Heterochromia – na czym polega i skąd się bierze?

Heterochromia to niegroźna wrodzona wada genetyczna. Rodzi się z nią ok. jeden proc. dzieci. Przez pierwsze miesiące, a nawet lata życia, może pozostawać niewykryta. Dzieje się tak, bo dopiero około trzeciego roku życia ustala się ilość melaniny (barwnika) w tęczówce, a więc ostateczny kolor oczu dziecka.

Część heterochromii pozostaje prawie niewidoczna – gdy oczy różnią się nieznacznie tylko odcieniem. Najbardziej rzucająca się w oczy heterochromia polega na tym, że jedno oko jest niebieskie, a drugie brązowe lub jedna tęczówka jest różnobarwna.

Przyczyny heterochromii oczu

Heterochromia najczęściej występuje samodzielnie jako nieznaczna wrodzona wada genetyczna – defekt w białku kodującym kolor oczu. Czasami jednak towarzyszy innym schorzeniom takim jak:

• piebaldyzm (plamy na skórze, pojedyncze jasne pasmo włosów)
• zespół nietrzymania barwnika
• nerwiakowłókniakowakość (zmiany kostne, plamy na skórze, guzy)
• zespół Waardenburga (niedosłuch, przebarwienia na skórze, jasne pasmo włosów).
  

Bardzo rzadko heterochromia u dziecka jest skutkiem urazu lub choroby przebytej w życiu płodowym lub zespołem Hornera, zespołem Waardenburga, zespołem Sturge’a-Webera, zespołem Parry’ego-Romberga albo bielactwem.

U dorosłych, u których pojawia się heterochromia, najczęściej jest ona wynikiem chorób:

• jaskry leczonej kroplami,
• cukrzycy,
• stanów zapalnych struktur oka,
• zespołu Hornera (uszkodzenie włókien współczulnego unerwienia oka),
• urazu oka
• nowotworu oka.

Wyróżnia się trzy rodzaje heterochromii:

• heterochromia iridis – zwana też heterochromią częściową lub sektorową. Występuje, gdy tęczówka oka jest dwubarwna.
  

Heterochromia iridis. fot. Adobe Stock

heterochromia centralna. fot. Adobe Stock

Czy heterochromia jest groźna?

Jeśli różnobarwność tęczówek ujawni się u dziecka 3-4 letniego, najprawdopodobniej jest wynikiem pojedynczej, niegroźnej wady genetycznej. Różnokolorowe oczy będą już zawsze cechą charakterystyczną dziecka, chyba że w życiu dorosłym postanowi ono wyrównywać kolor oczu za pomocą kolorowych soczewek kontaktowych. Jednak na wszelki wypadek warto skonsultować się z lekarzem i sprawdzić, czy heterochromia nie jest wynikiem poważniejszych chorób. Sama różnobarwność oczu nie jest groźna.

Na chorobowe podłoże heterochromii wskazuje jej pojawienie się w późniejszym wieku. Wtedy leczy się chorobę, która spowodowała różnobarwność tęczówek (dwukolorowych oczu się nie leczy).

Sprawdź także:

• Wady wzroku u dzieci
• Jak rozwija się wzrok u dziecka – test
• Kolor oczu dziecka – jak zmieniają się tęczówki dziecka