Wieczór z filmem - 20 filmów dla mamy

Co robić, gdy pojawiają się problemy w przedszkolu? Podpowiada   Beata Chrzanowska-Pietraszak, psycholog i psychoterapeuta z "Uniwersytetu dla rodziców " Moja córeczka nie chce chodzić do przedszkola. Co rano w szatni wpada w histerię, krzyczy „Nie zostawiaj mnie mamusiu! Błagam! Będę już z grzeczna!”. Pęka mi serce i czuję się jak kat. ( Dagmara, mama 3,5-letniej Marty) Zdaniem Beaty Chrzanowskiej są dwie możliwości: albo Marcie jest z jakiegoś powodu źle w przedszkolu albo jej mama tak naprawdę nie chce, by mała tam chodziła. Tak czy inaczej trzeba zrobić wszystko, by poprawić sytuację, zanim  Dagmara osiwieje ze zmartwienia, a jej dziecko na dobre zrazi się do przedszkola.   –  Myślę, że warto zacząć od spokojnej rozmowy z córeczką . Jeśli problem dotyczy przedszkola, trzeba go zidentyfikować. Może mała nie cierpi leżakowania? Albo pokłóciła się z najlepszą koleżanką? Warto  także porozmawiać z nauczycielką, być może z jej pomocą uda się rozwiązać zagadkę – radzi Beata Chrzanowska.  Także Dagmara powinna przyjrzeć się swoim uczuciom . – Zdarza się, że mamy tak naprawdę wcale nie chcą by ich dzieci chodziły do przedszkola. Posyłają je tam, ale mają ogromne poczucie winy, czują, że je krzywdzą. Dzieci to wyczuwają i mają w głowie bałagan: „Muszę iść w miejsce, którego moja mama nie lubi. Będzie strasznie!” Przeczytaj także: "Mamo, weź mnie stąd" - wywiad z psychologiem o pierwszych dniach w przedszkolu Moja córeczka próbuje rządzić innymi dziećmi. Gdy nie chcą jej słuchać, poszturchuje je, a nawet bije. Nie wiem, gdzie się tego nauczyła. (Ewa, mama 4-letniej Wiktorii) - Gdy dziecko jest agresywne , warto przyjrzeć się dorosłym, którzy je otaczają. Maluchy są jak lusterka, w których odbija się ich zachowanie.  Rodzice nie muszą...

Dbasz o wszystko, pamiętasz o wszystkim, nie masz chwili, żeby usiąść... Bawisz się w kosi-kosi łapci, ocierasz łzy, podajesz syrop, tulisz, robisz przelewy bankowe, pierzesz, sprzątasz, gotujesz, zawozisz, przywozisz, sprawdzasz, załatwiasz, rejestrujesz do lekarza, szukasz w internecie objawów gorączki trzydniowej, przypominasz mężowi o tym, że w waszym aucie coś stuka… Uffff, to tylko krótki fragment listy twoich (moich też) codziennych zajęć – zajęć każdej mamy . Jak nie oszaleć mając cały dom na głowie? Czasem sobie z tym nie radzę,  dlatego poprosiłam o pomoc zaprzyjaźnione mamy.  Może to, co od nich usłyszałam, przyda się także Tobie? Polecamy także: Gdy puszczają nerwy. jak okiełznać emocje? Mamo, odpocznij! – Gdy czuję, że niemoc i frustracja zbliżają się wielkimi krokami, po prostu przestaję robić to, co robię. Naczynia nie uciekną, pranie też poczeka– powiedziała Natalia. Ma rację: choćby się stanęło na rzęsach, nie da się być na najwyższych obrotach non stop. To po prostu fizycznie niemożliwe. Jak szybko zregenerować siły? Jak kto lubi.  Ewa przyciemnia światło, puszcza muzykę relaksacyjną i wyłącza się na chwilę. Iwona zamyka się w łazience. Beata ze słuchawkami w uszach ogląda na tablecie drugi sezon „Dziewczyn”. Jasne, zawsze możesz powiedzieć: „Jakim cudem mam znaleźć czas na odpoczynek, skoro trzeba jeszcze zrobić to i tamto?”  ale może przez kwadrans czy dwa świat się nie zawali? Mamo, ustal priorytety – Dzieci nakarmione, obiad ugotowany, pranie zrobione. To musi się zmieścić w grafiku. Na wiele więcej czasu nie wystarcza – mówi Jola. Trudno, reszta musi poczekać. Wiadomo: nie da się spędzić życia wyłącznie na przyjemnościach i czasem trzeba umyć okna. Ale czy koniecznie dzisiaj? Mamo, odpuść sobie coś Nie wszystko musi...

Prędzej czy później zetkniesz się ze słowami , które sprawią, ze poczujesz się kiepsko w roli mamy, a może nawet stracisz trochę wiary w siebie. Możesz je od kogoś usłyszeć, przeczytać na Facebooku czy  internetowym forum dla młodych mam, zaatakują cię z reklamy. Nie zawsze będą brzmieć dosłownie tak, jak je przedstawiliśmy, ale będą miały ten sam sens: "Coś z tobą nie tak". Nie daj się im!  Prawdopodobnie nie zdołasz ich całkiem uniknąć, więc spróbuj się na nie uodpornić. Pomogą ci w tym nasze zaprzyjaźnione mamy oraz psycholog, Beata Płażewska. Jakie to zdania? Słowa, które odbierają mamom pewność siebie: „Bądź supermamą” Wszystkie mamy jakąś wizję matki doskonałej . Budujemy  ją z  naszych wspomnień, pragnień i fragmentów tego co widzimy w piaskownicy (wyspana, uśmiechnięta sąsiadka,  świetnie radząca sobie z dwójką dzieci), na Facebooku i w TV (świeżo upieczone znane mamy, które dwa miesiące po porodzie wyglądają jak modelki  i łączą opiekę nad maleństwem z graniem w filmach). – Obiecywałam sobie, że ja też będę mamą idealną : cierpliwą, zadbaną,  fajną, taką co to nigdy  nie krzyczy, z przyjemnością biega z dzieckiem po drabinkach i zna odpowiedź na każde pytanie.  I co? I guzik! Wcale taka nie jestem i mam z tego powodu potworne wyrzuty sumienia – mówi Kasia. Co robić? Będzie ci łatwiej, jeśli zrozumiesz, że matki doskonałe nie istnieją . I nie ma w tym nic złego,  bo dziecku wystarcza mama „wystarczająco dobra ”: taka, która dostrzega jego potrzeby, stara się je zaspokajać, ale nie zapomina o sobie i jest po prostu człowiekiem (a więc nie jest wszechmocna i czasem popełnia błędy). Przeczytaj także: Mama nieidealna – Róbmy wszystko najlepiej jak się potrafimy i jak się da w konkretnej...