Adaptacja w przedszkolu dla niektórych dzieci jest trudniejsza niż dla innych. Jeśli przez pierwsze dni dziecko płacze w przedszkolu lub nie chce się z tobą rozstawać, jest to naturalna reakcja. Jeżeli jednak płacz i niechęć nie ustają z codziennym chodzeniem do przedszkola – przyczyna może leżeć gdzie indziej. Powodem awersji do przedszkola może być np. kłótnia z koleżanką lub inne nieprzyjemne zdarzenie. Sprawdź, ile zwykle trwa adaptacja w przedszkolu, jakie są możliwe przyczyny problemów z adaptacją i w jaki sposób możesz pomóc dziecku zaaklimatyzować się w placówce.
Spis treści:
Pójście do przedszkola to trudny moment i dla dziecka, i dla rodzica. Na szczęście to mija. Niektóre dzieci po kilku dniach dumnie kroczą do przedszkola i rzucają się w wir zabawy, inne potrzebują nieco więcej czasu, aby przystosować się do nowych warunków. Co możesz zrobić, aby dziecko polubiło przedszkole i jak ułatwić mu adaptację?
Zanim dziecko rozpocznie przedszkolną przygodę, naucz je:
Dzięki temu maluch poczuje się pewniej.
Nic tak nie potęguje rozpaczy dziecka jak nerwowe reakcje rodziców. Nie płacz (w końcu dla rodzica to też stresujące i emocjonujące wydarzenie), nie krzycz, nie zanoś dziecka do sali, a potem nie odrywaj go od siebie – powinno tam wejsć samo. I co ważne, nie pozwól, by dziecko zobaczyło, że sama wahasz się, czy zostawić je w przedszkolu. Wtedy i ono może poczuć się niepewnie. W drodze do placówki wspólnie zaplanujcie, co miłego zrobicie po powrocie z przedszkola – świadomość, że już za kilka godzin się przytulicie i spędzicie razem czas, z pewnością zmniejszy wasz stres.
Nie mów, że „zaraz wrócisz” jeśli wiesz, że tak się nie stanie (jest to tzw. białe kłamstwo). Jeśli obiecasz dziecku, że odbierzesz je np. po zupie, po drzemce, czy po obiedzie – bądź słowna. Utracone zaufanie będzie ci trudno odbudować i następnym razem dziecko nie tylko nie uwierzy w twoje słowa, ale będzie czuło większy lęk przed pójściem do przedszkola. Maluszek może pomyśleć, że skoro mama mówiła, że zaraz wróci, a nie wróciła, to może teraz w ogóle po mnie nie przyjdzie?
Nie mów dziecku, że za karę zabierzesz mu zabawkę lub nie dostanie obiecanej nagrody. Jeśli sprawisz, że przedszkole będzie „za karę”, to twoje dziecko nie będzie chciało tam chodzić.
Opowiadaj dziecku o przedszkolu, staraj się mówić o pozytywnych aspektach: pozna nowe koleżanki i kolegów, będą nowe zabawki, których nie ma w domu. Możesz wykorzystać książeczki lub bajki, których bohaterowie idą do przedszkola, w którym wcale nie jest tak źle i strasznie.
Możecie wymyślić swoje własne (może sekretne?) pożegnanie, np. buziak na dobrą zabawę. Wtedy rozstanie będzie łatwiejsze.
Ustal pewien schemat poranka, żeby dziecko wiedziało, co po sobie następuje, np. przed wyjściem do przedszkola trzeba umyć zęby. Zmiana rutyny może wybić dziecko z rytmu i niechętnie będzie szło do przedszkola. Szczególnie jeśli w domu zacznie się wspaniale bawić.
Forma i termin zajęć adaptacyjnych zależy od konkretnego przedszkola. Niektóre placówki organizują zajęcia dla dzieci i rodziców, inne – takie, w których uczestniczą tylko dzieci (a inne, niestety, wcale). Zajęcia zazwyczaj odbywają się pod koniec sierpnia. Podczas nich dzieci (lub rodzice z dziećmi) spotykają się z panią wychowawczynią, która prowadzi proste zabawy mające na celu wzajemne poznanie się dzieciaków.
