Kiedy pytam Jowitę, jak określiłaby sama siebie, najpierw odpowiada: „Mama pięciolatki”, a po sekundzie dodaje: „Koniecznie dopisz, że jestem z Podlasia”. Miejsce, w którym mieszka, jest dla niej bardzo ważne: właśnie poprzez tamtejszą naturę patrzy na ciążę i rodzicielstwo.
Na swoim blogu MinyNiny.blogspot.com i poza nim promuje naturalne rodzicielstwo, bez sztucznych zasad, za to pełne bliskości i uważności. Jest doulą, instruktorką chustonoszenia, prowadzi też Domową Szkołę Rodzenia w Hajnówce, gdzie mieszka. W rodzinne strony powróciła kilka lat temu po urodzeniu Niny, choć mówi, że przed porodem nie sądziła, że kiedyś to zrobi – że po mieszkaniu w Lublinie, Warszawie, Białymstoku i Łodzi, aż tak zatęskni za tym podlaskim spokojem.
Przez wiele lat nie sądziła też, że kiedykolwiek zostanie mamą. Udało się, a jak mówi sama Jowita, narodziny Niny totalnie zmieniły jej perspektywę patrzenia na świat. Przeczytajcie rozmowę z nią:
Tematyka mojego bloga zmienia się razem z wiekiem Niny. Zresztą to chyba jest nie tylko mój przypadek, ale ogólna zasada: kiedy dziecko jest małe, naszą głowę w dużym stopniu zaprzątają kwestie: w co je ubrać, czym myć, co kupić do pokoiku, jakie zabawki wybierać. Z biegiem czasu liczba gadżetów okołodzieciowych się zmniejsza: już nie potrzebujemy tych wszystkich smoczków i butelek, bardziej zastanawiamy się nad tym, jak wychowywać, jak rozmawiać.
Mam dwa główne tematy. Pierwszy to kilkulatki i ich świat, a drugi to mój rozwój osobisty, jako matki. Zauważyłam, że w polskiej blogosferze jest dziura: prawie w ogóle nie ma blogów o byciu rodzicem kilkulatka – oprócz tych, które prezentują modę dziecięcą. Jest ogromna liczba blogów o ciąży i niemowlętach, ale kiedy dzieci zaczynają trochę podrastać, dużo mam-blogerek zarzuca pisanie.
To prawda, ale ja też, choć mój blog nosi podtytuł „Blog matki kilkulatki” nie piszę bezpośrednio o Ninie. Nigdy, nie tylko na blogu, ale na Facebooku też nie, nie umieszczam jej zdjęć, nie wchodzę w jej prywatność. Ona jest dla mnie inspiracją, ale pisze głównie nie o niej, ale o sobie, jako o jej mamie.
Czytaj post „Jak zostałam super mamą?” Jowity Romaniuk – specjalnie dla Babyonline!
Napisałam o tym, bo wiem, że dużo matek ma podobnie, ale nie zawsze mają odwagę powiedzieć to głośno. Nie lubię pisać na „klikalne” tematy i chociaż czasem korci mnie, żeby się powymądrzać, to zawsze zanim coś napiszę zastanawiam się, czy moja opinia jeszcze coś wniesie do dyskusji. To chyba nie jest takie fajne, czytać 10 razy o tym samym – tylko, że na różnych blogach. Kiedy cztery lata temu zaczęłam pisać blog, nie było jeszcze blogów aż tak dużo – większość mam-blogerek się znała i to było super. Teraz jest już tak dużo nowych miejsc w internecie, że zaczynam się gubić. Zauważyłam też, że coraz mniej jest rozmów na blogach. Łatwo napisać w komentarzu np. „O, jaka ładna bluzeczka” albo skrytykować to, co się przeczytało. O wiele trudniej napisać coś konstruktywnego – coś, co byłoby podjęciem dyskusji z wpisem na blogu.
Piszę, kiedy czuję, że mam o czym. Blog to nie jest pamiętnik – zawsze przy pisaniu mam nadzieję, że kilka mam, gdy przeczyta mój wpis, pomyśli: „Kurczę, to prawie o mnie! Nie jestem sama”. Ale to fakt, że są okresy, gdy pisanie bloga mnie męczy – niedawno nawet zarzuciłam go na całe pół roku. Wróciłam po przeczytaniu książki „Matka feministka” Agnieszki Graff, bo zachwyciłam się nią i chciałam ten zachwyt puścić w świat. I znowu zostałam.
Więcej o kilkulatkach i rozwoju mamy kilkulatka znajdziesz na MinyNiny.blogspot.com – polecam!
Bloga Asi można czytać na kilka sposobów. Praktyczny – kiedy szukamy fajnego pomysłu na prezent: wtedy przydają się filtr: prezenty według budżetu (prezenty do 50 zł, do 100 zł itd). Rekreacyjny – kiedy po prostu mamy ochotę na przejrzenie czegoś oryginalnego i fajnego: blog Asi podpada pod oba te określenia. I najlepszy sposób, mój ulubiony – marzeniowy : kiedy po paskudnym dniu chcemy poprawić sobie humor i znaleźć coś ekstra… dla siebie. Na bloga Prezentujeprezenty.pl trafiłam przez inną zaprzyjaźnioną z Babyonline blogerkę, Hanię Kozłowską z Haart.pl (Czytaj rozmowę z Hanią ), która zachęciła mnie do kontaktu z Asią słowami: „Na samą myśl o spotkaniu z nią tupię nogami, bo wiem, że bez względu na to, o czym będziemy rozmawiać, to będzie fajnie. A jej blog – świetny: sama skorzystałam z jej pomysłów". Dokładnie to samo o Asi mogę powiedzieć teraz ja: to mądra, ciekawa i inspirująca optymistka. Zresztą – chyba to widać w naszej rozmowie… Lubisz dawać prezenty? Uwielbiam! Wiem, że to jest dziwne hobby, ale ja naprawdę lubię wyszukiwać fajne prezenty i dawać je. Daję z wielkich okazji i bez okazji. Teraz, kiedy jesteśmy przed Świętami, mam listę chyba 15 osób, dla których muszę wymyślić coś fajnego, ale jak się tak nad tym zastanawiam, to chyba jeszcze bardziej lubię dawać prezenty bez okazji, bo są niewymuszone, dawane nie dlatego, że ktoś ma imieniny czy urodziny, tylko dlatego, że ktoś o kimś pomyślał i chciał mu sprawić przyjemność. A dostawać też lubisz? Och, no pewnie. Często sama sobie robię prezenty, ale oczywiście też dostaję, choć kupowanie prezentów dla mnie czasem jest wyzwaniem. Z jednej strony jestem łatwa prezentowo, no bo przecież piszę bloga o prezentach, na którym często wspominam, co bym chciała dostać, ale z drugiej...
Słodkie ubranka dla niemowlaka albo stylowe ciuchy dla kilkulatka – kiedy zostajemy mamami otwiera się przed nami odzieżowy raj w wersji mini. Czy Wy też uwielbiacie przeglądać takie miniaturowe stroje? Dla Agaty Legan ubieranie dziecka to jednak trochę coś więcej niż buszowanie w innym dziale sklepowym. Jako jedna z pierwszych założyła – już cztery lata temu – blog o modzie dziecięcej. Z pięknymi zdjęciami (modele to dwaj synowie Agaty!) i ciekawymi wpisami, niekoniecznie zresztą modowymi. Kiedyś Agata myślała, że będzie przede wszystkim pisać wiersze – wydała nawet dwa tomiki z poezją. Potem odkryła, że woli prozę: opowiadania i powieści – w jej szufladzie znalazłoby się już kilka książek. Teraz, kiedy jej synowie są jeszcze mali, Agata skupia się głównie na pisaniu do czasopism i pisaniu bloga, bo jak mówi: to blogowanie daje największe możliwości bliskiego kontaktu z czytelnikami, i dyskusji . Z zawodu: dziennikarka. Z pasji: blogerka . Z miłości: mama. Zajrzyjcie na jej blog: jjandthebear.blogspot.com – polecam! Cztery lata temu nie było ani szafiarek, ani blogów z modą dziecięcą. Byłaś jedną z pierwszych mam, która zaczęła o tym pisać. Skąd pomysł? Kiedy urodził się J.J., notorycznie słyszałam, że przesadzam w kwestii jego ubioru i wyglądu. Że za często go przebieram, że niepotrzebnie zwracam uwagę na to, jak wygląda. Często mamy, które same wyglądały jak spod igły, mówiły do mnie, że przecież dziecko może chodzić w poplamionych ubrankach, „bo to tylko dziecko”. Nie zgadzam z takim sposobem patrzenia na dziecko w ogóle. Dla mnie dbanie o jego wygląd to wyraz szacunku, po prostu. Z tej niezgody zaczęło się blogowe pisanie. Poza tym to naprawdę wdzięczny temat, ciuszki dziecięce są przecież bardzo piękne, chyba się zgodzisz? Jasne, że się zgodzę. Jednak uroda ciuszków swoją drogą, a...
Kiedy podczas naszej pierwszej rozmowy opowiadałam Agacie o moim wielogodzinnym przekopywaniu blogosfery, zaproponowała: „A może chcesz, żebym poleciła ci kilka fajnych blogów?” – i po dwóch dniach dostałam od niej całą listę (co bardzo ułatwiło mi pracę!). Trzy tygodnie później, już po naszym spotkaniu i wywiadzie, zadzwoniłam do niej z prywatą: chciałam, aby podpowiedziała mi, co mogę poradzić koleżance, która dopiero co urodziła i miała duże kłopoty z karmieniem . Nie tylko przez 15 minut tłumaczyła mi, co i jak powinna robić moja znajoma, aby laktacja w końcu ruszyła, ale też już po całej naszej rozmowie przesłała mi smsem kontakty do zaufanych konsultantek laktacyjnych z adnotacją „trzymam kciuki!” . Bo Hafija taka właśnie jest: życzliwa, kompetentna i chętna do pomocy. I nie oczekująca niczego w zamian – dla niej satysfakcją jest samo to, że udało jej się komuś pomóc (wiem, że strasznie patetycznie to brzmi, ale nic na to nie poradzę – to jest prawda). Mama trzyletniego synka. Zawodowo zajmuje się promocją książek w wydawnictwie dla rodziców Mamania. Jest dyplomowanym Promotorem Karmienia Piersią. Współzałożycielka i redaktorka Kwartalnika Laktacyjnego. Organizuje warsztaty dla mam karmiących, eventy blogowe, bierze udział w panelach dyskusyjnych o polskiej blogosferze. Natomiast na 1. miejscu wśród aktywności pozawodowych zawsze jest jej blog: Hafija.pl. Traktujesz bloga jak pracę? Bardziej jako pasję. Praca przecież też może być pasjonująca. Tak, ale nie Hafija.pl nie jest dla mnie obowiązkiem. Nie czuję obowiązku prowadzenia bloga, tylko samą chęć. Czytaj post Hafiji: Nie bijmy dzieci – specjalnie dla Babyonline.pl To może zapytam o coś innego, choć wiem, że tego pytania blogerzy nie lubią. Zarabiasz na blogu? Tak. Mnie to...
