Reklama

Badanie RDW SD jest stosowane (obok oceny innych wskaźników morfologii krwi) do znalezienia przyczyn niedokrwistości.

Reklama

RDW SD (z ang. red blood cell distribution width, standard deviation) to wskaźnik w badaniu morfologii krwi, który obrazuje rozkład objętości czerwonych krwinek (erytrocytów). Informuje tym samym o różnicy między objętością poszczególnych czerwonych krwinek u osoby, która oddała krew do badania.

RDW-SD – jaka jest norma?

Erytrocyty mają różną objętość – ich średnią objętość określa wskaźnik morfologiczny MCV. Wskaźnik RDW-SD w wynikach badań morfologii krwi określa odchylenie od średniej objętości (MCV) i pomaga postawić trafną diagnozę. Wynik RDW-SD interpretowany jest razem z MCV, co pozwala na zdiagnozowanie przyczyn niedokrwistości.

Norma RDW-SD wynosi od 11,5 do 14,5 proc.

Wynik, który mieści się w tych granicach, świadczy o stosunkowo jednolitej objętości czerwonych krwinek.

RDW-SD podwyższone – co oznacza?

Wysokie RDW-SD oznacza dużą różnorodność w zakresie objętości komórek (tzw. anizocytozę) – krwinki czerwone są różnej wielkości. Taka sytuacja może mieć miejsce w przypadku anemii megaloblastycznej (wynikającej np. z niedoboru witaminy B12 lub kwasu foliowego) albo u chorych z niedokrwistością z niedoboru żelaza.

Wysokie RDW obserwowane bywa również u pacjentów z przewlekłymi stanami zapalnymi.

Co oznacza niskie RDW-SD?

Obniżone RDW SD zazwyczaj nie ma znaczenia diagnostycznego. Jednak jeśli jest zbyt niskie (poniżej 10,2%), a także towarzyszą mu inne odchylenia w wynikach krwi (np. obniżenie wartości hemoglobiny) świadczy o anemii makrocytarnej (organizm produkuje mało erytrocytów, a te, które wytwarza, są duże).

Wynik RDW SD poniżej normy może również oznaczać anemię mikrocytarną, w której erytrocyty są bardzo małe.

Zobacz też:

Reklama
Reklama
Reklama
Reklama