Jagody rosną nisko przy ziemi, dlatego mogą na nich pozostawać odchody lisów czy innych leśnych zwierząt, zawierające jaja tasiemca wielojamowego. Jedzenie jagód prosto z krzaczka – nawet na oko zupełnie czystych, spłukanych deszczem – może grozić przedostaniem się jaj bąblowca do naszego układu pokarmowego i rozwoju tasiemca. Jak prawidłowo myć jagody, żeby uniknąć zarażenia się bąblowicą? Podpowiadamy!
Spis treści:
Żeby mieć pewność, że razem z jagodami nie zjadamy jaj tasiemca, koniecznie przed podaniem ich na stół musimy je przepłukać kilkakrotnie pod bieżącą, ciepłą wodą – jaja bąblowca giną w temperaturze ok. 60 stopni C. Najlepiej myć jagody małymi partiami w dłoniach albo ewentualnie w sitku czy durszlaku (wówczas będzie mniejsza szansa, że te delikatne owoce się uszkodzą). Jeżeli sami zrywacie jagody w lesie, po powrocie do domu musicie bardzo dokładnie umyć dłonie i wyszorować paznokcie.
Zobacz także: Pasożyty w piaskownicy
Bąblowica to choroba pasożytnicza, którą wywołuje tasiemiec bąblowiec, a właściwie dwa rodzaje tasiemca: Echinococcus granulosus (jednojajowy) i Echinococcus multilocularis (wielojajowy). Jaja tych pasożytów roznoszą psy i lisy, a czasem również koty i małe gryzonie, takie jak nornice. Najłatwiej zarazić się bąblowicą poprzez jedzenie niemytych jagód, poziomek czy truskawek.
Choć wciąż jest to bardzo rzadka choroba (w Polsce rocznie diagnozuje się tylko kilkadziesiąt przypadków), to z roku na rok obserwuje się niepokojący wzrost zachorowań. Może to być związane z faktem, że w naszych lasach jest coraz więcej lisów. Bąblowica jest zoonozą, czyli chorobą odzwierzęcą (przenoszona jest ze zwierząt na ludzi, nie można zarazić się od drugiego człowieka). Wywołujący ją bąblowiec został przez uznany przez Ministra Środowiska w 2002 r. za jeden z dwóch najgroźniejszych pasożytów u dzieci i dorosłych.
Prawdą jest, że nie każdy, kto spożyje jaja bąblowca, zachoruje, bo dużo zależy np. od osobistej odporności. Nie znaczy to jednak, że jedzenie nieumytych jagód jest bezpieczne. Choroba może rozwijać się w organizmie przez wiele lat, nie dając żadnych sygnałów. Larwy bąblowca po wykluciu się z jaj, przedostają się do krwi i razem z nią przenoszą się do innych tkanek. Mogą zagnieździć się w wątrobie (tak się dzieje w 9 przypadkach na 10), płucach, nerkach, a nawet mózgu i rozwijać się tam, nie dając objawów nawet przez 10-15 lat.
W reakcji obronnej organizm wytwarza wokół pasożytów torbiel, która, rosnąc, może uciskać narządy wewnętrzne, upośledzając ich działanie. Często dopiero pęknięcie torbieli sprawia, że chory dowiaduje się o pasożycie. Pojawiają się wtedy:
Pierwszym sposobem leczenia bąblowicy jest podanie leków przeciwpasożytniczych zawierających substancję czynną albendazol albo mebendazol. Kuracja trwa ponad 3 miesiące (miesiąc przyjmowania leków, dwa tygodnie przerwy, znowu miesiąc kuracji, przerwa i jeszcze miesiąc leczenia). Jednak zdaniem lekarzy najbardziej skutecznym sposobem leczenia bąblowicy jest chirurgiczne wycięcie torbieli (pod warunkiem, że wcześniej nie dojdzie do jej pęknięcia) i zastosowanie chemioterapii przeciwpasożytniczej.
U dorosłych stosuje się też leczenie PAIR (nakłucie torbieli i wstrzyknięcie do jej środka leków). Po kuracji zalecane są kontrole przez 10 lat, by upewnić się, że bąblowiec na pewno został usunięty w całości.
Zobacz także:
Faktem jest, że węglowodany to dla owsików najlepsza pożywka, dzięki której lepiej się rozwijają i szybciej mnożą. To dlatego w diecie na owsiki nie powinno być słodyczy ani zbyt dużo produktów mącznych, np. makaronów. Wzbogacenie diety w błonnik i białko sprawia, że owsiki mają mniejszą ilość pożywki, a organizm dziecka skuteczniej wydala pasożyty. Dieta na owsiki: rola białka i błonnika działanie kiszonek rola ziół produkty, które warto ograniczyć produkty, które warto dodać do diety leczenie owsicy Dieta na owsiki: jak działa białko i błonnik Podczas kuracji lekarze zalecają jedzenie warzyw strączkowych (fasola, ciecierzyca, soczewica, bób) i chudego mięsa (cielęcina, drób, królik). Zawarte w strączkach i mięsie białka są słabą pożywką dla pasożytów, co sprawia, że trudniej jest im się namnażać. Poza białkiem ważny jest też błonnik – chociaż nie jest trawiony, to przyśpiesza trawienie i zapobiega zaparciom, które utrudniałyby wydalanie owsików z organizmu. Dobrym źródłem błonnika są warzywa (np. brokuły, buraczki, zielony groszek), maliny, porzeczki, suszone morele, suszone śliwki, kasza gryczana, pieczywo pełnoziarniste. Świetny będzie też sok warzywny z czerwonym burakiem . Jeżeli nie smakuje dziecku sam sok z buraków, przyrządź mu napój z buraków i jabłka. Kwaśna dieta na owsiki Kwaśna dieta, czyli jedzenie kiszonej kapusty albo picie soku z kiszonych ogórków, to babciny sposób na robaki, jednak nadal wielu lekarzy poleca ją jako metodę wspomagającą leczenie owsicy. Dlaczego? Kiszone warzywa mają dużo bakterii kwasu mlekowego, które likwidują zaparcia i pobudzają układ trawienny – co sprawia, że owsiki są szybciej wydalane z organizmu. Zwolennicy medycyny naturalnej polecają też na owsiki jedzenie pestek z dyni i dań z dodatkiem oleju dyniowego, nie można...
