„Teściowie nie chcą zajmować się wnukami, bo mówią, że jest pandemia. Dlaczego są takimi egoistami?" [LIST DO REDAKCJI]

- Współczesna babcia to moja mama – twierdzi Magda, mieszkanka Warszawy. – Ma bliską więź z wnuczką, ale tylko podczas świąt i odwiedzin. Nie ma mowy o tym, żeby moja mama była też opiekunką dla wnuczki – ma za wiele swoich spraw na głowie i bardzo narzeka, kiedy musi z nich zrezygnować. Woli też, żeby mówić do niej po imieniu, a nie per "babcia" – opowiada. Czy mama Magdy jest typową współczesną babcią ? Tak. Nie. A może typową babcią jest teściowa Tomka, która zajmuje się jego córeczką na co dzień, kiedy on i jego żona są w pracy i pełni rolę drugiej mamy? Tak. Nie.  - Społeczna rola babci i dziadka zmienia się – uważa dr Marta Majorczyk , pedagog i doradca rodzinny. - Współcześni seniorzy nie ograniczają się tylko do realizacji ról rodzinnych, sami też nie postrzegają swojej starości w kategorii "babci" i "dziadka". Nie wiek, ale wydarzenia, w których uczestniczymy, stawiają nas przed wyborem, czy podejmę nową rolę czy będę jej unikał. Zatem zdarzyć się może, że mimo narodzin wnuków, babcią czy dziadkiem się nie jest, bo nie podejmuje się realizacji społecznych oczekiwań. Jest się babcią lub dziadkiem w znaczeniu prawnym i społecznym, ale nie w sensie mentalnościowym, nie na poziomie rodzinnym – wyjaśnia. Współcześni dziadkowie – jacy są? To, jakimi dziadkami będą twoi rodzice dla twojego dziecka zależy od wielu czynników – nie tylko tych społecznych, ich postrzegania roli dziadków poprzez pryzmat doświadczeń z własnego domu rodzinnego, ale też od tego, na ile ty – jako rodzic – im pozwolisz i jakie masz wobec nich oczekiwania. Rozwój więzi między dziadkami a wnukami to proces, który wymaga zaangażowania wszystkich stron. - Pomyślność w tej roli zależy od wielu elementów: od naszego miejsca w życiu rodziny, relacji między nami a własnymi dziećmi, wykształcenia i zawodu, aktywności życiowej, zdrowia, stosunku do starości,...

Nie ma wątpliwości, że dziadkowie i wnuki wzajemnie się potrzebują. Pozostaje tylko tak ułożyć relacje między najstarszym a najmłodszym pokoleniem, aby wszyscy byli zadowoleni – babcia, dziadek, wnuczęta oraz ich rodzice. Po co dziecku babcia i dziadek? Dziadkowie darzą wnuki bezinteresowną miłością. Mają więcej czasu i cierpliwości, by godzinami się z nimi bawić. Dla nich wnuki są zawsze najpiękniejsze i najmądrzejsze. Wszystko potrafią wcześniej niż inne dzieci i oczywiście mają to po babci albo po dziadku. Kontakt z wnuczętami mobilizuje też nestorów rodziny do ciągłej aktywności życiowej.   W jaki sposób pielęgnować miłość na odległość? Osoby starsze boją się samotności, tego, że nie są już potrzebne. Maluchy wnoszą w ich życie optymizm i radość. Dobrze, jeżeli dziadkowie mogą od czasu do czasu służyć im i ich rodzicom pomocą i doświadczeniem. Dlatego warto podtrzymywać regularne kontakty z dziadkami, odwiedzaj ich razem z dziećmi, zapraszać babcię z dziadkiem do siebie tak często, jak to możliwe.     Jak układa się relacja z dziadkami pod wspólnym dachem? Dziadkowie scalają pokolenia, są łącznikiem między przeszłością rodziny i jej życiem obecnym. Pomoc w codziennych czynnościach, zwłaszcza przy malutkim dziecku, jest nieoceniona. Ale istnieje niebezpieczeństwo, że rodzice, zwłaszcza mocno zaangażowani w pracę zawodową, nadmiernie obarczą babcię i dziadka obowiązkami. Dziadkowie mogą pomagać, ale nie powinni wyręczać rodziców.     Co robić, gdy pomoc jest zbyt intensywna? Świeżo upieczeni dziadkowie mogą wpaść w euforię gdy pojawi się wnuk. Są w nim zakochani i zrobią wiele, by spędzać z nim dużo czasu, zapominając o rodzicach. Nadmierne wtrącanie babci czy dziadka tuszuje ich lęk przed czuciem się bezużytecznym. Wnuczek daje szansę na nową aktywność i poczucie...

W opiece nad dwuletnią Martusią pomagają nam dziadkowie. Są bardzo troskliwi, kochani i  niezastąpieni. Niestety, od początku troszkę rozpieszczają córkę, pozwalają na więcej niż my, a ostatnio zaczynają mieć z nią swoje tajemnice. Marta, powołując się na dziadków, upiera się przy swoim, a co gorsza, powtarza słowa dziadka, że „mama nie musi o tym wiedzieć”. Sami dziadkowie potrafią dość stanowczo zwrócić mi uwagę przy dziecku lub zbagatelizować to, o co proszę. Co zrobić, żeby nie popsuć sobie kontaktów z rodzicami, którym tyle zawdzięczam? Marianna Opisała Pani bardzo trudną i dość częstą sytuację rodzinną. Również rozwiązanie jej nie jest łatwe, bo wygląda na to, że Pani rodzice, mimo że są dziadkami, dalej traktują Panią jak dziecko, za które mogą sami decydować. Oczywiście tracić na tym będzie Marta, która, tak jak każde dziecko, wybierze to, co dla niej wygodniejsze, łatwiejsze, przyjemniejsze, nie mając świadomości, o co tak naprawdę w tym wszystkim chodzi. Pani położenie nie ułatwia sprawy, bo nie tylko czuje Pani wdzięczność wobec rodziców, ale jest Pani od nich zależna, korzystając z opieki nad córką. Jak rozmawiać z babcią i dziadkiem Musi się Pani, najlepiej razem z mężem, przygotować do poważnej rozmowy z dziadkami i nie bać się jej przeprowadzić – wszyscy przecież kochacie Martusię i dla jej dobra musicie się dogadać: taka rozmowa nie powinna odbywać się przy dziecku trzeba jasno ustalić to, co należy do kompetencji rodziców, a co mogą dziadkowie. Warto jednak zostawić też pewien margines swobody na rozpieszczanie przez dziadków. I być dobrej myśli, że wszystko się ułoży. ZOBACZ TEŻ: Mama i babcia – jak ułożyć wzajemne relacje