Świadczenie rehabilitacyjne w ciąży przysługuje kobiecie w przypadku niezdolności do pracy wskutek choroby, gdy mija termin, na który przyznano zasiłek chorobowy. Po tym czasie można starać się o świadczenie rehabilitacyjne.
Spis treści:
Świadczenie rehabilitacyjne (potocznie zwane zasiłkiem) jest jednym ze świadczeń przewidzianych ustawą z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa.
Świadczenie rehabilitacyjne przysługuje osobie ubezpieczonej, która po wyczerpaniu zasiłku chorobowego jest nadal niezdolna do pracy, a dalsze leczenie lub rehabilitacja lecznicza rokują odzyskanie zdolności do pracy.
Trzeba pamiętać, że zasiłek chorobowy przysługuje osobie ubezpieczonej przez okres trwania niezdolności do pracy z powodu choroby (lub niemożności wykonywania pracy podczas leczenia odwykowego, czy poddania się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów) – nie dłużej jednak niż przez 182 dni. Jeżeli jednak niezdolność do pracy została spowodowana gruźlicą lub występuje w trakcie ciąży – wtedy okres ten wydłuża się do 270 dni.
Świadczenie może być wypłacane nawet po ustaniu zatrudnienia, jeśli niezdolność do pracy pojawiła się:
Aby uzyskać świadczenie rehabilitacyjne, pracownica w ciąży musi złożyć do jednostki ZUS właściwej dla miejsca zamieszkania wniosek na druku ZUS Np-7 najpóźniej 6 tygodni przed zakończeniem okresu zasiłkowego.
Do wniosku ZUS Np-7 powinna być dołączona dokumentacja uzupełniająca, tj.:
Pracodawca powinien usprawiedliwić pracownikowi przerwę w świadczeniu pracy związaną z oczekiwaniem na decyzję ZUS w sprawie przyznania świadczenia rehabilitacyjnego (jest to nieobecność usprawiedliwiona niepłatna).
O okolicznościach uprawniających do otrzymania świadczenia rehabilitacyjnego decyduje lekarz orzecznik ZUS. Od niekorzystnego orzeczenia lekarza orzecznika, ubezpieczonemu (czyli np. kobiecie w ciąży) przysługuje odwołanie do komisji lekarskiej ZUS.
Orzeczenie lekarza orzecznika w przedmiocie świadczenia rehabilitacyjnego (od którego nie wniesiono odwołania lub co do którego nie wniesiono zarzutu wadliwości) lub orzeczenie komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych stanowią podstawę do wydania decyzji w sprawie świadczenia rehabilitacyjnego.
Świadczenie rehabilitacyjne przysługuje przez okres niezbędny do przywrócenia zdolności do pracy, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy.
Zasadniczo świadczenie rehabilitacyjne wynosi 90 proc. podstawy wymiaru zasiłku chorobowego za okres pierwszych trzech miesięcy, a 75 proc. tej podstawy za pozostały okres.
Ale jeżeli niezdolność do pracy przypada w okresie ciąży to wysokość świadczenia rehabilitacyjnego wynosi 100 proc. podstawy wymiaru zasiłku chorobowego przez cały okres jego pobierania.
Podstawa wymiaru zasiłku chorobowego (a więc wysokość świadczenia rehabilitacyjnego dla kobiety w ciąży), to w przypadku pracowników przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających powstanie niezdolności do pracy albo z faktycznego okresu zatrudnienia za pełne miesiące kalendarzowe, jeżeli niezdolność do pracy powstała przed upływem tego okresu.
Do ustalenia podstawy wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego pracownikowi przyjmuje się przychód stanowiący podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie chorobowe lub wypadkowe, po odliczeniu potrąconych przez pracodawcę składek na ubezpieczenia społeczne.
Oprócz składników przysługujących za okresy miesięczne, w podstawie wymiaru zasiłku chorobowego uwzględnia się składniki wynagrodzenia przysługujące za okresy dłuższe niż miesiąc.
Kwartalne składniki wynagrodzenia uwzględnia się w podstawie wymiaru zasiłku w wysokości 1/12 kwot wypłaconych pracownikowi za cztery kwartały kalendarzowe poprzedzające miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy.
Składniki wynagrodzenia przysługujące za okresy roczne, uwzględnia się w podstawie wymiaru zasiłku chorobowego w wysokości stanowiącej 1/12 kwoty wypłaconej pracownikowi za rok kalendarzowy poprzedzający miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy.