Dr n. med. Jolanta Popielska - pediatra, specjalista chorób zakaźnych. Pracuje w Wojewódzkim Szpitalu Zakaźnym w Warszawie w Klinice Chorób Zakaźnych Wieku Dziecięcego. Specjalizuje się w opiece i leczeniu dzieci zakażonych HIV. W kręgu jej zainteresowań są też choroby pasożytnicze u dzieci. Aleksandra Sobieraj: Bać się czy nie bać pasożytów? Dr n. med. Jolanta Popielska: To zależy, gdzie się mieszka i o jakich pasożytach mówimy. W krajach tropikalnych parazytozy są bardzo częste , zwłaszcza te układu pokarmowego. W Polsce takie pasożyty są rzadkością. Inne parazytozy, bo można je podzielić na tkankowe, przewodu pokarmowego i skórne, oczywiście są, ale też jest ich niedużo. Pasożyty skórne to np. wszy czy świerzb, a tkankowe? – Występują wtedy, gdy pasożyt umiejscowi się nie na skórze, nie w przewodzie pokarmowym, ale w jakimś narządzie, np. w mózgu, płucach, wątrobie. Przykładem jest bąblowica, którą można zarazić się po zjedzeniu niemytych jagód , wcześniej zabrudzonych kałem lisa, psa, wilka, który miał tasiemca. W tkance człowieka zaczyna rosnąć bąbel – może to być niebezpieczne, jeśli zmiana umiejscowi się np. w mózgu. Bywa, że nawet mała powoduje poważne konsekwencje . A jakie są najczęstsze pasożyty pokarmowe? – W Polsce zdecydowanie najczęstsza jest owsica . Nie ma danych epidemiologicznych, są jedynie szacunkowe, które mówią, że owsiki ma ok. 10 proc. dzieci . Na drugim miejscu jest lamblioza – od 1 do 10 proc. Zdecydowanie rzadziej, u mniej niż 1 proc. populacji, występuje tasiemczyca i glistnica. Zdarza się też węgorczyca – głównie w Polsce południowo-wschodniej – ale węgorka najczęściej przywozimy z krajów tropikalnych , tak jak pełzakowicę. Inne zachorowania na pasożyty pokarmowe są już absolutnie...
Gdy zaistnieje podejrzenie, że dziecko ma pasożyty, powstaje pytanie: jak odrobaczyć dziecko? Najpierw jednak trzeba potwierdzić obecność pasożytów w organizmie dziecka badaniami. Gdy diagnoza się potwierdzi, lekarz decyduje, czym odrobaczyć dziecko. W ramach odrobaczania ważne jest też dokładne wysprzątanie otoczenia, leczenie reszty rodziny i wprowadzenie odpowiedniej diety. Po około 2 tygodniach całą procedurę należy powtórzyć. Spis treści: Czy odrobaczanie dziecka jest bezpieczne? Odrobaczanie dziecka: objawy występowania pasożytów Jak wygląda odrobaczania dzieci? Leki na odrobaczanie dzieci Naturalne sposoby odrobaczania dzieci Czy odrobaczanie dziecka jest bezpieczne? Odrobaczanie dziecka jest bezpieczne pod warunkiem, że jest przeprowadzane w porozumieniu z lekarzem, a nie na własną rękę i podejrzanymi domowymi sposobami. Druga sprawa to fakt, że żaden lek nie jest obojętny dla organizmu. Dlatego lekarze przyjmują jasne stanowisko – nie ma czegoś takiego jak profilaktyczne odrobaczanie dzieci. Odrobaczanie przeprowadza się wyłącznie wtedy, gdy u dziecka stwierdza się pasożyty, a ich obecność potwierdzają badania – wymazy lub badania kału. Rzadko zdarza się, że lekarz wypisuje receptę na lek odrobaczający wyłącznie na podstawie samych objawów. Leki odrobaczające zawierają silnie działające substancje chemiczne lub ziołowe. Z tego względu przeprowadzanie profilaktycznego odrobaczania, np. co 2-3 miesiące, nie jest dla zdrowia dziecka korzystne . Nawet jeśli dojdzie do zarażenia pasożytem, to póki nie daje on objawów, stan ten jest dla odporności dziecka treningiem. W ocenie lekarzy profilaktyczne odrobaczanie dzieci kilka razy w roku może być dla nich bardziej szkodliwe niż przeżycie kilku tygodni z pasożytem. Odrobaczanie dziecka: objawy występowania pasożytów Lista pasożytów, które mogą bytować w...
