Po porodzie zaczęło się drętwienie rąk i nóg. Diagnozę postawiono dopiero po 9 latach

21-letnia matka z Zabrza usłyszała zarzut znęcania się nad swoim 1,5 rocznym synkiem. Sprawa rozpoczęła się dzięki interwencji cioci dziecka. Ojciec malucha od dawna jest w więzieniu i nie ma kontaktu z synem.    Dziwne zachowanie matki Ciocia chłopczyka po raz kolejny zauważyła u niego siniaki i otarcia, gdy jego matka oddała jej go pod opiekę. „Zrobiła to w dziwnych okolicznościach. Przyszła i zostawiła dziecko, tak jakby nie miała siły, czasu, pieniędzy, chęci się nim zajmować, nie miała poczucia obowiązku. Nie podała konkretnego powodu, dlaczego je oddaje rodzinie” – powiedział młodszy aspirant Sebastian Bijok, rzecznik policji w Zabrzu. Już wcześniej sposób zajmowania się chłopczykiem przez jego matkę budził wątpliwości osób z rodziny malucha. „Dziecko z powodu obrażeń było już raz hospitalizowane. Kobiety połączyły fakty i sytuacja zaczęła im się wydawać dziwna” – dodał policjant. Zawiadomienie policji Tego samego dnia po chłopca zgłosił się aktualny partner matki dziecka, kobiety jednak nie oddały mu chłopczyka. Gdy przyszła po niego również matka – ciocia dziecka, a dokładnie siostra ojca chłopczyka, zawiadomiła policję. Policjanci, którzy przybyli na miejsce, wezwali pogotowie ratunkowe. Lekarz podjął decyzję o przewiezieniu chłopczyka do szpitala i wykonaniu odpowiednich badań. Dziecko przez kilka dni było hospitalizowane. O jego dalszym losie zdecyduje sąd rodzinny. Dziecko robi sobie siniaki, bo uczy się chodzić?! Matka usłyszała w prokuraturze zarzuty „znęcania się nad osobą nieporadną z uwagi na wiek oraz narażenia na utratę życia i zdrowia”. Kobiecie grozi kara do 8 lat więzienia. Został wobec niej zastosowany również areszt tymczasowy. „Kobieta nie przyznaje się do zarzucanych czynów. Twierdzi, że dziecko samo sobie...

„Byłam w szoku. W ciągu 22 lat pracy nie widziałam tak małego noworodka” – nie kryła zaskoczenia pielęgniarka, która zajmowała się dziewczynką po jej narodzinach. Cóż, nie tylko ona, bo jeszcze nikt nie widział tak maleńkiego dziecka. Dotąd rekord należał do maluszka, który urodził się w 2018 roku z wagą 245 gramów… Dziewczynka okazała się wielką wojowniczką Lekarze podjęli walkę o życie dziewczynki. Maleńka Kwek Yu Xuan wykazała się ogromną wolą życia. Tego lata, po 13 miesiącach, została wypisana ze szpitala. „Wbrew przeciwnościom zainspirowała nas wszystkich swoją wytrwałością i tym, jak się rozwijała. To czyni ją niezwykłym dzieckiem czasów COVID-19, promykiem nadziei” – czytamy w oświadczeniu, które wydał szpital. Kosztowne leczenie dziewczynki było możliwe jedynie dzięki zbiórce pieniędzy. Jej los poruszył ludzi na całym świecie, którzy bez wahania wpłacali zarówno drobne, jak i większe kwoty. Ile waży teraz najmniejsze dziecko świata? Aktualnie Kwek Yu Xuan waży… 6 kilogramów. Można powiedzieć, że walka o życie dziecka zakończyła się sukcesem. Mimo że wciąż cierpli na poważne schorzenie płuc, dziewczynka mogła opuścić szpital i wreszcie zamieszkać w domu z rodzicami i starszym bratem.         Wyświetl ten post na Instagramie                       Post udostępniony przez We The Women Asia (@wethewomenasia) źródło: bbc news, wethewomenasia Piszemy też o: Stwierdzono śmierć mózgu – tydzień później niemowlę zaczęło samo oddychać. Rodzice nie zgadzają się na odłączenie od aparatury Jakub Rzeźniczak o śmierci syna: „Do ostatnich chwil nie dopuszczasz, że to się może skończyć tragicznie”...

Jeszcze może tego misia przestawię.. Koniecznie. Przecież Amelka tak go lubiła. I jeszcze tę lalkę... O, teraz jest idealnie. Tylko czy to coś zmieni? Przecież to już duża dziewczynka! Gdzie uciekły mi te lata , kiedy Amelka bawiła się misiami?... Ile bym dała, żeby cofnąć czas! Niewinne początki Wszystko zaczęło się tak niewinnie. Byliśmy zwykłym małżeństwem . – Jaka ta Agata mądra, wykształcona, no i dziewczyna pochodzi tu od nas, ze wsi, żadnej pracy się nie boi, nie mogłeś lepiej trafić, synku – powtarzała przyszła teściowa jeszcze przed ślubem. Już wtedy, kiedy się poznaliśmy, różniliśmy się wykształceniem, pozycją, ambicjami. Sławek był mechanikiem, skończył zaledwie zawodówkę. Nie ciągnęło go w świat, najchętniej cały dzień przesiedziałby przed telewizorem tępo wgapiając się w ekran, na którym leciały jakieś programy motoryzacyjne. Wtedy mi to nie przeszkadzało, nie myślałam o tym, byłam zakochan a, młoda i głupia, jak wolę mówić dzisiaj. Większą uwagę zwracałam na to, że Sławek jest przystojny, zawsze elegancko ubrany. No i wpatrzony we mnie , jak w obraz – tak, jak żaden mężczyzna przed nim i – powiedzmy to sobie szczerze – po nim. Nie należałam do szczególnie urodziwych i niestety wiedziałam o tym aż za dobrze. W szkole, kiedy inne dziewczyny latały na dyskoteki, ja zostawałam w domu, nad książkami. Bo po co miałam iść – żeby podpierać ściany?  Udowdnię wszystkim, że sama dam radę – I na co ci tyle tego uczenia się – powtarzała mama nie raz i nie dwa. – Lepiej byś poszła gdzieś między ludzi, chłopa sobie znalazła. Co to dla dziewczyny za życie w pojedynkę? Więc może dlatego, żeby rodzicom udowodnić, że sama dam sobie radę , a może tak jakoś po prostu wyszło... W każdym razie zaraz po maturze wyjechałam na studia i to daleko, aż do Warszawy. Mieszkałam w akademiku,...