Terapia pedagogiczna ma na celu stymulowanie i usprawnianie rozwoju funkcji psychomotorycznych dziecka, wyrównywanie braków w wiedzy i umiejętnościach, a także ułatwianie funkcjonowania w przedszkolu lub szkole. Każde dziecko ma inne potrzeby i wymaga indywidualnego podejścia, dlatego program terapii pedagogicznej jest dostosowany do konkretnego przypadku i potrzeb ucznia.
Spis treści:
Terapia pedagogiczna to specjalistyczne działania, które mają na celu niesienie pomocy dzieciom z różnego rodzaju nieprawidłowościami w rozwoju lub zachowaniu. Dziecko dzięki temu będzie mogło „nadgonić” swoich kolegów, którzy rozwijają się prawidłowo. Terapia pedagogiczna jest to całokształt oddziaływań o charakterze pedagogicznym, którego celem jest:
Przy terapii pedagogicznej można wykorzystać różnego rodzaju pomoce dydaktyczne, takie jak: zeszyty ćwiczeń, karty pracy, gry i zabawki edukacyjne.
Każdy rodzic, którego niepokoją trudności szkolne lub zachowanie dziecka powinien zgłosić się do poradni psychologiczno-pedagogicznej na badanie diagnostyczne - diagnozę psychopedagogiczną. Polega ona na ustaleniu przez pedagoga, psychologa, logopedy lub innych specjalistów przyczyn niepowodzeń szkolnych u dziecka. Celem diagnozy jest:
Diagnoza pedagogiczna obejmuje badanie umiejętności z zakresu:
Źródłem wiedzy dla specjalisty są także prace dziecka (zeszyty, wypracowania, zadania domowe, prace plastyczne). Częścią diagnozy jest również badanie psychologiczne - wykonuje się je, by sprawdzić poziom poznawczego funkcjonowania dziecka (za pomocą specjalnych testów i kwestionariuszy). Diagnoza kończy się wystawieniem opinii psychologiczno-pedagogicznej, w której zawarte są zalecenia dotyczące terapii pedagogicznej.
Zajęcia korekcyjno-kompensacyjne to rodzaj terapii pedagogicznej, których celem jest usprawnienie u dziecka funkcji zaburzonych np. ćwiczenie pamięci, koncentracji, doskonalenie umiejętności czytania, pisania, ortografii. Dodatkowo wzbudzają one motywację u uczniów i stwarzają okazję do odnoszenia przez nich sukcesów. Na zajęciach dobierane są odpowiednie metody terapii pedagogicznej, które najlepiej wpłyną na funkcjonowanie dziecka i jego osiągnięcia edukacyjne.
W szkole terapia pedagogiczna odbywa się zazwyczaj w postaci zajęć korekcyjno-kompensacyjnych (grupy do 5 dzieci) lub wyrównawczych (grupy do 8 dzieci). Zajęcia odbywają się najczęściej raz w tygodniu. Prowadzi je osoba, która posiada uprawnienia do prowadzenia terapii pedagogicznej, np. po skończonych studiach wyższych na kierunku „terapia pedagogiczna” lub studiach podyplomowych z zakresu terapii pedagogicznej, mająca przygotowanie pedagogiczne.
Choć terapia pedagogiczna najbardziej kojarzy się z problemami szkolnymi, może odbywać się już w przedszkolu. Zdarza się, że nauczyciele lub rodzice zauważają, że dziecko ma trudności związane z analizą i syntezą słuchową, zaburzoną motoryką - zarówno małą, jak i dużą, czy z percepcją wzrokową. Edukacja elementarna w przedszkolu powinna dawać podstawy do kontynuowania nauczania w szkole, dlatego tak ważne jest, by jak najwcześniej zainterweniować i podjąć działania, dzięki którym dziecko nadrobi opóźnienia rozwojowe. Fakt ten sprawia, że coraz więcej przedszkoli jest wyposażonych w gabinety terapii pedagogicznej i umożliwia dzieciom korzystanie z tej formy pomocy już na wczesnym etapie edukacji.
Terapia pedagogiczna składa się z 4 etapów:
Na każdym etapie powinny być utrwalane umiejętności, które dziecko nabyło już w poprzednim etapie.
Z przepisów wynika, że osoba, która może prowadzić zajęcia rewalidacyjne, powinna mieć przygotowanie w zakresie odpowiednim do niepełnosprawności uczniów. Wymagane kwalifikacje do prowadzenia zajęć rewalidacyjnych są uzależnione od rodzaju zajęć, np. jeśli uczeń jest słabowidzący - zajęcia powinien prowadzić tyflopedagog, a zajęcia z uczniem słabosłyszącym – surdopedagog lub surdologopeda. Zajęcia rewalidacyjne jako zajęcia specjalistyczne mogą być prowadzone także przez specjalistów w ramach powierzonych im obowiązków, tj. psychologa, pedagoga, terapeutę pedagogicznego, logopedę.
Zobacz także:
Czytanie globalne – sposób na wczesną naukę czytania Naukę czytania metodą globalną możemy zacząć już z dziećmi trzy- i czteroletnimi. Jeśli dziecko wykazuje zainteresowanie znakami, logotypami, znaczkami samochodowymi itp., oznacza to, że jest gotowe na naukę metodą globalną. Książki do czytania globalnego znajdziemy na poziomie I Przygody z Czytaniem, który dedykowany jest najmłodszym dzieciom. W myśl zastosowanej metody dziecko zapamiętuje wygląd całego wyrazu, a nie poszczególnych liter – wielokrotnie ogląda ilustrację i podpis, a w jego pamięci powstaje obraz. Metoda ta sprawdza się w przypadku małych dzieci, ponieważ nie wymaga znajomości liter. Sposób nauki Na tym etapie maluch uczy się czytać podstawowe słowa. Najpierw poznaje wyraz w połączeniu z obrazkiem, a następnie czyta dany wyraz występujący w krótkim zdaniu pod ilustracją. Wyraz ten dziecko napotka na kolejnych stronach wielokrotnie, dzięki czemu utrwali sobie jego znajomość. Nauka przez zabawę Do nauki zachęcają postacie ze świata Disneya. Dodatkową motywację stanowią naklejki-nagrody oraz dyplom małego czytelnika. Rozbudzenie w dziecku pasji do czytania na wczesnym etapie rozwoju i pierwsze sukcesy na tym polu bez wątpienia zachęcają do dalszych wysiłków. Warto też podkreślić korzyści emocjonalne płynące ze wspólnego czytania. Czas spędzony z rodzicem nad książką buduje w dziecku poczucie bezpieczeństwa, rozwija je intelektualnie i tworzy więzi społeczne. Książki ukazały się nakładem wydawnictwa AMEET. Więcej informacji o metodzie globalnej znajdziesz na stronie www.disneyuczy.ameet.pl oraz na kanale YouTube https://www.youtube.com/channel/UCCqn3KizpSaE6ey_HiIf93Q O serii: Przygoda z Czytaniem to program adresowany do dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym. Dzięki zastosowaniu różnych metod – od czytania globalnego, poprzez czytanie sylabowe, aż do...
Zachęcasz dziecko do rysowania, czy malowania, żeby rozwijać jego zdolności manualne , ale czy wiesz, że taki trening przygotowuje również do nauki pisania ? Zdaniem psychologów, dzieci, które od małego malowały i rysowały, w przyszłości szybciej nauczą się pisać. Dlaczego dziecko powinno rozwijać zdolności artystyczne? Dziecko malując, czy wykonując inne manualne czynności ćwiczy koncentrację, trenuje wyobraźnię i pamięć. Pokaż dziecku różne formy prac artystycznych. Jednego dnia możecie malować kredkami, drugiego użyć farbek do malowania palcami , a innym razem lepić coś z ciastoliny , plasteliny, czy masy solnej . Nie wyrzucaj zużytych pudełek po sokach, czy kartonów, rolek po papierze toaletowym, sznurków, opakowań po serkach, jogurtach. To wszystko możecie wykorzystać do waszych prac. Kartony i pudełka możecie pomalować, obkleić papierem i stworzyć z nich klocki, czy ciekawe domki dla lalek. Z rolek i sznurka powstanie kolorowa dżdżownica, a opakowania po serkach możecie pomalować i wykorzystać w piaskownicy do robienia babek. – Wystarczy kartka papieru, kolorowe flamastry i kredki, żeby naprawdę wspaniale bawić się z dzieckiem. Przy okazji można mu na przykład zaproponować, aby zamiast kropek łączyło ze sobą cyferki albo literki. To także sposób na to, by dziecko w bardzo przyjazny sposób i taki, który będzie motywował, uczyło się czy przypominało sobie lekcje – mówi Małgorzata Gawryluk-Dudzińska. Gotowe rysunki i prace dzieci warto gromadzić w specjalnej teczce i pudełkach, albo zawieszać na ścianie, czy innym wyznaczonym miejscu. To spowoduje, że maluch poczuje się dumny , że tworzy coś specjalnego. Po latach będzie to wspaniała pamiątka dla ciebie i dziecka. Jakie artykuły wybierać do prac manualnych? Na rynku jest duży wybór produktów do zabaw plastycznych : kredki, flamastry, farby do malowania palcami, ciastolina, plastelina....
Prawdy i mity o nauce mówienia Jeśli chcesz pomóc dziecku w nauce mowy: Mów do dziecka Rób to od pierwszych dni jego życia. Korzystaj z każdej okazji: zwracaj się do niego podczas przewijania, kąpieli, spaceru, zabawy. Opowiadaj o prostych i zwyczajnych sprawach: „A teraz ubierzemy śpioszki” , „Zobacz to jest lampa”, „Daj rączkę, kochanie” itd. Powtarzaj te same słowa Mów na przykład: „To jest twoja żabka. Jaka śliczna żabka!”. Z czasem dziecko zacznie kojarzyć często słyszane słowa z konkretnymi przedmiotami i sytuacjami. Mów ciepłym, serdecznym tonem I uśmiechaj się jak najczęściej. Dzięki temu maluch wie, że nauka mowy to fajna sprawa i warto się do niej przyłoyć. Dopuszczaj malca do głosu Zdarza się, że młode mamy są tak ambitnymi nauczycielkami, że ... zagadują dziecko na amen. Nie monologuj bez chwili przerwy, zwracaj się do malca tak, jakbyś z nim rozmawiała: „A co powiesz na kaszkę? .... Wspaniale! Cieszę się, że masz na nią ochotę!”. Dziecko odpowie ci tak, jak potrafi na danym etapie rozwoju: śmieszną minką, machaniem rączkami, gaworzeniem. Bawcie się w naśladowanie Naśladuj miny, ziewanie, odgłosy, jakie wydaje maluch. Ta lubiana przez mamy i dzieci zabawa jest bardzo ważna dla rozwoju mowy. Dzięki niej maluszek dowiaduje się, że mowa i mimika służą do nawiązywania i podtrzymywania kontaktu. Reaguj na zaczepki Maluch, który potrafi gaworzyć, tak się cieszy z nowo nabytej umiejętności, że nieustannie zaczepia każdego, kto znajdzie się w pobliżu. I dobrze, bo to znaczy, że próbuje nawiązać kontakt przy pomocy mowy, a przecież właśnie dlatego ludzie mówią. Jakie zabawy uczą mówić? Kontroluj słuch Żeby maluch nauczył się mówić, musi dobrze słyszeć. Dlatego w razie jakichkolwiek wątpliwości idź z dzieckiem do laryngologa lub audiologa. Bądź cierpliwa...