Dla pracowników zatrudnionych w pełnym wymiarze czasu pracy podstawa wymiaru nie może być niższa od odpowiedniej do stażu pracy kwoty minimalnego wynagrodzenia, po odliczeniu kwoty odpowiadającej 13,71 proc. tego wynagrodzenia.
Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego ubezpieczonemu niebędącemu pracownikiem stanowi przeciętny miesięczny przychód, od którego opłacana jest składka na ubezpieczenie chorobowe lub wypadkowe, za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających powstanie niezdolności do pracy, a gdy niezdolność do pracy powstała przed upływem tego okresu, za pełne kalendarzowe miesiące ubezpieczenia, po odliczeniu kwoty odpowiadającej 13,71 proc. podstawy wymiaru składek na to ubezpieczenie.
Przepisy ww. ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa przewidują, że dla celów obliczenia świadczenia rehabilitacyjnego podstawa wymiaru zasiłku chorobowego przyjęta do obliczenia tego świadczenia podlega waloryzacji według następujących zasad:
Warto wiedzieć, że świadczenie rehabilitacyjne nie przysługuje osobie uprawnionej do:
Świadczenie rehabilitacyjne nie przysługuje także w tych samych przypadkach, które nie pozwalają korzystać z zasiłku chorobowego:
Świadczenie rehabilitacyjne nie przysługuje ponadto za okres po ustaniu tytułu ubezpieczenia chorobowego, jeżeli osoba niezdolna do pracy:
Ubezpieczony traci prawo do świadczenia rehabilitacyjnego, w tych samych przypadkach, w jakich nie przysługuje zasiłek chorobowy:
Jeżeli zostanie stwierdzone, że w okresie świadczenia rehabilitacyjnego osoba ubezpieczona wykonuje pracę zarobkową lub wykorzystuje go niezgodnie z jego celem, pozbawienie prawa do świadczenia następuje za cały miesiąc kalendarzowy, w którym powyższe okoliczności zostały stwierdzone.
Zobacz też:
Choć z polityką prorodzinną nie jest na razie u nas dobrze, to polskie prawo ułatwi ci życie, gdy zajdziesz w ciążę. Jeśli pracujesz, należy ci się ochrona prawna. W trosce o ciebie i dziecko. Pracodawcy nie wolno wypowiedzieć ani rozwiązać z tobą umowy o pracę W najkorzystniejszej sytuacji są kobiety, które pracują na etacie. To prawo przysługuje od momentu zajścia w ciążę. Gdy pracujesz na etacie na czas nieokreślony : nawet jeśli zwolniono cię z pracy, a następnego dnia okazało się (o czym wcześniej nie wiedziałaś), że w dniu zwolnienia byłaś w ciąży, pracodawca będzie musiał cofnąć swoją decyzję. Jeśli przyjęłaś wypowiedzenie, nie będąc w ciąży, ale w dniu rozwiązania umowy już jesteś, umowa nie ulega rozwiązaniu. Ochrona przed zwolnieniem przysługuje również w sytuacji zwolnień grupowych. Pracodawca powinien cię przenieść do innej pracy (to dozwolona zmiana warunków pracy, a także płacy). Jeśli pracujesz na umowę terminową (na czas określony, wykonywania określonej pracy lub na okres próbny): pracodawca musi przedłużyć umowę do dnia porodu, jeśli została ona zawarta na dłużej niż miesiąc i uległaby rozwiązaniu po upływie trzeciego miesiąca ciąży (jeśli wcześniej, pracodawca nie ma tego obowiązku). Nie dotyczy to umowy na zastępstwo (czas usprawiedliwionej nieobecności stałego pracownika) – ulega ona rozwiązaniu po czasie, na jaki została zawarta. Jeśli pracujesz na umowę o dzieło/zlecenie: te umowy nie są zawierane na podstawie kodeksu pracy, ich przedłużenie zależy od woli twojej i pracodawcy. Uwaga! Jeśli złożyłaś wypowiedzenie lub rozwiązałaś umowę o pracę, nie wiedząc, że jesteś w ciąży, masz prawo wycofać to oświadczenie. Pracodawca może z tobą rozwiązać umowę o pracę, jeśli: złamie ona warunki umowy, czyli obowiązki pracownicze, ogłoszono upadłość lub likwidację firmy....
Aby otrzymać zasiłek macierzyński, trzeba spełnić wymagane warunki i dopełnić niezbędnych formalności. Eksperci poradnika „Płace w firmie” wyjaśniają najbardziej nurtujące kwestie. Dla kogo zasiłek macierzyński? Zasiłek macierzyński przysługuje osobie ubezpieczonej w trzech ściśle określonych sytuacjach. Po pierwsze, jeśli w okresie ubezpieczenia chorobowego lub w trakcie urlopu wychowawczego urodziła dziecko. Po drugie, gdy przyjęła na wychowanie dziecko w wieku do 7 roku życia a w przypadku dziecka, wobec którego podjęto decyzję o odroczeniu obowiązku szkolnego – do 10. roku życia i wystąpiła do sądu opiekuńczego w sprawie jego przysposobienia. Po trzecie, w sytuacji gdy przyjęła dziecko na wychowanie w ramach rodziny zastępczej (z wyjątkiem rodziny zastępczej zawodowej niespokrewnionej z dzieckiem) dziecko w wieku do 7. roku życia, a w przypadku dziecka, wobec którego podjęto decyzję o odroczeniu obowiązku szkolnego – do 10. roku życia. W sytuacji, kiedy pracownica złoży pisemny wniosek o skrócenie okresu pobierania zasiłku po upływie co najmniej 14 tygodni jego pobierania, zasiłek ten przysługuje ubezpieczonemu ojcu dziecka, który uzyskał prawo do urlopu macierzyńskiego lub zaprzestał prowadzenia działalności zarobkowej w celu sprawowania osobistej opieki nad dzieckiem. Okres wypłaty zasiłku macierzyńskiego zmniejsza się o okres wypłaty tego zasiłku ubezpieczonej matce dziecka. Jak długo można otrzymywać zasiłek macierzyński? Zasiłek macierzyński wypłacany jest przez cały okres urlopu macierzyńskiego (lub urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego). Przysługuje on również osobom nieuprawnionym do urlopu macierzyńskiego (np. prowadzącym pozarolniczą działalność gospodarczą, zatrudnionym na podstawie umowy zlecenia), pod warunkiem, że osoby te opłacają składki na ubezpieczenia chorobowe. Zasiłek...
Urlop macierzyński – komu przysługuje? Urlop macierzyński przyznawany jest kobietom, które w trakcie zatrudnienia urodziły dziecko. Prawo do urlopu macierzyńskiego mają tylko osoby zatrudnione na podstawie umowy o pracę. Bez znaczenia jest tutaj staż pracy oraz wymiar pracy (etat czy część etatu). Kobiety zatrudnione na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony są w korzystnej sytuacji, bowiem przysługuje im urlop macierzyński oraz zasiłek macierzyński. Inna jest sytuacja kobiet, które są zatrudnione na podstawie umowy o pracę na czas określony. Mogą one wykorzystać urlop macierzyński, jeżeli przypada on w trakcie trwania umowy. Oznacza to, że urlop macierzyński może trwać nie dłużej niż do ostatniego dnia umowy. Prawo do urlopu macierzyńskiego przysługuje również matce, która adoptowała lub przyjęła na wychowanie w ramach rodziny zastępczej dziecko do 7. roku życia (w szczególnych sytuacjach – do 10. roku życia). Zobacz też: Ile wynosi zasiłek chorobowy Komu nie przysługuje urlop macierzyński? Urlop macierzyński nie przysługuje: kobietom, których umowa o pracę rozwiązała się w dniu porodu, kobietom pracującym na podstawie umów cywilnoprawnych ( umowa zlecenie , umowa o dzieło), bezrobotnym, studentkom (chyba, że studiują i pracują na podstawie umowy o pracę). Zobacz też: Wniosek o udzielenie urlopu macierzyńskiego Wymiar urlopu macierzyńskiego Podstawowy urlop macierzyński trwa 20 tygodni w przypadku urodzenia jednego dziecka przy jednym porodzie (31 tygodni w przypadku urodzenia dwojga dzieci, 33 – trojga dzieci, itp.). Pracownica ma obowiązek wykorzystać 14 tygodni urlopu macierzyńskiego, natomiast pozostałe 6 tygodni może wykorzystać ojciec dziecka . Ponadto przyszła mama może rozpocząć urlop macierzyński przed porodem (maksymalnie 6 tygodni przed). Dodatkowo po...
