Zastrzyki przeciwzakrzepowe po cesarskim cięciu – jak długo trzeba je brać?

Jak każdy lek, zastrzyki przeciwzakrzepowe nie są obojętne dla zdrowia i mogą wywołać skutki uboczne. Decyzja o ich podawaniu jest podejmowana indywidualnie dla każdej kobiety po cesarce i porodzie naturalnym.

Ciężarnym i kobietom po porodzie podaje się heparynę drobnocząsteczkową, która nie przenika do płodu ani do mleka matki. Lek podawany jest w zastrzykach podskórnych.

Po co podaje się zastrzyki przeciwzakrzepowe?

​Zastrzyki przeciwzakrzepowe zmniejszają ryzyko powstania zakrzepicy, czyli zakrzepów w naczyniach krwionośnych, a więc także ryzyko udaru czy zatoru płucnego, który może być powikłaniem każdego zabiegu operacyjnego, także cesarskiego cięcia. Na powstanie zakrzepów i zatorów narażone są też osoby z wadami zastawek i po urazach, których skutkiem jest unieruchomienie (całkowite lub dotyczące tylko kończyny – np. po złamaniu ręki lub nogi).

Zastrzyki przeciwzakrzepowe po cesarskim cięciu

Polskie Towarzystwo Ginekologów i Położników opracowało zasady profilaktyki przeciwzakrzepowej po cesarskim cięciu. Mówią one, że w przypadku planowej cesarki, gdy u kobiety nie występują dodatkowe czynniki ryzyka, postępowanie przeciwzakrzepowe można ograniczyć do odpowiedniego nawadniania i wczesnego uruchamiania kobiety po porodzie (czyli szybkiego wstania z łóżka).

Gdy u kobiety stosowano zastrzyki przeciwzakrzepowe w ciąży lub miała ona w życiu epizod choroby zakrzepowo-zatorowej, stosuje się długotrwałą poporodową profilaktykę przeciwzakrzepową. Oznacza to podawanie zastrzyków przeciwzakrzepowych po cesarskim cięciu przez 6-8 tygodni.

Krótkotrwałą poporodową profilaktykę przeciwzakrzepową, trwającą 2-7 dni, stosuje się po cesarskim cięciu wtedy, gdy wystąpią wskazania, które dotyczą także podawania heparyny u kobiet rodzących naturalnie (patrz niżej).

Zastrzyki przeciwzakrzepowe po porodzie naturalnym

Krótkotrwałą poporodową profilaktykę przeciwzakrzepową stosuje się wtedy, gdy u kobiety rodzącej naturalnie wystąpią minimum dwa z poniższych czynników ryzyka:

• BMI powyżej 30
• wiek powyżej 35 lat
• liczba odbytych porodów powyżej 3
• duże żylaki nóg
• palenie tytoniu
• dłuższe unieruchomienie
• ogólna infekcja
• stan przedrzucawkowy
• poród trwający ponad 24 godziny
• wykonywane były u kobiety zabiegi w połogu.

Źródło: Rekomendacje Polskiego Towarzystwa Ginekologów i Położników dotyczące cięcia cesarskiego, Ginekologia i Perinatologia Praktyczna 2018, ISSN 2451–0122

Sprawdź też:

• Żylaki w ciąży grożą zakrzepami
• Brzuch po cesarce – co robić, gdy pojawi się zgrubienie
• Blizna po cesarce – jak o nią dbać?