Przebieg adaptacji dziecka w przedszkolu trwa od kilku tygodni do kilku miesięcy. O jej długości decyduje jednak wiele czynników, między innymi: dojrzałość emocjonalna dziecka, postawa rodziców, to, czy maluch ma starsze rodzeństwo w placówce. Wcześniejsze wizyty w przedszkolu, np. by odebrać starszego brata lub siostrę, pomagają w oswojeniu się z miejscem, zabawkami i osobami pracującymi w przedszkolu.
Dziecko może okazywać niechęć do przedszkola z różnych powodów, oto niektóre z nich:
Za słowami „nie lubię przedszkola” może stać wiele różnych komunikatów. Gdy kończy się weekend, dziecko w ten sposób wyraża żal, że musi rozstać się z rodzicami. Innym powodem może być to, że malec pokłócił się z kolegą i tak naprawdę „nie lubi” Jasia, a nie przedszkola. Albo może nie najlepiej wykonał jakieś zadanie i „obraził się” na całe przedszkole.
Co robić? Jeśli problemem jest kłótnia, niepowodzenie podczas prac plastycznych czy niedobra zupa, wytłumacz dziecku, że to, co zdarzyło się poprzedniego dnia, wcale nie musi wydarzyć się znowu. Pomóż maluchowi rozwiązać sprawę kłótni z kolegą lub koleżanką (pomóc może wspólna zabawa u was w domu) i zapewnij, że nie musi jeść tego, co mu nie smakuje (porozmawiaj o tym z wychowawczynią). I na koniec: wymyśl powód – misję, dla której twoje dziecko będzie „musiało” iść do przedszkola, np. po to, żeby codziennie przynieść innym dzieciom, wydrukowane przez ciebie kolorowanki. Jest szansa, że taka misja sprawi, iż malec poczuje się niezbędny.
Zwykle „nikt mnie lubi” znaczy „pokłóciłem się z…”. Przedszkolaki co chwilę kłócą się i godzą. Starają się określić własną tożsamość i opierają się w tym głównie na ocenie rówieśników. Chłopcy próbują sił, ustalają swoje miejsce w grupie, dziewczynki znajdują wśród rówieśniczek ideał, do którego chcą się upodobnić. Jeśli im się to nie uda, mogą uznać, że nikt ich nie lubi. I bardzo to przeżywają.
Co robić? Wytłumacz smykowi, że nawet jeśli pokłóci się z jedną osobą, to nie znaczy, że inne dzieci też go nie lubią. Jeśli problem nie mija, porozmawiaj z nauczycielką – czasem dziecko jest odrzucane przez większość rówieśników i trzeba wspólnie działać. Niekiedy warto przenieść malca do grupy zróżnicowanej wiekowo, w której hierarchia ważności związana jest ze starszeństwem, co dzieci naturalnie akceptują.
Bóle brzuszka, głowy, nudności, które nie są symptomami konkretnej choroby, mogą dokuczać wrażliwym dzieciom, zwłaszcza w pierwszych dniach przedszkola.
Co robić? Obserwuj dziecko. Jeśli ma gorszy apetyt, źle śpi, jest osowiałe i utrzymuje się to miesiąc – należy zasięgnąć porady psychologicznej lub medycznej (to może być także objaw zakażenia pasożytami). Jeśli objawy niedyspozycji znikają, gdy tylko dziecko dowie się, że zostaje w domu – można podejrzewać, że cię nabiera. Wtedy powinnaś jasno dać do zrozumienia, że jeśli zostaje w domu z powodu choroby, to nie będzie mógł jeść lodów czy oglądać telewizji w godzinach „przedszkolnych”. W ten sposób szybko nauczy się, że nie warto udawać.
