Dziecko nie chce chodzić do przedszkola – skąd ta niechęć?

Do przedszkola zwykle przyjmuje się dzieci, które skończyły trzy lata. Jednak nie każdy trzylatek jest gotowy do rozstania z mamą. To, że tak małe dziecko nie chce chodzić do przedszkola, jest normalną, a wręcz prawidłową reakcją. W przedszkolu wszystko jest nowe: są opiekunki zamiast mamy, babci czy niani, jest inne otoczenie i grupa dzieci, z którymi trzeba dzielić się uwagą opiekunek. To naprawdę trudne dla malucha, który do tej pory miał dla siebie całą uwagę najbliższych.

Wyjaśnimy przyczyny niechęci do przedszkola i podajemy sposoby, jak sobie z nią radzić.

Spis treści:

Dlaczego dziecko nie chce chodzić do przedszkola?
Porady, gdy dziecko nie chce chodzić do przedszkola
Co zrobić, żeby uniknąć niechęci dziecka do przedszkola

Dlaczego dziecko nie chce chodzić do przedszkola?

Pierwsze dni w przedszkolu na ogół bywają trudne. Niektóre dzieci demonstrują swoją niechęć do przedszkola już od pierwszego dnia. Inne dopiero po kilku pozornie udanych dniach. Tak zwykle zachowują się dzieci, których wyobrażenia o przedszkolu nie zgadzają się z rzeczywistością.

Rodzice często upatrują przyczyny niechęci w niemiłej pani albo niesmacznych obiadach. Tymczasem powód jest inny. Trzyletni malec silnie przeżywa rozłąkę z mamą lub inną osobą, która dotychczas się nim opiekowała. Jeśli przez wiele dni przy rozstaniu z rodzicami dziecko płacze, trzeba mu pomóc. Warto np. przez jakiś czas odbierać je tuż po obiedzie. Bywa, że maluchowi pomaga zabrana z domu ulubiona przytulanka.

Ważne, aby pomimo trudności zawsze wyrażać się o przedszkolu pozytywnie i wspominać własne pozytywne doświadczenia. Zazwyczaj po miesiącu lub dwóch problem znika.

Protesty dziecka w domu czy w drzwiach przedszkola, które trwają maksimum do 3 miesięcy, są normą. Tyle czasu potrzebują niektóre dzieci, aby zaakceptować nowy tryb życia.

Jeśli mijają 3 miesiące, a dziecko nadal nie chce chodzić do przedszkola, warto zagłębić problem. Być może maluch zmaga się w przedszkolu z jakimś problemem i próbuje uniknąć ponownego narażenia się na nieprzyjemności. Źródłem stresu może być zarówno opiekunka grupy lub inne dziecko.

Dziecko nie chce chodzić do przedszkola: rady dla rodziców

W okresie adaptacyjnym bardzo ważne jest nastawienie rodziców i ich działanie. Spokój rodzica, który odprowadza malucha do przedszkola i radość, gdy go odbiera, to dla malca ważne wsparcie.

Co jeszcze może pomóc dziecku:

Nie wstawaj na ostatnią chwilę, aby wyjście z domu do przedszkola nie przebiegało w nerwowej atmosferze.
Nie zaglądaj do sali już po pożegnaniu się z dzieckiem. Gdy maluch zauważy mamę lub tatę, znów zacznie płakać.
Nie spóźniaj się. Jeśli obiecasz, że odbierzesz malucha zaraz po obiedzie, dotrzymaj słowa.
Nie pytaj codziennie, co dziś dziecko jadło i czy zjadło wszystko.
Nigdy nie strasz przedszkolem, powtarzając np.: „Nie chcesz posprzątać zabawek? W przedszkolu będziesz musiał to robić”.
Nie ubieraj malca w ciasne ubranka albo takie, które trudno włożyć i zdjąć.

Po odebraniu dziecka z przedszkola, pytaj, co dziś fajnego/śmiesznego wydarzyło się w przedszkolu? Co ci się najbardziej tam podobało? Czy chcesz mi opowiedzieć o swoim dzisiejszym dniu w przedszkolu? Stawiaj otwarte pytania, które pomogą dziecku opowiadać. Nie pytaj: Byliście na dworze? Zjadłeś obiad? Spałeś na leżakowaniu? Na takie pytania dziecko może odpowiedzieć jednym słowem: tak lub nie. I z rozmowy nici.

Gdy tygodnie mijają, a dziecko nie chce chodzić przedszkola, albo gdy już było dobrze, a malec nagle rano zaczyna protestować, zacznij od rozmowy. Spróbuj wypytać, dlaczego nie chce chodzić do przedszkola. Może przedszkolna podstawa programowa jest zbyt wymagająca – dziecko nie umie rysować czy lepić tak jak inne dzieci i się tego wstydzi? Ktoś się z niego wyśmiewa? Pytaj o panie opiekunki, pytaj o kolegów i koleżanki, o to, co dzieci robią w ciągu dnia. Może się czegoś dowiesz. Jeśli się uda, trzeba zweryfikować informacje w rozmowie z nauczycielką.

Porozmawiaj z opiekunkami grupy, do której należy twoje dziecko. Zdarza się, że dziecko jest niegotowe do rozstania z rodziną i swoim domem, co może wynikać z różnego rodzaju problemów rozwojowych. Dobre przedszkolanki potrafią ocenić, czy maluch prawidłowo funkcjonuje w grupie przedszkolnej, czy ma jakieś problemy, którymi warto się zająć zanim pójdzie do szkoły. Być może potrzebna będzie pomoc psychologa dziecięcego, a być może malec potrzebuje jeszcze np. 6-12 miesięcy, aby dojrzeć do przedszkola.

Uwaga! Gdy dziecko nie chce chodzić do przedszkola, płacze, wymiotuje, budzi się w nocy, zaczęło moczyć łóżko, to sygnały, które mogą świadczyć o tym, że chodzi nie tylko o zwykłą niechęć do przedszkola. Takie objawy sugerują, że pobyt w przedszkolu jest z jakiegoś powodu dla dziecka ogromnym stresem. Trzeba dowiedzieć się, gdzie jest problem (w przedszkolu czy rozwoju dziecka), na czym polega, a także podjąć odpowiednie działania.

Co zrobić, żeby uniknąć niechęci dziecka do przedszkola

Większość dzieci dość szybko akceptuje przedszkolne warunki i towarzystwo. Najczęściej są to dzieci, które zostały przez rodziców odpowiednio przygotowane do pójścia do przedszkola. Udana adaptacja przedszkolna zależy m.in. od tego, czy dziecko jest samodzielne i czy było już kiedyś pod opieką kogoś innego niż mama.

Psychologowie są przekonani, że debiut przedszkolny jest o wiele łatwiejszy, gdy malec bez problemów:

samodzielnie korzysta z toalety
sprawnie ubiera się, posługuje sztućcami
umie bawić się z innymi dziećmi i potrafi czerpać radość ze wspólnego działania.

Im dziecko jest bardziej samodzielne, tym czuje się pewniej w nowych warunkach. Dlatego zanim wyśle się dziecko do przedszkola, warto zawczasu popracować nad jego samodzielnością.

Aby trzyletni malec wszedł możliwie najłagodniej w rytm przedszkolnego życia, powinien wcześniej poznać miejsce, w którym będzie przez najbliższe lata spędzał większą część dnia. Dobrze by było, aby wcześniej odwiedził przedszkole, razem z rodzicami zapoznał się z placem zabaw, dowiedział się, jak wygląda przedszkolne życie – właśnie temu służą przedwakacyjne zajęcia adaptacyjne. Idealnie byłoby, gdyby znał choć jedno dziecko, z którym będzie w przedszkolnej grupie.

Konsultacja: Joanna Białobrzeska, pedagog, dyrektorka przedszkola Didasko, które jest prowadzone według jej autorskiego programu.

Przeczytaj też: