Są bardzo różne oblicza samodzielności. Na niektóre łatwiej nam pozwolić, bo nie są dla dziecka niebezpieczne. Przed innymi wzbraniamy się długo, bo po prostu boimy się o nasze ukochane skarby. A przecież na wszystko przychodzi odpowiednia pora. Na samodzielność także.
W pierwszej grupie przedszkolnej mojej 3-letniej córki Ani wszystkie dzieci jedzą tylko łyżkami. Zdziwiłam się, bo córeczka już od kilku miesięcy posługuje się widelcem. Zastanawiałam się nawet nad tym, by już dać jej do rączki nóż. Teraz jednak nie jestem tego taka pewna.
Rzeczywiście trzylatki w przedszkolach często na początku jadają posiłki wyłącznie łyżkami. A to dlatego, że wychowawczyni nie zna jeszcze umiejętności wszystkich dzieci. Niektóre mogą nie umieć posługiwać się widelcem, są też dzieci bardziej energiczne, niepotrafiące usiedzieć na miejscu – widelec w rączkach takiego dziecka może okazać się niebezpieczny. To wszystko nie oznacza, że nie warto trzylatka uczyć korzystania z widelca i noża. Do nauki najlepsze są sztućce przeznaczone dla dzieci – są odpowiedniej wielkości, by mała rączka dała sobie radę z manipulowaniem nimi, i nie są mocno zaostrzone, a więc ryzyko skaleczenia jest minimalne. Na początek trzeba dziecku maluchowi, jak prawidłowo kroić, no i oczywiście podać coś, czego krojenie nie wyczerpie dziecka na starcie (np. miękkie mięso, dobrze ugotowaną marchewkę). Trochę inaczej ma się rzecz z obieraniem, np. owoców czy warzyw. Dla trzylatka to za trudne zadanie. Dziecko w tym wieku dopiero rozwija swe umiejętności manualne i ruchy dłoni i palców nie są jeszcze precyzyjne.
Zobacz też, jak przebiega nauka samodzielnego jedzenia
Trudno mi wytłumaczyć opiekunce, że nie wolno jej pod żadnym pozorem zostawiać moich 4-letnich bliźniaków bez opieki podczas kąpieli. Ona twierdzi, że są już duże i nic im nie grozi.
Dzieci uwielbiają kąpiele i traktują je jako doskonałą okazję do zabawy. Ale puszczając kaczuszkę po wodzie, robiąc pianę i chlapiąc się nawzajem, trudno jednocześnie być ostrożnym, uważnym i zwracać uwagę na tak przyziemne sprawy jak np. śliska wanna. To, że kilkulatek nagle zanurzy buzię w wodzie, nie jest raczej niebezpieczne, ale tylko pod warunkiem, że obok znajduje się mama, która szybko „wyłowi” małego nurka. Dzieci łatwo tracą orientację, panikują i nie potrafią jeszcze racjonalnie zachować się w obliczu zagrożenia. Na samodzielne kąpiele, kiedy rodzic jedynie od czasu do czasu będzie zaglądać do łazienki, przyjdzie czas później – około 7-8. roku życia (chyba że maluch wcześniej chodził na basen, umie pływać czy przynajmniej swobodnie chowa się pod wodą).
Zobacz też, czy to dobrze, że dziecko samodzielnie myje ząbki
Dużo mówi się o tym, że rodzice nie mogą zostawić dziecka samego w aucie, np. gdy idą na zakupy. A czy umieszczenie go w tym czasie w sali zabaw to dobry pomysł? – Fatalny. Zupełnie nie bierze się pod uwagę, że dziecko zostaje z – być może – atrakcyjnymi zabawkami, ale w obcym miejscu i z obcymi osobami. Nowa zabawka przyciąga uwagę malucha, a rodzice w tym czasie czmychają. I nie wiedzą, co może dziać się po 5–10 minutach. Jeśli planujemy zakupy bez dzieci, zorganizujmy bezpieczne miejsce , w którym można je zostawić. Jeśli brak babci, cioci, wujka, może są rodzice zaprzyjaźnionych dzieci z przedszkola. Szukajmy innych rozwiązań. A jeśli akurat nie można na nikogo liczyć? – Gdy wyjątkowo musimy skorzystać z sali zabaw , redukujmy czas, który spędza tam dziecko do absolutnego minimum – tyle, ile potrzeba, by szybko dojść do sklepu, zrobić zakupy i wrócić. Niektóre moje studentki pracują w tego typu miejscach i to, o czym opowiadają, sprawia, że zaczynam się zastanawiać, czy jesteśmy wystarczająco dojrzali, by mieć dzieci. Z czego wynika ta surowa ocena rodziców? – Mamy do czynienia z przykładami takich zachowań, które stawiają włosy na głowie. Przyprowadzając dziecko do sali zabaw, rodzice zaklinają się, że wychodzą na 15 minut, a wracają po czterech godzinach, zostawiając dwulatka bez picia, jedzenia, w jednym pampersie. Gdy opiekunka dzwoni, ofukują ją, by nie zawracała głowy, bo przecież jej płacą. A niektórzy podają zmyślone numery telefonów... Co czuje małe dziecko, które zostaje samo? – Przede wszystkim paniczny strach. Nie wie, co się dzieje. Nawet jeśli zostaje w żłobku czy przedszkolu, to na początku może odczuwać ogromną niepewność, czy jeszcze kiedyś wróci do domu, czy zobaczy swoją mamę. A co ma czuć dziecko pozostawione w obcym, najczęściej hałaśliwym miejscu, w którym często pracują ludzie bez...
Bardzo trudno jest jednoznacznie odpowiedzieć na pytanie, od ilu lat dziecko może zostać samo w domu. Istnieją aż trzy różne przepisy , które granicę wieku ustalają na ukończony 7., 8. lub 13. rok życia dziecka. Przepisy te nie precyzują, w jakim wieku dziecko może zostać samo w domu na noc. Dodatkowe eksperci zajmujący się rozwojem dzieci również nie potrafią jasno określić tej granicy wiekowej. Spis treści: Dziecko samo w domu - podstawa prawna Kiedy dziecko może zostać samo w domu – opinia ekspertów Dziecko samo w domu na noc – prawo i zalecenia Jak przygotować dziecko do bycia w domu bez rodziców Dziecko samo w domu – podstawa prawna Art. 106 ustawy z dnia 20 maja 1971 r. Kodeks wykroczeń brzmi: „kto, mając obowiązek opieki lub nadzoru nad małoletnim do lat 7 albo nad inną osobą niezdolną rozpoznać lub obronić się przed niebezpieczeństwem, dopuszcza do jej przebywania w okolicznościach niebezpiecznych dla zdrowia człowieka, podlega karze grzywny albo karze nagany.’’ Jak widać, brzmienie przepisów karnych jest bardzo ogólnikowe , bo czym jest okoliczność niebezpieczna dla zdrowia? Dlatego pozostawienie dziecka samego w domu za każdym razem jest oceniane indywidualnie. Najczęściej za złamanie prawa uznaje się sytuację, gdy pozostawione samo w domu dziecko dozna uszczerbku na zdrowiu albo doszło do groźnych zdarzeń. Niebezpiecznych okoliczności dziecko może stworzyć wiele. Jedną z nich jest dostęp do kuchenki gazowej. Warto podkreślić, że przepisy te dotyczą dzieci zdrowych. W przypadku dzieci niepełnosprawnych rozgraniczenie wieku nie obowiązuje. Dziecko samo w domu – prawo administracyjne Sprawę komplikuje prawo administracyjne i ustawa z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa. Jej zapisy brzmią następująco: „Zasiłek opiekuńczy...
Bez wątpienia ten mały chłopiec żyje dzięki odwadze tego mężczyzny. To mieszkający od niedawna w Paryżu imigrant z Mali Mamoudou Gassama. Przez media już został okrzyknięty człowiekiem-pająkiem , Spidermanem, bo rzeczywiście to co zrobił, daleko wykracza poza zwykłe umiejętności człowieka. Zapomniał o synku grając w Pokemony Cała Francja żyje tym bohaterskim czynem. Sam prezydent Emmanuel Macron spotkał się z Mamoudou Gassamem i zaproponował mężczyźnie przyznanie francuskiego obywatelstwa . Padła także oferta pracy w straży pożarnej . Opinia publiczna jest zbulwersowana, że do tak dramatycznych wydarzeń doszło w wyniku zaniedbania ojca chłopca. Okazało się, że pozostawił go samego w domu, a tym czasie był na zewnątrz i grał w Pokemon Go. W wywiadzie dla CNN francuski prokurator Francois Molins powiedział, że ojciec 4-latka wyszedł na zakupy, zostawiając dziecko samo w domu i zapominając o całym świecie, zaczął grać w Pokemon Go . Chłopiec jest pod stałą opieką swojego ojca, gdyż jego matka mieszka na wyspie Reunion. Przypomnijmy, że Gra Pokemon Go polega na chodzeniu ze smatfonem po mieście i wyszukiwaniu Pokemonów (zgonie z mapą). Aplikacja za pomocą telefonu nanosi dodatkowe elementy na realny świat obserwowany na naszych wyświetlaczach. Podczas gdy normalnie ludzi widzą, na przykład drzewo w parku, gracze Pokemon GO zobaczą obok niego gromadę walczących ze sobą Pokemonów. W ten sposób miejsce gry nie toczy się przed ekranem komputera, lecz w dowolny miejscu na świecie. W 40 sekund na 5 piętrze Półminutowy film w internecie pokazuje szokującą akcję ratowania życia dziecka, w 18. dzielnicy Paryża. Został nakręcony przez przechodnia z ulicy, w sobotę wieczorem 26 maja. Widać na nim jak w wysokiego piętra – 5 kondygnacji, z balkonu zwisa małe dziecko, prawdopodobnie około 4-letni chłopiec. Rączkami trzyma się balustrady. Chłopiec...
