Pokolenie płatków śniegu: czy twoje dziecko jest śnieżynką? [definicja, osobowość]
Pokolenie płatków śniegu to określenie osób, które weszły w dorosłość po 2010 roku. Nazwa ta przede wszystkim opisuje obecnych nastolatków i młodych ludzi, którzy zostali wychowani przez nadopiekuńczych rodziców. Czy wiesz, skąd się wzięło to pojęcie i co to znaczy, że ktoś jest płatkiem śniegu?
Bardzo często rodzice, chcąc uniknąć błędów wychowawczych własnych rodziców, postanawiają nie powielać metod wychowawczych, które znają z własnego doświadczenia. Przez długi czas dobre wychowanie dziecka związane było przede wszystkim z zaspokojeniem potrzeb materialnych. Dlatego też chcąc swoim dzieciom (i sobie) zrekompensować własne poczucie bezradności i braku zaopiekowania się, często wybierają nadopiekuńczy model rodzicielstwa. Czy wiesz, jakie jest pokolenie płatków śniegu?
Pokolenie płatków śniegu: co to jest?
Pokolenie płatków śniegu to określenie osób, które urodziły się w latach 90. XX wieku i na początku lat 2000, czyli tzw. generacji Z. Nazwa ta nawiązuje do powieści Chucka Palahniuka „Fight Club” wydanej w 1996 roku. Jeden z bohaterów mówi: „Nie jesteś wyjątkowy. Nie jesteś pięknym i unikalnym płatkiem śniegu”. Dwadzieścia lat później, w 2016 roku nazwa „pokolenie płatów śniegu” (ang. snowflake generation) zostało uznane przez Collins English Dictionary za jedno ze słów roku.
Z czasem ten cytat nabrał nowego znaczenia i został wykorzystany do opisania całego pokolenia. Zdaniem socjologów i psychologów płatek śniegu jest dobrą metaforą określającą przekonane o swojej wyjątkowości pokolenie Z. Młodzi ludzie postrzegają siebie jako unikatowych, tak jak płatek śniegu posiada niepowtarzalny wzór.
Co to znaczy, że ktoś jest płatkiem śniegu?
Wielu psychologów, socjologów, a także wiele osób zajmujących się zarządzaniem zasobami ludzkimi na podstawie własnych doświadczeń i obserwacji próbuje stworzyć model typowej „śnieżynki”. Jaką osobowość ma współczesny nastolatek i dwudziestolatek?
Cechy charakterystyczne określające osobowość „płatka śniegu”:
Zobacz także
- indywidualizm
- niezaradność życiowa
- przewrażliwienie na swoim punkcie
- nieumiejętność przyjmowania konstruktywnej krytyki
- przekonanie o swojej wyjątkowości
- nieumiejętność współpracy w grupie, zespole
- skoncentrowanie na własnych potrzebach
- łatwość ulegania emocjom
- obwinianie innych za własne niepowodzenia
- stawienia się w roli ofiary
- brak świadomości własnych ograniczeń
- odczuwanie silnego lęku przed zmianami
- brak umiejętności radzenia sobie z trudnymi sytuacjami
- brak umiejętności nawiązania trwałych relacji.
Czy jednak w ten sam sposób młodzi ludzie postrzegają siebie?
Pokolenie płatków śniegu: co je ukształtowało?
Do takich postaw młodych ludzi, zdaniem specjalistów, przyczyniają się m.in. media społecznościowe, które nie tylko pokazują odrealnioną, wyidealizowaną rzeczywistość bez możliwości alternatywy, ale także serwują młodym ludziom mieszankę zaniżonej i jednocześnie zawyżonej samooceny.
Kolejnym aspektem jest nadopiekuńcza postawa rodziców. „Rodzice-helikoptery” przedkładają potrzeby dziecka ponad swoje własne, wyręczają dzieci we wszystkim i nadmienie boją się o nie, a w konsekwencji nie pozwalają swoim pociechom samodzielnie popełniać błędów i wyciągać wniosków. Dlatego też osoby z pokolenia płatków śniegu nie zawsze potrafią sprostać codziennym przeciwnościom losu.
Zobacz także: