimo tych niezgodności nie dążą do zmiany płci fizycznej. Natomiast transseksualiści nie są w stanie zaakceptować swojej płci fizycznej, czują do niej obrzydzenie i dążą do jej zmiany.

Uwaga! Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) od 18 czerwca 2018 roku stoi na stanowisku, że transpłciowość i transseksualizm, zgodnie z aktualną wiedzą medyczną, nie są zaburzeniami psychicznymi. Dokument został zatwierdzony w 2019 roku, a jego implementacja (zastosowanie w praktyce) powinno wejść w życie w 2022 roku.

Do tej pory transpłciowość po rozpoznaniu była zapisywana kodem F64. Litera F oznaczała, że dane schorzenie należy do kategorii zaburzeń psychicznych. Zgodnie z nowymi wytycznymi WHO transpłciowość nie jest zaburzeniem psychicznym i nie może być tak traktowana.

Kształtowanie się tożsamości płciowej

O ile płeć fizyczna jest zdeterminowana genetycznie i uwidacznia się już w życiu płodowym, to tożsamość płciowa kształtuje się już po narodzinach. Zwykle do drugiego roku życia dzieci niezależnie od płci zachowują się tak samo. Zwykle ok. trzeciego roku życia tożsamość płciowa zostaje ustalona i od tego momentu nie ulega już zmianie, choć nadal ulega kształtowaniu. Proces ten może trwać nawet pięć lat, czyli do siódmego roku życia.

Płeć dziecka – zaburzenia identyfikacji płciowej w dzieciństwie

O tym, że dziecko może być transpłciowe, świadczą pewne jego zachowania, które najczęściej pojawiają się już we wczesnym dzieciństwie lub jeszcze przed okresem pokwitania. Są to:

głębokie niezadowolenie z własnej płci,
chęć posiadania cech płci przeciwnej,
odrzucanie, negowanie własnej płci,
stałe zainteresowanie ubiorem i zachowaniem płci przeciwnej.

Gdy płeć dziecka mija się z jego tożsamością płciową

Jeśli twoje dziecko wykazuje cechy zaburzeń identyfikacji płciowej, nie popadaj w panikę. Po pierwsze dzieci czasami tylko chwilowo identyfikują się z płcią przeciwną – chcą się ubierać i zachowywać jak dzieci i dorośli o przeciwnej do ich płci. Po drugie – nawet jeśli twoje dziecko faktycznie jest transpłciowe, to naprawdę nie jest koniec świata. To nadal twoje dziecko! Akceptuj je i kochaj, niezależnie od tego, czy chce być chłopcem czy dziewczynką. Tylko w ten sposób zapewnisz mu wsparcie i utrzymasz z nim dobry kontakt.

Nie wybijaj dziecku z głowy zachowań i skłonności do ubierania się w ubrania charakterystyczne dla płci przeciwnej. Jeśli twoja córka prosi, aby mówić do niej używając wybranego przez nią męskiego imienia (albo syn prosi o nazywanie go żeńskim imieniem), rób to. To sprawi, że dziecko odczuje na własnej skórze twoją akceptację. Przytulaj je, rozmawiaj z nim o wszystkim, o czym zechce ci powiedzieć. Niezależnie od tego, czy faktycznie okaze się człowiekm transpłciowym, czy ta fascynacja płacią przeciwną minie, twoje dziecko będzie ciepło wspominać ten czas.

Będzie to dla niego szczególnie ważne, gdy jednak okaże się osoba transpłciową. Nie wszyscy członkowie naszego społeczeństwa są (nie wszyscy pewnie kiedykolwiek będą) skłonni przyjmować do wiadomości, że transpłciowość nie jest zaburzeniem psychicznym i w pełni akceptować takie osoby. To będzie i tak duże źródło stresu dla twojej transpłciowej pociechy. Dlatego ty, osoba, która kochasz swoje dziecko najmocniej na świecie, powinnaś je akceptować i wspierać.

Więcej o tajemnicach narodzin i dziedziczenia: