Czy to prawda, że wnuki kocha się bardziej niż własne dzieci?
Najczęściej popełniane błędy dziadków
Nie da się ukryć, że znajomość metod wychowawczych wśród rodziców jest coraz większa. Popularyzacja psychologii oraz liczne artykuły w mediach na temat właściwego wychowania dzieci przyczyniają się do świadomego kształtowania pociech. I o ile wiedza, w dużej mierze dzięki Internetowi, dociera do rodziców, o tyle rzadziej do dziadków. To powoduje, że dobrze znane im metody wychowawcze zaczynają powielać w przypadku wnuków. Co do nich należy?Wiara w zabobony – ludzie mają skłonność do wiary w przesądy. Dziadkowie w trosce o nowo narodzone dziecko często namawiają rodziców do przewiązywania wózka czerwoną wstążeczką, co ma je uchronić od nieprzychylności losu, albo przelewania jajka nad płaczącym dzieckiem, co ma ukoić jego nerwy i odpędzić złe moce. Nieracjonalne zachowania często irytują rodziców, co wydaje się uzasadnione.
Złe nawyki żywieniowe – dziadkowie często z naddatkiem dogadzają wnukom i nie odmawiają im słodyczy, gazowanych napojów czy chipsów. O ile pozwolenie dzieciom od czasu do czasu na spożywanie niezdrowych przekąsek nie będzie miało tragicznych skutków, o tyle w przypadku nagminnego jedzenia śmieciowych produktów może skutkować otyłością, a nawet problemami z miażdżycą. Warto uświadamiać dziadków, jak bardzo przetworzone są to produkty i przekonywać do czytania etykiet.
Kupowanie niepotrzebnych zabawek – pluszowe misie, lalki czy samochodziki to najczęściej wybierane przez dziadków upominki, które kupowane w przesadnych ilościach są zbędne i przewalają się z kąta w kąt. Może warto nakłonić dziadków do wybierania czytanek dla dzieci lub zabawek, które pomogą dziecku uczyć się poprzez zabawę?
Błędne przekonania – jednym z poważniejszych błędów, jakie popełniają dziadkowie, jest przykazywanie dzieciom błędnego i ograniczonego przekonania o świecie. Brzmiące niewinnie zdania typu „lalkami bawią się tylko dziewczynki” czy „nie płacz przy kolegach, bo będą się z ciebie śmiali” jest w istocie przypisywaniem ról płciom i poprzez zawstydzanie wpędzaniem dziecka w poczucie winy. Warto, aby rodzice, którzy słyszą takie frazy, reagowali i tłumaczyli dziecku, że płacz nie jest oznaką słabości, lecz wrażliwości, a decyzja o tym, jaką zabawką chce się bawić, należy tylko i wyłącznie od jego upodobań.
A czy wasi rodzice lub teściowie ingerują w wychowanie wnucząt?
Zobacz także: