Reklama

Dla kilkulatka rysowanie to świetny sposób komunikowania się ze światem. Dziecko nie umie jeszcze wszystkiego wyrazić słowami, więc swoje myśli i uczucia przekazuje w rysunkach. Aby właściwie te malunki interpretować, warto zwracać uwagę na każdy szczegół pracy – np. to, jak duże są postacie, gdzie zostały ulokowane, jakie kolory dominują na obrazku. Pomożemy ci odkryć znaczenie tych detali.

Reklama

Spis treści:

  1. Jak interpretować rysunki dziecka?
  2. Interpretuj rysunki dziecka zgodnie z jego wiekiem
  3. Rysunek dziecka w diagnozie pedagogicznej

Jak interpretować rysunki dziecka?

Oto pięć zasad, o których zawsze powinnaś pamiętać.

1. Ustal, która z postaci na rysunku jest najważniejsza

Jak to zrobić? Zaobserwuj, w jakiej kolejności dziecko rysuje postacie (np. kolegów czy domowników). Te, które zostają uwzględnione na samym początku, dziecko postrzega jako dominujące – np. w przedszkolu czy rodzinie. Także osoby uwidocznione z licznymi szczegółami (np. mama ma wyrysowane loki, zegarek i okulary), umieszczone pośrodku arkusza lub dużo większe od innych – według dziecka – zajmują liczącą się pozycję. I odwrotnie – osoby pomniejszone, rysowane na końcu, niedbale czy w rogu kartki dziecko postrzega jako mniej dla niego ważne.

Uwaga! Gdy dziecko w ostatniej kolejności rysuje siebie lub w ogóle pomija w pracy swoją osobę, może to sugerować niskie poczucie wartości. Nie żałuj szkrabowi pochwał!

Czytaj też: Tego nigdy nie rób! 5 rzeczy niszczących samoocenę dziecka

2. Sprawdź na rysunku, kogo dziecko kocha, a kogo woli unikać

Osoba, którą dziecko ustawia na rysunku tuż obok siebie, jest mu uczuciowo najbliższa. O silnej i głębokiej więzi świadczy też trzymanie się z kimś za ręce lub wzajemne kierowanie rąk ku sobie. A kto może wzbudzać w dziecku niepokój czy niechęć? Postać narysowana z brzegu, w kącie lub z dala od pozostałych. Niektóre dzieci w ten sposób przedstawiają swoje rodzeństwo. To ważny sygnał – dziecko może się czuć zazdrosne o brata lub siostrę.

Uwaga! Sygnałem niechętnych uczuć bywa też wyeliminowanie kogoś z rysunku lub umieszczenie na nim przedmiotu, który oddziela dziecko od jakiejś osoby. Pomiędzy sobą a np. tatą dziecko umieściło szafę czy drzewo? Być może ojciec jest zbyt wymagający.

Czytaj też: Jak pokonałam zazdrość córeczki

3. Odkryj na rysunku charakter swojego dziecka

Przede wszystkim staraj się zwrócić uwagę na sposób, w jaki dziecko tworzy swoje prace. Linie, które wychodzą spod jego ręki, są długie, rysowane z rozmachem i z dużą siłą nacisku kredki? Świadczy to o energii, odwadze, pewności siebie, a nawet o gwałtowności. Na rysunku dziecka nieśmiałego czy pełnego obaw linie są delikatne, posunięcia kredką niepewne, a postacie nieraz tak małe, że na kartce papieru zostaje mnóstwo pustego miejsca. Z kolei zamaszyste, chaotyczne, szybkie pociągnięcia kredki często cechują dziecko nadpobudliwe. Zdarza się, że w całym rysunku namalowanym delikatną kreską, jedna postać narysowana jest specjalnie mocno. O czym to świadczy? Dziecko wiąże z tą osobą silne emocje – może to być miłość, podziw lub odwrotnie: gniew czy agresja.

Uwaga! Agresję mogą wyrażać także przedmioty służące do walki – np. karabin czy nóż, które dziecko umieszcza w swoich rękach. Warto wtedy porozmawiać z dzieckiem o jego uczuciach.

Zobacz też: Jaki charakter ma twoje dziecko? - test

4. Rozszyfruj znaki na narysowanych twarzach

Na rysunkach twojego dziecka wszyscy zwykle się uśmiechają? Nikt nie jest przestraszony, smutny czy zagniewany? Możesz więc być spokojna – dziecko ma doskonały nastrój, czuje się kochane, bezpieczne i szczęśliwe. Gorzej, gdy postacie są pochmurne, złe lub sprawiają wrażenie wyobcowanych. Taka praca wskazuje bowiem na przykre emocje (związane np. z sytuacją w przedszkolu czy domu). A co oznacza osoba pozbawiona twarzy, np. stojąca tyłem? To może być ktoś, kogo dziecko nie akceptuje – np. nielubiana opiekunka. Warto wtedy zapytać dziecko, kim jest postać i czemu właśnie tak została przedstawiona. Wiele dzieci zdradza w ten sposób swoje pragnienie ograniczenia kontaktów z tą osobą.

Uwaga! Gdy wszystkie prace dziecka są ponure lub postacie zawsze mają wykrzywione twarze – może to być sygnał, że twój przedszkolak z czymś sobie nie radzi. Możliwe, że potrzebuje więcej pieszczot i zainteresowania rodziców?

Czytaj też: Dziecko nielubiane w przedszkolu - jak możesz mu pomóc?

5. Sprawdź, jakich kolorów są rysunki dziecka

Pogodne, wesołe, życzliwie nastawione do świata dziecko najczęściej wybiera jasne, ciepłe barwy: czerwoną, żółtą, pomarańczową. Dziecko spokojne, zrównoważone chętnie sięga po kredkę, zieloną, niebieską, fioletową. Rysunki ponure, z przewagą czerni i brązu sygnalizują, że mały twórca jest w złym nastroju lub brakuje mu poczucia bezpieczeństwa. Nie wpadaj jednak w panikę, jeśli dziecko namaluje twój portret ciemną kredką. Być może sięgnęło po prostu po pierwszą z brzegu. Natomiast obrazek cały zamalowany na czarno może dla odmiany przedstawiać... głęboką noc. A jeśli dziecko tylko jednej postaci poskąpiło kolorów? Może to świadczyć o jego nie najlepszych relacjach z tą osobą. I odwrotnie – osoba, przy której dziecko użyło więcej barw niż przy innych, często jest tą, z którą dogaduje się najlepiej.

Uwaga! Zdecydowana dominacja czerwieni z czernią bywa oznaką gniewu. Niewykluczone, że synek czy córeczka przeżywa jakieś problemy, które wymagają twojej pomocy.

Interpretuj rysunki dziecka zgodnie z jego wiekiem

Inaczej będzie rysował przedszkolak, a inaczej starsze dziecko. Mały plastyk stopniowo rozwija swoje umiejętności:

  • 1,5–2 lata. Dziecko tworzy tzw. bazgroły. Jego prace nie przedstawiają żadnej sensownej treści – najczęściej są to linie, które bezładnie splatają się ze sobą, kołyszą, krzyżują.
  • 2–4 lata. Na obrazkach dziecka pojawiają się postacie ludzkie, większość z nich to tzw. głowonogi.
  • 4–6 lat. Dziecko próbuje coraz dokładniej odwzorować świat – rysuje domki, kwiaty, słońce.
  • 6–9 lat. Postacie i przedmioty na rysunkach są ujmowane coraz bardziej realistycznie – drzewa mają liście, a dom – okna i komin.

Rysunek dziecka w diagnozie pedagogicznej: test rysunku rodziny, domu

Na podstawie rysunku dziecka pedagog jest w stanie „odczytać” wiele emocji i odczuć dziecka. Zobaczy:

  • więź emocjonalną rodziny,
  • stopień zaspokojenia potrzeb psychicznych dziecka,
  • postawy i zachowania rodziców,
  • metody wychowawcze rodziców,
  • głębokie problemy, z jakimi boryka się dziecko np. czy jest zastraszone albo molestowane.

Czasami rysunek dziecka powie nam więcej niż tysiąc słów. Nie zawsze jest przecież w stanie otworzyć się przed nami, a tym bardziej przed kimś z zewnątrz.

Zobacz też:

Reklama
Reklama
Reklama
Reklama