Czy tak objawia się ADHD? Test prawdę ci powie

Kiedy można rozpoznać ADHD? Wcale nie tak szybko, jak się zwykle wydaje. Zespół nadpobudliwości psychoruchowej u dzieci diagnozuje się dopiero powyżej 6. roku życia. Wcześniej trudno to zrobić, bo objawy, które przypominają ADHD, czasem wynikają tylko z ogromnej potrzeby ruchu i niedojrzałości układu nerwowego dziecka (a to w tym wieku normalne).

Jakie są najczęstsze objawy ADHD u kilkulatka?

Dzieci z ADHD wyróżniają się spośród grona rówieśników. Możemy zwykle zaobserwować u nich charakterystyczne objawy nadpobudliwości:

problemy z koncentracją uwagi – w porównaniu z innymi dziećmi w klasie maluch dotknięty ADHD stale ma problemy ze skupieniem się na tym, co mówi nauczyciel, nie pamięta, co było zadane, przez co trudno mu przygotowywać się do kolejnych lekcji, odrabiać prace domowe;
nadmierna ruchliwość – dzieci z ADHD nie potrafią siedzieć w spokoju i słuchać opowiadania nauczyciela, chcą się przemieszczać, odwracają się do kolegów i zaczepiają ich;
impulsywność – nadpobudliwe dzieci robią zwykle wokół siebie dużo hałasu, nie rozmawiają spokojnie, tylko krzyczą, są niecierpliwe.

Objawy ADHD mogą być jednak inne u dziewczynek i u chłopców – dziewczynki miewają częściej problemy z koncentracją uwagi – są rozmarzone, nie uważają na lekcjach, nie zapamiętują poleceń. Przez to, że są spokojne, nie krzyczą, nie biegają po klasie, rzadziej trafiają do psychologa i nie otrzymują tak bardzo potrzebnej im pomocy.

Polecamy: Masz córkę – przeczytaj ten list dla jej dobra!

Jak odróżnić złe zachowanie od objawów ADHD?

Zrób test. Zaznacz stwierdzenia, które są twoim zdaniem prawdziwe. Ale uwaga! Zaznaczaj je tylko wtedy, gdy objawy występują u dziecka przynajmniej od 6 miesięcy i to w każdym środowisku (a więc nie tylko w domu, w przedszkolu czy wyłącznie u babci). Sprawdź, czy twoje dziecko zdecydowanie częściej niż rówieśnicy:

Zobacz także

popełnia wiele błędów z nieuwagi;
nie potrafi dłużej się skupić na czynności, którą mu polecasz wykonać;
gubi rzeczy potrzebne do zabawy lub nauki;
ma trudności z przestrzeganiem zasad zabawy;
ma trudności z czekaniem na swoją kolej;
ma kłopot ze spokojnym siedzeniem w jednym miejscu;
ciągle przerywa wypowiedzi dorosłym i innym dzieciom;
ma trudność z czekaniem na nagrodę;
domaga się ciągłej i nieprzerwanej uwagi dorosłego;
chodzi, biega, wspina się na meble także wtedy, gdy jest to zachowanie niewłaściwe;
łatwo rozprasza się pod wpływem zewnętrznych bodźców i trudno mu potem powrócić do przerwanej aktywności.

Jeśli zaznaczyłaś większość stwierdzeń, istnieje prawdopodobieństwo, że twój maluch jest dzieckiem, u którego powyżej 7. roku życia zostanie stwierdzone ADHD. Mimo dużej wiedzy o zaburzeniach rozwojowych u dziecka nadal w pewnych kręgach można spotkać się z teorią, że ADHD nie istnieje. Jeśli twoje dziecko sprawia problemy z zachowaniem, nie słuchaj tego, co mówią inni, tylko idź z nim do specjalisty. W porę rozpoznany problem sprawi, że dziecko będzie lepiej radzić sobie w życiu – nieleczone ADHD bardzo utrudnia normalne funkcjonowanie.

Czytaj też: Złe zachowanie - 9 kół ratunkowych

Co robić, gdy podejrzewamy ADHD u dziecka?

Rodzice nie powinni sami diagnozować dziecka, zrobi to psycholog lub psychiatra. Specjalista obserwuje dziecko, rozmawia z nim i... wysyła na różne badania. Bo podobne objawy do ADHD występują również u małych alergików czy dzieci, które mają pasożyty. Czasem też kłopoty wynikają z niedosłuchu czy problemów ze wzrokiem kilkulatka.

Zobacz też: