Najpiękniejsze wiersze patriotyczne dla dzieci: idealne na apel, lekcję i do recytacji w domu
Zebrałyśmy najpiękniejsze wiersze patriotyczne dla dzieci, idealnie pasujące na święta narodowe. Prezentujemy wierszyki na 3 Maja oraz Dzień Niepodległości dla przedszkolaków i uczniów młodszych klas. Poniżej wiersze o ojczyźnie do recytacji, a wśród nich utwory autorstwa m.in. Marii Konopnickiej, Władysława Bełzy, Czesława Janczarskiego, ale i współczesnych poetów.
Wiersze patriotyczne warto czytać dzieciom już w przedszkolu. Z okazji święta Konstytucji 3 Maja albo Dnia Niepodległości 11 listopada dzieci zwykle uczą się „Katechizmu polskiego dziecka” Władysława Bełzy, poznają polskie symbole narodowe, śpiewają piosenki patriotyczne. Podpowiadamy, jakie jeszcze piękne wiersze o Polsce i inne wiersze patriotyczne warto podsunąć dzieciom do nauki i recytacji. Można je też wykorzystać w scenariuszu uroczystości w przedszkolu.
Wiersze patriotyczne dla dzieci
Poniżej znajdują się wiersze o niepodległości dla dzieci, które, choć pisane przystępnym językiem, przekazują prawdę o ważnej części polskiej historii, jaką było uchwalenie konstytucji 3 Maja oraz odzyskanie niepodległości 11 listopada 1918 roku.
Wiersze na 11 listopada dla dzieci:
- „Radosny dzień” − Wanda Grodzieńska
- „Barwy ojczyste” – Czesław Janczarski
- „Co to jest Polska?” – Czesław Janczarski
- „Twój dom” – Wanda Chotomska
- „Polska” – Ryszard Przymus
- „Polska” – Elżbieta H. Krystek-Jones
- „Pojedziemy w cudny kraj” – Maria Konopnicka
- „Polska – moja ojczyzna” Maria Konopnicka
- „Ojczyzna” – Włodzimierz Domeradzki
- „Modlitwa polskiej dziewczynki” – Władysław Bełza
- „Katechizm polskiego dziecka’ – Władysław Bełza
- „Polska” – Antoni Słonimski
- „Moja mała Ojczyzna” – Joanna Białobrzeska
- „Znak” – Maria Łaszczuk
- „11 listopada” — Ludwik Wiszniewski
„Radosny dzień” − Wanda Grodzieńska
Takiego maja,
nie było jeszcze!
Umył się rano
rosą poranną,
srebrzystym deszczem.
Potem się otarł
przędzą ze złota
w tęczę wplecioną,
włosów promienie
związał misternie
wstążką czerwoną.
Po słońca smużkach
na lekkich nóżkach
zbiegł z piosnką do nas,
fiołki, sasanki,
kaczeńców wianki
przyniósł w ramionach.
„Barwy ojczyste” – Czesław Janczarski
Powiewa flaga,
gdy wiatr się zerwie.
A na tej fladze
biel jest i czerwień.
Czerwień to miłość,
biel - serce czyste.
Piękne są nasze
„Co to jest Polska?” – Czesław Janczarski
– Co to jest Polska? –
Spytał Jaś w przedszkolu.
Polska – to wieś i las,
i zboże w polu,
i szosa, którą pędzi
do miasta autobus,
i samolot, co leci
wysoko, na tobą.
Polska – to miasto,
strumień i rzeka,
i komin fabryczny,
co dymi z daleka,
a nawet obłoki,
gdy nad nami mkną.
Polska to jest także twój rodzinny dom.
A przedszkole?
Tak – i przedszkole,
i róża w ogrodzie
i książka na stole.
„Twój dom” – Wanda Chotomska
Jest w każdym naszym słowie,
chleb, mama, dom gościnny,
i Wisła, i Mazowsze.
I jest w czerwieni maków,
i w białych kwiatach wiśni,
w piosenkach wszystkich ptaków
i w każdej naszej myśli.
W mazurku chopinowskim,
i w czarnym węglu Śląska,
i tu, gdzie serce mówi,
że to jest właśnie Polska.
„Polska” – Ryszard Przymus
Polska - to taka kraina,
która się w sercu zaczyna.
Potem jest w myślach blisko,
w pięknej ziemi nad Wisłą.
Jej ścieżkami chodzimy,
budujemy, bronimy.
Polska – Ojczyzna...
Kraina, która się w sercu zaczyna.
„Polska” – Elżbieta H. Krystek-Jones
Mam na swoim biurku globus kolorowy.
Poszukaj w Europie krainy znaczonej
barwami koloru: żółtej i zielonej.
Ciągnie się od Karpat – to skaliste góry,
aż do morza Bałtyk. Popatrz więc do góry.
Znajdziesz ją pomiędzy Bugiem oraz Odrą.
To są piękne rzeki. Mają wodę modrą.
A najdłuższa rzeka, która z gór wypływa
i do morza wpada – Wisła się nazywa.
Stolica – Warszawa. Każdy jest z niej dumny.
Przeniósł ją z Krakowa król Zygmunt z „Kolumny”.
Piękne góry Tatry wszystkich zapraszają.
Bajecznie niezwykłą panoramę mają.
Bielusieńkie plaże Bałtyk oferuje,
nadmorskie wycieczki zawsze proponuje.
Cudowne Mazury kuszą swą urodą
i Kraina Jezior z przeźroczystą wodą.
W swym rodzinnym kraju papież często gościł.
To jest nasza POLSKA! Nie mam wątpliwości.
„Pojedziemy w cudny kraj” – Maria Konopnicka
Patataj, patataj,
Tam, gdzie Wisła modra płynie,
Szumią zboża na równinie,
Pojedziemy, patataj...
A jak zowie się ten kraj?
„Polska - moja ojczyzna” - Maria Konopnicka
A jak ciebie kto zapyta:
Kto ty taki, skąd ty rodem?
Mów, żeś z tego łanu żyta,
Żeś z tych łąk, co pachną miodem.
Mów, że jesteś z takiej chaty,
Co Piastowską chatą była,
Żeś z tej ziemi, której kwiaty
Gorzka rosa wykarmiła.
„Ojczyzna” – Włodzimierz Domeradzki
Wszystko dokoła:
dom i przedszkole,
fabryczne dymy,
żelazna kolej...
Kwiaty przy oknie,
słoneczny uśmiech
kochanej mamy...
I las, co cieniem
dzieci zaprasza –
wszystko to Polska,
Ojczyzna nasza!
„Modlitwa polskiej dziewczynki” – Władysław Bełza
Wiem ja, bo mi o tym,
Mama powiadała:
Żem dziecię tej ziemi,
Żem jest Polka mała.
I wiem, jak mi Polska,
Jest droga i mila,
Bom się w polskiej mowie,
Pacierza uczyła.
Bo mnie polskie niwy
Chlebem swym karmiły;
Bo mnie polskiej pieśni,
Skowronki uczyły.
Bo mnie tam na niebie,
Ta polska królowa,
Nasza Częstochowska.
Bo przy Bożym tronie,
Polscy święci stoją,
I co dzień się modlą,
Za Ojczyznę moją.
Więc i ten paciorek,
Polskiego dziewczęcia,
Przyjm o wielki Boże,
W ojcowskie objęcia!
Bo on się z mej duszy,
Wyrywa jak łkanie:
„Ojczyznę kochaną,
Racz nam wrócić Panie!”
„Katechizm polskiego dziecka’ – Władysław Bełza
– Kto ty jesteś?
– Polak mały.
– Jaki znak twój?
– Orzeł biały.
– Gdzie ty mieszkasz?
– Między swemi.
– W polskiej ziemi.
– Czym ta ziemia?
– Mą ojczyzną.
– Czym zdobyta?
– Krwią i blizną.
– Czy ją kochasz?
– Kocham szczerze.
– A w co wierzysz?
– W Polskę wierzę.
– Czym ty dla niej?
– Wdzięczne dziecię.
– Coś jej winien?
– Oddać życie.
„Polska” – Antoni Słonimski
I cóż powiedzą tomy słowników,
Lekcje historii i geografii,
Gdy tylko o niej mówić potrafi
Krzak bzu kwitnący i śpiew słowików.
Choć jej granice znajdziesz na mapach,
Ale o treści, co je wypełnia,
Powie ci tylko księżyca pełnia
I mgła nad łąką, i liści zapach.
Pytasz się, synu, gdzie jest i jaka?
W niewymierzonej krainie leży.
Jest w każdym wiernym sercu Polaka,
Co o nią walczył, cierpiał i wierzył.
W szumie gołębi na starym rynku,
W książce poety i na budowie,
W codziennej pracy, w życzliwym słowie,
Znajdziesz ją w każdym dobrym uczynku.
„Moja mała Ojczyzna” – Joanna Białobrzeska
Jest na mapie mała kropka,
ja tu mieszkam, tu mnie spotkasz.
Jakie ciekawie i wesoło
w moim świecie naokoło.
Na podwórku trzy kałuże,
położyły się przy murze,
trzepak bardzo dziś kaprysi –
duży dywan na nim wisi.
Słońce z cieniem gra tu w berka,
pan kominiarz z dachu zerka,
teraz chyba każdy przyzna,
że jest piękna ma Ojczyzna!
„Znak” – Maria Łaszczuk
Czy wiesz, jaki to znak:
W czerwonym polu biały ptak?
– Wiem – odpowiedział Jędrek mały
– To jest znak Polski:
Orzeł Biały.
11 listopada — Ludwik Wiszniewski
Dzisiaj wielka jest rocznica
Jedenasty listopada
Tym, co zmarli za Ojczyznę,
Hołd dziś cała Polska składa
Im to bowiem zawdzięczamy
wolność, mowę polską w szkole
To, że tylko z ksiąg historii
Poznajemy dziś niewolę.
Uroczyście biją dzwony
W mieście flagi rozwinięto
I me serce się raduje,
że obchodzę Polski święto.
Zobacz też: