Gdy księżna Kate, żona brytyjskiego następcy tronu, kupiła niebieski wózek, wszyscy wiedzieli, że książęca para spodziewa się syna. Bo niebieski to kolor dla chłopca, a różowy dla dziewczynki. Ale nie wszędzie tak było i nie zawsze.
Barwa niebieska zawsze oznaczała towar z górnej półki. Nic dziwnego – w kolorze niebieskim jest niebo, więc w starożytności rezerwowano błękit dla bardzo ważnych bóstw. Uzyskanie niebieskiego odcienia było poza tym bardzo kosztowne. Potrzebny do tego kamień – lapis lazuli – był ceniony na równi ze złotem. Jednak dzieci, mimo że to niezwykle cenny dar, ubierano przede wszystkim na biało. Biel symbolizowała czystość, niewinność i nowy początek. Nowo narodzonego synka Słowianie zawijali w białą koszulę ojca, a dziewczynkę w koszulę noszoną przez mamę. Do podkreślenia płci używano np. nakryć głowy. W części Mazowsza (Łowickie) dziewczynki nosiły kolorowe czapeczki z jedwabnych tasiemek, a chłopcy – wyszywane koralikami. Niebieski uznawany był natomiast za symbol macierzyństwa i oddania dzieciom. Zgodnie z tradycją panny młode powinny mieć na sobie w dniu ślubu coś niebieskiego (np. niebieską podwiązkę).
Gdy wieziesz w wózku dziecko ubrane na różowo, jest więcej niż pewne, że ktoś zapyta cię, jak ma na imię twoja córeczka. Barwa różowa jest obecnie zarezerwowana dla dziewczynek. Ale kiedyś ubierano tak chłopców. Zgodnie z tradycją chrześcijańską, chłopcy nosili róż, bo taki kolor miały na obrazach szaty małego Jezusa. Natomiast dla dziewczynek przeznaczono błękit, ponieważ na niebiesko jest przedstawiany płaszcz Matki Boskiej.
Zmiany dokonali projektanci ubrań mniej więcej w latach 40. XX wieku. Ich zdaniem to właśnie kolor czerwony i pochodzący od niego róż bardziej pasują do kobiet. Potwierdziły to również badania, z których wynikało, że kobiety są bardziej wrażliwe na te kolory, a małe dziewczynki, gdy mają do wyboru przedmioty w różnych barwach, najchętniej sięgają po te zbliżone do różowego. Takie upodobania mamy podobno zakodowane w genach. Dawno temu kobiety wypatrywały czerwonych owoców, aby zapewnić pożywienie swojej rodzinie. W myśl tej teorii małej dziewczynce możesz kupić dziś w sklepie nie tylko różowe śpioszki, kocyk czy sukienkę, ale także zabawki, torebki, klocki czy kucyki.
Podział na różowy dla dziewczynek, a niebieski dla chłopców to nic innego niż kolejny stereotyp. Podobnie jak ten, że dziewczynki bawią się lalkami, a chłopcy samochodami. Jeśli kupujesz ubranka dla dziecka, nie musisz myśleć stereotypowo, kieruj się przede wszystkim własnym gustem. Przez pierwszy rok życia dla maleństwa nie ma większego znaczenia, w jakim kolorze są jego śpioszki, body czy koszulki. Starsze dziecko możesz jednak zachęcić do podejmowania decyzji w sprawie koloru ubranka, jakie będzie nosić. W jakich kolorach ładnie wygląda dziecko? Błękit, róż? A może żółty, zielony lub beżowy? Bez względu na to, jakie kolory wybierzesz dla dziecka, w pierwszych miesiącach najlepiej sprawdzają się barwy pastelowe. Ale wcale nie dlatego, że łagodne odcienie najlepiej harmonizują z delikatnym ciałem dziecka, bo dzieci ze zdrową skórką również ładnie wyglądają w każdym kolorze, nawet czarnym. Pastelowe ubranka jednak mają wielką zaletę - zawierają mniej barwników i są zdrowsze dla skóry. Substancje, których używa się do farbowania tkanin, bywają przyczyną podrażnień czy nawet alergii. Jest jeszcze jedna zaleta – gdy pierzesz pastelową garderobę maluszka w wysokiej temperaturze, możesz być spokojna, że nic się nie zafarbuje – ani na różowo, ani na niebiesko.
Barwa ubranka, ani jego wzór nic nie obchodzi maluszka, bo dziecko i tak nie zwarca uwagi w co jest ubrane. Ale znaczenie mogą mieć dla niego kolory, jakie się znajdują w jego otoczeniu. Dziecko w pierwszych tygodniach życia najlepiej widzi rzeczy w kontrasujących barwach, np. czerń i biel. Takie kolory powinny mieć pierwsze zabawki maluszka. Jeśli wybierasz karuzelę nad łóżeczko, poszukaj takiej, która oprócz barwnych zabawek, ma też elementy w czarno-białe paski, kropki itp. Czarne kwadraty, koła i pasy możesz również namalować na zwykłej kartce i powiesić ją przy łóżeczku – to będzie dla dziecka atrakcyjny obrazek.
Konsultacja: Patryk Pawlaczyk, etnolog z Państwowego Muzeum Etnograficznego w Warszawie.
Czytaj też: Co lubią noworodki
Chrzciny dziecka to ważne wydarzenie w życiu rodziny. Jeśli planujesz chrzciny w niedługim czasie, zrób listę zadań, o których musisz pamiętać. Przed uroczystością będziesz musiała załatwić kilka spraw, m.in. ustalić datę w kościele, poprosić kogoś z rodziny lub przyjaciół o zostanie rodzicami chrzestnymi twojego dziecka, wybrać menu na przyjęcie i ustalić kilka innych rzeczy. Podpowiadamy, o jakich ważnych kwestiach nie możesz zapomnieć, żeby nie stresować się później w dniu wydarzenia. Jak zorganizować chrzciny? Oto istotne punkty w planowaniu i organizacji chrzcin dziecka: Chrzciny – kiedy powinna odbyć się uroczystość Wybór rodziców chrzestnych dla dziecka Ustalanie terminu chrzcin w kościele Ubranko do chrztu dla dziecka Zaproszenia na chrzciny i wybór lokalu na przyjęcie z okazji chrztu Co będzie potrzebne do chrztu? 1. Chrzciny – kiedy powinna odbyć się uroczystość Najczęściej do chrztu niesie się dzieci w wieku 2-6 miesięcy, choć nie ma żadnego przepisu mówiącego o tym, do kiedy trzeba zorganizować chrzciny. Zwyczajowo robi się to bez zbędnej zwłoki, co wynika z dużej śmiertelności niemowląt w czasach naszych babć i prababć. Warto pamiętać, że nieochrzczone dziecko nie przystąpi do komunii świętej. Część rodziców chrzci kilkutygodniowe niemowlęta, inni czekają z chrzcinami, aż maluch skończy rok, choć i starszym dzieciom udzielany jest sakrament Chrztu Św. Możesz zatem w planowaniu chrzcin wziąć pod uwagę porę roku, aby nie trzeba było dziecka zbyt ciepło ubierać, a goście mogli bez problemu dojechać na czas. 2. Wybór rodziców chrzestnych dla dziecka Każde dziecko powinno mieć ich dwoje. Rodziców chrzestnych zwykle wybiera się z najbliższej rodziny lub spośród bliskich znajomych. Ma to praktyczne uzasadnienie: kontakty z rodziną zawsze pozostaną, nawet jeśli będą nieco...
Sprawczyniami antyróżowego zamieszania są czterdziestoletnie bliźniaczki z Wielkiej Brytanii, Emma i Abi Moore. Założony przez nie dwa lata temu ruch społeczny Pink Stinks (ang. różowy śmierdzi) już w pierwszych miesiącach działania zdobył tysiące wielbicieli – i tyleż samo przeciwników! Zwolennicy przyklaskują pomysłowi ochrony kilkulatek przed przedwczesną seksualizacją i sprowadzaniem ich wyłącznie do roli ślicznych laleczek. Do ruchu przyłączyła się nawet angielska była minister sprawiedliwości Bridget Prentice, której zdaniem różowe stroje i zabawki zawężają horyzonty myślowe dziewczynek. Przeciwnicy ruchu zaś nie wierzą, że różowa garderoba może wyrządzić aż tyle zła. Do której z tych dwóch grup należysz? Czy wiesz, gdzie jest granica między odpowiadaniem na potrzeby naszych córeczek a kreowaniem małych strojniś? Zobacz: Różnice między płciami Róż? To jest całkiem naturalne Okres różu przechodzi każda dziewczynka, bez względu na to, czy jej rodzice to akceptują czy nie. Uwielbienie dla cukierkowych barw nie jest zwiastunem przyszłych problemów z logicznym myśleniem albo z poczuciem własnej wartości. Ten etap rozwoju jest zresztą uważany przez naukowców za konieczny do prawidłowego kształtowania się dziecięcej osobowości . Warto też zwrócić uwagę na fakt, że każda grupa wiekowa ma swój dress code : dla pięciolatki będzie to spódniczka z falbankami, a dla szesnastolatki wyciągnięte koszulki w wypłowiałej czerni. To zupełnie naturalne: pięciolatka marzy o pałacu i szklanych pantofelkach znanych z bajek o Kopciuszku czy królewnie Śnieżce. A to, że te ich marzenia są nieco kiczowate? Cóż, każdy wiek ma swoje prawa. Czytaj też: Przedszkolne mody - ulegać im czy nie? Chodzi o stereotyp, a nie o kolor Problem leży trochę gdzie indziej. To nie zakładanie różowych ubrań jest złe, ale raczej...
Kolor pomaga się wyciszyć albo wprost przeciwnie – budzi chęć do działania i poprawia humor. Może sprawić, że poczujesz chłód lub będzie ci cieplej. Jak to możliwe? Kolor to zwykły bodziec, który za pośrednictwem oka oddziałuje na mózg, wywołując różne reakcje – wpływa na to, co czujesz, myślisz, jak się zachowujesz. Gdy dziecko jest małe, ty decydujesz, jakimi kolorami go otoczysz, jaką barwę będą miały ściany jego pokoju, zabawki, ubrania. Gdy podrośnie, daj mu możliwość wyboru. To sposób na pokazanie swojego „ja” i próba kształtowania gustu. Przymknij oko na eksperymenty z różem u dziewczynek i na awersje chłopców do tego koloru. Upodobania kolorystyczne są zmienne, nawet dorośli przechodzą okres fascynacji pewnymi barwami, by po pewnym czasie wybierać inne. Eksperymentując z różnymi kolorami ścian, obrazków, zasłon, warto wiedzieć, co im będziesz jeszcze zawdzięczać, oprócz tego, że ucieszą twoje oko. Poznaj siłę barw. POBUDZA → Czerwony Z tym kolorem trzeba umieć się obchodzić, ponieważ mocno wpływa na system nerwowy, zachęca do aktywności fizycznej, powoduje nawet, że rośnie ciśnienie krwi. Wskazany jest więc dla nadmiernie wyciszonych, apatycznych dzieci. W otoczeniu żywiołowych maluchów, ale także zestresowanych, należy stosować go ostrożnie. Duże czerwone powierzchnie mogą działać przytłaczająco. Warto ograniczyć się jedynie do czerwonych akcentów. Dowiedziono także, że czerwień pobudza apetyt. → Żółty Pobudza, ale delikatnie, napawa optymizmem, ułatwia zapamiętywanie i logiczne myślenie, dodaje pewności siebie. Jednak stosowany na dużych powierzchniach może działać depresyjnie, więc lepiej zastąpić go pastelowymi odcieniami. → Pomarańczowy Łączy zalety żółtego i czerwonego, nastawia pozytywnie do życia (łagodzi napięcia emocjonalne) i do jedzenia...
