Gdy już zapakujecie walizki, włożycie je do bagażnika i zamkniecie drzwi domu na klucz, okazuje się, że teraz bez najmniejszych przeszkód możecie być ze sobą przez 24 godziny na dobę. Ten czas można wykorzystać na relaks, słodkie lenistwo, rozwijanie swoich pasji i zdolności własnego dziecka. Wakacje temu sprzyjają.
Nie bój się, że dziecko nie skorzysta z wakacyjnego wyjazdu, tylko się umęczy albo rozchoruje. Nawet najmłodszy berbeć dowie się, że poza okolicą, w której zwykle spędza czas, jest jeszcze inny świat: z dużą wodą (jeziora, morze), z górami, z ciekawą architekturą (wieże, zamki, mosty), zwierzętami (wielbłądy, ale i krowy), a ludzie mogą mówić tam w nieznanym języku. Oczywiście turystyczne atrakcje lepiej maluchom dawkować. Ambitny maraton po kilku muzeach to mrzonka, ale zwiedzenie jednej ekspozycji, np. w muzeum historii naturalnej, może być ciekawym przerywnikiem.
Nie masz pomysłu, czym zająć dziecko podczas długiej podróży? Zacznij śpiewać. To prosty i skuteczny sposób wpływania na rozwój dziecka. Melodię piosenki przetwarza prawa półkula mózgu (u osób praworęcznych), a tekst (lewa). Gdy dziecko śpiewa lub słucha śpiewu, współpracują ze sobą obie półkule, a to pobudza tworzenie się między nimi nowych połączeń. Im jest ich więcej, tym efektywniej pracuje mózg.
Podobno brak talentu do matematyki ma korzenie w dzieciństwie. To wtedy kształtuje się wiedza o podstawowych pojęciach: liczbach, proporcjach, dodawaniu, mnożeniu, bryłach czy figurach. Przy braku dobrych podstaw trudno potem zrozumieć funkcje trygonometryczne czy logarytmy. Nie czekaj, aż dziecko pójdzie do przedszkola lub szkoły, bawcie się w matematykę także na wakacjach: liczcie mijane na spacerze drzewa, przelewajcie wodę z mniejszego wiaderka do większego (maluch pozna pojęcia „więcej”, „mniej”, „pełny”, „pół”, „ćwierć”), sprawdzajcie czas na ratuszowych zegarach.
Osoby z dużą wyobraźnią szybko rozwiązują problemy, tworzą nowe rozwiązania i idee. Warto dołożyć starań, by dziecko mogło ćwiczyć wyobraźnię. Choćby bawiąc się na plaży. Stawianie babek to tylko działanie odtwórcze, ale można zbierać kamyczki i doszukiwać się czegoś w ich kształtach lub podczas wylegiwania się na kocu, snuć historie o pochodzeniu znalezionej muszelki.
ZOBACZ TEŻ: 11 pomysłów na rodzinne wakacje
Śpiew, wbrew pozorom, to nie jest tylko taka dziwna rozrywka, którą uskuteczniają w domowych pieleszach niespełnieni artyści. Śpiewanie umili zasypianie, z powodzeniem zastąpi bajkę na dobranoc , zajmie malucha, który nudzi się na długim spacerze. Ale na tym nie kończą się korzyści. Przypomnij sobie kilka piosenek. Jeśli nie przychodzi ci do głowy żaden utwór z dziecięcego repertuaru , możesz nucić nawet piosenkę z filmu „Czterej pancerni". Śpiewanie wpływa na rozwój mowy Dzieci, którym się dużo śpiewa, więcej gaworzą , łatwiej też przychodzi im nauka mówienia. Jak to możliwe? Śpiew spowalnia dźwięki mowy, sprawia, że samogłoski brzmią dłużej niż podczas mówienia. Gdy śpiewasz piosenkę, dziecko ma szansę dobrze się w nie wsłuchać. Jego układ nerwowy opracowuje usłyszane dźwięki dwa razy wolniej niż w przypadku dorosłych. Gdy śpiewasz „Wlazł kotek na płotek", dziecko uczy się, jak brzmią samogłoski a, o, e. Przyjdzie czas, że zacznie je samo odtwarzać. Stąd już tylko krok do doskonałej wymowy. Poszerza słownictwo Piosenki poszerzają zasób słów . Zwykle pewnie rozmawiasz z dzieckiem o kaszce z malinami, przygodach świnki Peppy, dinozaurach, wyjściu na plac zabaw lub spacerek – to dobrze. Bo każda rozmowa to okazja, aby poznawało znaczenie nowych słów. Ale o drzemocie, co razem z senkiem chodzi koło płota maluch może dowiedzieć się właściwie tylko z piosenki, podobnie jest z popielnikiem, z którego iskiereczka mruga, doboszem zuchem, królewną z marcepana, itp. Dzięki piosenkom nawet całkiem małe dziecko ma szansę stać się bardzo elokwentne. Udoskonala umysł Melodia piosenek jest przetwarzana w prawej półkuli, a tekst w lewej (u osób praworęcznych). Słuchanie śpiewu, ale także i samo śpiewanie, wymaga współpracy obu półkul, więc stymuluje tworzenie się między nimi połączeń. Dzięki zaangażowaniu...
Jeśli zastanawiasz się, czy iść z malcem na spacer po osiedlowych alejkach, czy też lepiej pójść z nim na plac zabaw – wybierz drugą opcję. Nie jesteś do końca przekonana? To przeczytaj poniższe argumenty. Plac zabaw ćwiczy ciało dziecka Wspinając się na drabinki, kopiąc piłkę, jeżdżąc na rowerku czy biegając, smyk zwiększa objętość i siłę wszystkich mięśni , ćwiczy koordynację, szybkość, zwinność itd. Ćwiczy mózg dziecka Dziecko szalejąc na placu zabaw, ćwiczy zmysł równowagi , doskonali orientację w przestrzeni, spostrzegawczość, koncentrację, szybkość reagowania i podejmowania decyzji. Przygotowuje się także do... ładnego pisania . Tak, tak, bo aby dziecko mogło w przyszłości dobrze trzymać pióro i mieścić się w linijkach zeszytu, musi panować nie tylko nad dłońmi, ale też nad całym ciałem. A tego uczy się m.in. na placu zabaw. Plac zabaw uczy dziecko dobrych manier Maluch dowiaduje się, że: nie wolno wyrywać zabawek , huśtawka jest dla wszystkich, trzeba czekać na swoją kolej. Uczy się także trudnej sztuki dzielenia się z innymi. Jednocześnie dowiaduje się, że można oberwać od kolegi za nic, że czasem trzeba się postawić, innym razem ustąpić. Styka się z różnymi dziećmi: wychuchanymi jedynakami i maluchami z biedniejszych rodzin. Po prostu powoli poznaje życie . Uczy dziecko jak być bezpiecznym Smyk uczy się, że nie wolno wbiegać na jezdnię ani ścieżkę rowerową, oddalać się od mamy, podchodzić do huśtawki, z której ktoś korzysta, zjeżdżać ze zjeżdżalni głową w dół, brać do rąk i ust tego, co się znajdzie, zjadać roślin czy zaczepiać obcych psów... Nauka trwa długo, lepiej więc nie spuszczać smyka z oka. Plac zabaw pozwala poznać świat Smyk dotyka gładkiej zjeżdżalni, szorstkiego drewna, słucha śmiechów, warkotu samolotu i maluchów drących się wniebogłosy. Wącha piasek,...
Jest taki pogląd, że większość dzieci rodzi się geniuszami, a rodzice przez pierwszych pięć lat życia tego geniuszu je pozbawiają. To prawda, że w tym czasie u dziecka rozwija się aż 50 proc. zdolności, które mogą ujawniać się w różnych sytuacjach. Twoja rola to jak najszybciej dostrzec talenty dziecka i dać mu szansę na ich rozwój: zapisać na dodatkowe zajęcia, lekcje gry na instrumencie, kursy językowe itp. Zwłaszcza jeśli chodzi o zdolności artystyczne, im wcześniej zacznie się je doskonalić, tym lepiej. Ale pod jednym warunkiem: dziecko będzie rozwijało je dla własnej, nie twojej przyjemności. A najlepiej na tym etapie rozwoju osiąga się to przez zabawę. Zobacz też: 5 pytań o inteligencję dziecka Jak rozpoznać talent dziecka? Przyszłość twojego dziecka zależy od splotu okoliczności, mody, wpływu znajomych, ale też od ciebie – jeśli szybko i trafnie rozpoznasz jego zdolności. • Talent matematyczny. Zdolności matematyczne łatwo przegapić, bo dzieci, które je mają, w oczach ludzi uchodzą za mądre. Ma na to wpływ ich sposób rozumowania. Matematyczny umysł widzi przyczynę i skutek, potrafi też uogólniać. Jasno formułuje myśli i robi wszystko perfekcyjnie. Maluch lubi zadania, jest uparty w ich rozwiązywaniu (szuka nowych sposobów). Wcześnie interesuje się cyframi, wszystko liczy, rozumie pojęcia „mniejszy”, „większy”, dodaje, zna się na zegarze. Zwróć uwagę, którą rączką będzie posługiwać się dziecko. Zwykle jest to wyraźne w 5–6. roku życia. Większość geniuszy matematycznych była leworęczna. Zobacz też: 7 zabaw matematycznych dla dziecka • Talent j ęzykowy. Maluch wcześnie nauczył się mówić pełnymi zdaniami, ma bogate słownictwo i doskonale rozumie, co się do niego mówi. Interesują go litery, szybko podejmuje próby czytania. Lubi słuchać bajek i opowiadać je. Jest...
