Mama dziewczynki tuż po porodzie usłyszała od położnych, że budowa jej sutków może utrudniać naturalne kamienie dziecka. Ale i pielęgniarki, i doradczyni laktacyjna były dobrej myśli. Pokazały, jak karmić noworodka i zapewniły Carę Strickland, że na pewno sobie poradzi.
Cara bardzo chciała karmić córkę naturalnie. Robiła wszystko tak, jak radzono jej w szpitalu. I przyznaje, że nawet specjalnie się nie martwiła, kiedy dziecko niemal bez przerwy spało i straciło zainteresowanie karmieniem. Zachowanie córeczki zaniepokoiło jednak tatę maleństwa.
Rodzice postanowili skonsultować się z pielęgniarką. Usłyszeli, że powinni jak najszybciej podać dziecku sztuczny pokarm. I obserwować pieluszkę. Gdyby zbyt długo pozostawała sucha – powinni natychmiast jechać z noworodkiem do szpitala.
Cara przyznaje, że kiedy po raz pierwszy zamiast piersi podała córeczce butelkę – płakała.
„Okazało się, że nie mogę zaspokoić najbardziej podstawowej potrzeby mojego maleństwa. Czułam się tak, jakbym już na starcie nie sprawdziła się jako matka” – wyznaje Cara.
Po nakarmieniu dziewczynki rodzice zaczęli czekać, aż zmoczy pieluszkę. Niestety, czas płynął, a pieluszka wciąż była sucha. To był znak, że stan dziecka był poważny.
Zaniepokojeni rodzice pojechali z córką do szpitala. Tam okazało się, że dziewczynka jest odwodniona i natychmiast podano jej kroplówkę. Mama ze ściśniętym sercem patrzyła na małą kroplówkę podpiętą do ciałka maleństwa, ale wiedziała, że tak trzeba.
Kiedy pielęgniarka już miała podpiąć cewnik – dziewczynka zrobiła siusiu, mocząc wszystkich pochylonych nad nią dorosłych. Wszyscy zaczęli się śmiać, nie kryjąc ulgi, że organizm noworodka zaczął pracować, jak należy.
„Gdybyście nie zareagowali, dziecku groziłoby uszkodzenie mózgu lub coś jeszcze gorszego” – usłyszeli rodzice.
Ich córeczka została uratowana.
Cara przez kolejnych 6 tygodni podawała córeczce sztuczne mleko, nie rezygnując z proponowania jej piersi. Niestety, bez efektów. Pewnego dnia pielęgniarka zapytała: „Jak czułabyś się, gdybyś przestała próbować?”. Wtedy Cara odpowiedziała: „Chyba tak byłoby po prostu najlepiej”.
Dziś jej córeczka ma 3 lata. Niedawno, podczas wizyty w gabinecie stomatologicznym, dentysta szybko zorientował się, że dziewczynka była karmiona butelką. Zapytał Carę, czy miała problemy z karmieniem piersią. Kiedy kobieta potwierdziła, usłyszała: „To nie twoja wina”.
Po wyjściu z gabinetu Cara rozpłakała się: „Nawet nie wiedziałam, jak bardzo potrzebowałam usłyszeć właśnie te słowa”.
Źródło: The Sun
Piszemy też o:
Stan odwodnienia u dziecka jest bardzo niebezpieczny. Może skutkować nie tylko uszczerbkiem na zdrowiu, lecz także, w skrajnych przypadkach, śmiercią. Jak rozpoznać, że dziecko jest odwodnione i jakie symptomy powinny skłonić rodziców do natychmiastowej wizyty z dzieckiem u lekarza? Podpowiadamy i radzimy, jak uniknąć odwodnienia u małych dzieci. Spis treści: Na czym polega odwodnienie u dziecka? Stopnie odwodnienia u dziecka Odwodnienie u dziecka po jakim czasie? Objawy odwodnienia u dziecka Jak sprawdzić odwodnienie u dziecka Czym grozi odwodnienie u dziecka? Odwodnienie u dziecka: kiedy do lekarza? Na czym polega odwodnienie u dziecka? Odwodnienie to stan stwarzający niebezpieczeństwo dla zdrowia, a nawet życia dziecka, polegający na tym, że zawartość wody w ciele spada poniżej optymalnej ilości. Inaczej rzecz ujmując – z organizmu ucieka więcej wody niż dziecko może mu jej dostarczyć. Do odwodnienia u dziecka najczęściej dochodzi w wyniku: biegunki lub/i wymiotów, infekcji układu pokarmowego, zwanego potocznie jelitówką , upałów wysokiej gorączki. Stopnie odwodnienia u dziecka Wyróżniamy 3 stopnie odwodnienia – lekkie, średnie i ciężkie. W tabeli podajemy cechy kliniczne kwalifikujące do poszczególnych stopni odwodnienia u dzieci. Na szarym tle wypisane są parametry oceniane zwykle już przez lekarza. tło: volod2943/Adobe Stock, tabela: mamotoja.pl Objawy odwodnienia u dziecka Objawy odwodnienia u dziecka pojawiają się zarówno w wyglądzie, jak i w zachowaniu oraz w funkcjonowaniu ciała. Nie zawsze są widoczne na pierwszy rzut oka. W przypadku wystąpienia dolegliwości, które mogą skutkować odwodnieniem, trzeba dziecko bacznie obserwować. Do objawów odwodnienia u dziecka należą: osłabienie, rozdrażnienie, płaczliwość,...
Dziecko potrzebuje około 1–1,5 litra płynów dziennie. Co nie znaczy, że każdego dnia tyle musi wypić! Woda znajduje się przecież także w jedzeniu, a więc w owocach, warzywach, zupach itp. Organizm zazwyczaj doskonale zawiaduje swoją gospodarką wodną: kiedy potrzebuje płynów, po prostu wysyła sygnał, że chce pić. Groźne odwodnienie u dziecka Organizmowi woda jest wręcz niezbędna do prawidłowego funkcjonowania. Jest składnikiem komórek, tkanek, krwi, skóry itd., bierze udział w różnych procesach zachodzących w organizmie, np. w trawieniu pokarmów. Jeśli wody brakuje , organizm zaczyna szwankować: następuje groźny niedobór potasu, magnezu, sodu, niebezpiecznie podnosi się ciśnienie krwi... Na szczęście poważne konsekwencje odwodnienia nie zdarzają często. Z drugiej jednak strony czasem odwodnienie następuje w błyskawicznym tempie. Kiedy tak się dzieje? I co wtedy możesz zrobić? Nie tylko winny brzuszek, to może być odwodnienie Odwodnienie najczęściej kojarzone jest z biegunką i wymiotami. Rzeczywiście, podczas kłopotów z brzuszkiem wody w organizmie ubywa najszybciej. A to dlatego, że jest ona „ściągana” z całego organizmu do jelit i wydalana razem z kupą (stąd biegunka). Podczas torsji woda nie ma szansy dostać się do jelit i zostać wchłonięta do organizmu, bo dziecko wymiotuje ją razem z pozostałą treścią żołądka. Jednak do odwodnienia może dojść także z innych powodów: np. przez bardzo wysoką gorączkę. Dziecko poci się przy niej i organizm traci sporo płynów oraz soli mineralnych. Do odwodnienia może dojść także nawet podczas dużych upałów, szczególnie jeśli dziecko mało pije , długo przebywa na słońcu, a przy tym biega lub bawi się bardzo żywiołowo. Zobacz też: Letnie zagrożenia Odwodnienie u dziecka - jak to wygląda? Pierwszym objawem odwodnienia jest pragnienie. Ale przy wymiotach lub gorączce dziecko często...
