Z maminsynka zrobić zucha

Listki, szyszki, kawałki kory, piórka... Wszystko, co znajdziecie w parku, na placu zabaw, w lesie czy piaskownicy, może się stać wspaniałą „pomocą naukową”. Zarówno dla dwulatka, jak i przedszkolaka. Troszkę matematyki nie zaszkodzi... Nawet gdy malec ma dwa latka? Ależ tak! Nie chodzi jednak o zmuszanie dziecka do nudnej nauki. Nic z tych rzeczy. Zresztą żaden porządny malec w tym wieku nie dałby się do tego zmusić. To raczej zabawy, które pomagają zrozumieć pewne pojęcia, zachęcają do logicznego myślenia, ułatwiają rozpoznawanie cyferek, figur geometrycznych. Zaskoczą Cię swoją prostotą! Chcesz spróbować? Oto nasze propozycje: 1. Kamyk do kamyka Potrzebne będą: kamienie różnej wielkości i kształtów. Mogą być ogrodowe, kupione w jednym ze sklepów ogrodniczych. Dla dwulatka - Małe czy duże? Daj dziecku kilka kamieni (na początek trzy, cztery) wyraźnie różniących się wielkością. Pokazuj je, mówiąc: "Ten kamyk jest duży, ten mały", "Ten jest największy, a ten najmniejszy". Ułóż kamienie od największego do najmniejszego, opisując, co robisz. Poproś malca, by pokazał, który kamyk jest duży, a który mały. Ułóżcie je według wielkości. - Budujemy wieżę . Pokaż, jak z trzech, czterech płaskich kamieni zbudować wieżę, niech smyk zrobi swoją. Musi wybrać kamyki według wielkości, od największego, inaczej wieża się zawali – pomóż mu. Uwaga! Twoje dziecko może mieć kłopot z porównywaniem wielkości, ale powinno już zacząć je rozróżniać. Będzie pewnie chętniej burzyło wieżę, niż budowało, ale to, co do niego mówisz, i tak zapamięta. I już wkrótce wykorzysta! Dla trzylatka Więcej czy mniej? Pogrupuj kamyczki na dwa zbiory. W każdym ma być inna liczba kamyków, różnica powinna być wyraźna. Poproś malca, by pokazał, w której kupce jest ich więcej. A potem razem spróbujcie je policzyć....

Marzysz, by Twoje maleństwo jak najlepiej się rozwijało. Poświęcasz mu każdą wolną chwilę, wciąż wymyślasz nowe zajęcia. Łatwo możesz jednak „przedobrzyć” i sprawić, że wspólne zabawy zamiast sprawić radość – zmęczą. Po ciężkim dniu pracy wpadasz do domu. Dawniej wyciągnęłabyś się na kanapie z gazetą w ręku, ale teraz nie możesz sobie na to pozwolić. Przecież czeka stęsknione dziecko! Najpierw kwadrans z zabawką edukacyjną, potem parę minut z piankową książeczką, teraz klocki, a na koniec piłeczka. Jesteś zmęczona, ale dumna z siebie. Tylko dlaczego Twój maluch zamiast cieszyć się z zabawy, coraz więcej płacze? Uwaga, pułapka! Nie ma wątpliwości, że rozwój maluszka zależy od sposobu, w jaki stymulują go rodzice. Dzieci, którym mama i tata poświęcają wiele uwagi, są zdolniejsze, ciekawsze świata, bardziej otwarte na ludzi. Ale powinnaś wiedzieć, że możesz przesadzić z liczbą bodźców, którymi zasypujesz swojego malucha. Niemowlę nie korzysta wtedy z tych atrakcji, czuje się za to zmęczone i rozdrażnione. Z czasem możesz dostrzec u niego sygnały alarmowe: Niepokój – gdy wokół malca jest głośno lub dużo ruchu. Obojętność – kiedy przynosisz mu nową zabawkę, dziecko tylko patrzy się na nią. Nie cieszy się z prezentu, nie bawi się nim. Brak koncentracji – zbyt wiele bodźców sprawi, że malec na niczym się nie skupi. Przy takiej ciągłej stymulacji maluch w końcu „wyłącza się”. Zamiast rozwijać się, przestaje reagować na Twoje coraz bardziej oryginalne pomysły. „Idź” za dzieckiem Jak więc spędzać wspólne popołudnia z niemowlakiem, by były przyjemne i rozwijające? To zależy od wieku dziecka. Prof. Remo Largo, pediatra z dziecięcego szpitala w Zurichu, przekonuje w książce „Wiek niemowlęcy”, że maluch, który nie skończył trzech miesięcy, często nie...

Bądź cierpliwa, bo maluch nie stanie się z dnia na dzień mistrzem w sznurowaniu butów czy jedzeniu widelcem. Nauka samodzielności rozciąga się nie na miesiące, ale na lata. Zobacz, jak zachęcić malca, aby stawił czoła wyzwaniom. JEDZENIE Już ośmiomiesięczne dziecko może samo gryźć np. biszkopcik albo ugotowany kalafiorek. Uważaj jednak, aby się nie zakrztusiło. - Na początek podaj papkę . Do nauki jedzenia wybieraj pokarmy o gęstej, gładkiej konsystencji, np. budyń czy zupę krem. - Licz się z bałaganem. Znajoma mama opowiadała mi, że przed posiłkami rozbierała rocznego synka do pieluszki, rozkładała na podłodze gazety i pozwalała mu jeść samemu. Malec plamił wszystko wokół, ale gdy skończył dwa lata, jadł jak dorosły! MYCIE Kiedy twoja pociecha nauczy się siedzieć, zachęcaj ją do aktywnego uczestniczenia w porannej i wieczornej toalecie. Może myć brzuszek, buzię albo rączki. Na początku niech robi to samą wodą, bo mydlana piana „lubi” wpadać do oczu. - Podstaw podnóżek. Wspinanie się na paluszkach do umywalki nie ułatwia dziecku mycia rąk i buzi. Zadbaj, aby podnóżek był stabilny. - Bądź cierpliwa. Mycie rączek może zająć dwulatkowi całe wieki. Jasne, że ty zrobiłabyś to i szybciej, i lepiej – ale przecież sęk w tym, że maluszek musi nauczyć się myć samodzielnie. UBIERANIE Najłatwiej jest z czapeczką – już roczny malec umie wcisnąć ją na głowę. Dwulatek będzie natomiast gotowy na walkę ze spodenkami, bucikami i koszulką. Zachęcaj go do samodzielnego ubierania się, bo to fantastyczne ćwiczenie dla rączek i paluszków. - Kupuj luźne ubranka. Najlepsze są bluzki z szerokim otworem na głowę i spodnie na gumkę. Dwulatkowi kup butki na rzepy i bluzę z dużym suwakiem, ale ucz go także zapinania guzików i wiązania sznurówek. Te czynności świetnie wpływają na rozwój połączeń...