Zanim zainterweniujesz, warto, byś wiedziała, że dzieci w tym wieku często opowiadają o tym, co przydarzyło się nie im, lecz kolegom. W wyobraźni zdarzenie, którego dziecko było obserwatorem, może stać się jego własnym. Poza tym wszystko, co dzieje się w przedszkolu, maluch odbiera bardzo emocjonalnie – zwrócona neutralnym tonem uwaga, że np. nie skończyło kolorować rysunku, może być odebrana jako „nakrzyczenie”. Możliwe też, że pani rzeczywiście zwróciła ostro uwagę dziecku, bo np. dokuczało innym przedszkolakom.
Co robić? Wybadaj maluszka i ustal fakty, aby wiedzieć, czy w ogóle trzeba interweniować. Gdy sprawa dotyczy „niepokolorowanego rysunku”, wyjaśnij, że pani nie miała nic złego na myśli. Jeśli nauczycielka rzeczywiście podnosi głos na dzieci, bo np. nie chcą leżakować, poproś, by zwolniono smyka z obowiązku spania. W razie potrzeby można umówić się na (pokojową!) rozmowę z panią, w obecności dyrektorki czy przedszkolnego pedagoga lub pedagożki.
Jeśli dziecko do tej pory bez większych oporów żegnało się z tobą rano, zastanów się, czy przyczyną zmiany nie jest jakaś nowa, stresująca dla malucha trudność poza przedszkolem, np. pojawienie się młodszego rodzeństwa, dłuższy wyjazd taty, przeprowadzka. Wszystkie te okoliczności sprawiają, że dziecko czuje się zagrożone i na wszelki wypadek chce być blisko ciebie. Przyczyną lęku może być też dłuższa nieobecność w przedszkolu (np. po chorobie) lub to, że ostatnio masz mniej czasu.
Co robić? Poświęć dziecku więcej uwagi, tak aby nie czuło się odtrącone czy zapomniane. Być może właśnie teraz bardzo cię potrzebuje, a niechęć do przedszkola to tylko pretekst, by móc spędzić z tobą więcej czasu.
Kilkulatek nie zawsze potrafi wytłumaczyć, dlaczego nie lubi przedszkola. Ale to nie znaczy, że sobie coś wymyśla. Przyczyna niechęci może być całkiem realna. Jak ją odnaleźć?
Zabawy adaptacyjne w przedszkolu mają być dużą frajdą dla dzieci, ale przede wszystkim pełnić funkcję integracyjną. Jest to jeden z elementów dnia adaptacyjnego w przedszkolu. Poprzez takie zabawy integracyjne dzieciaki mają okazję, by bliżej się poznać, zapamiętać swoje imiona, ale także oswoić z nowym miejscem i panią przedszkolanką.
Propozycje zabaw adaptacyjnych w przedszkolu:
Dzieci ustawione są w kole i trzymają się za ręce. Nauczyciel mówi: „Zaczarowaną iskierkę puszczam w krąg, niech wróci zaraz do moich rąk” i w tym momencie ściska dłoń dziecka, iskierka przechodzi przez cały krąg (dzieci ściskają po kolei dłoń kolegi), a następnie wraca do nauczyciela.
Jest to zabawa z chustą animacyjną – dzieci siedzą na kolorowych pasach chusty animacyjnej, a nauczyciel wymienia jeden kolor. Siedzące na nim dziecko podaje swoje imię.
Dzieci siedzą naprzeciwko siebie i na przemian robią różne miny, wykonują różne czynności, a także naśladują siebie nawzajem.
Dzieci siadają tworząc okrąg, a jeden z uczestników przedstawia się, np. „Jestem Natan”, kolejna osoba powtarza „Jestem Hania, a to jest Natan”. Kolejna osoba prowadzi dalej wyliczankę „Jestem Oliwka, to jest Hania, a to Natan”.
Zobacz także:
Dziecko, które nie chce chodzić do przedszkola, lepiej nadal tam posyłać. A że maluch się buntuje? No cóż, trzeba znaleźć sposób, by ułatwić mu oswojenie się z tą sytuacją. Jaki? Wiele zależy od tego, w którym momencie zaczął protestować. „Nie będę się ubierał”, „Nie chcę”, „Zostaw”, „Nie pójdę” – wobec takiego oporu czujesz się bezsilna i trudno ci być konsekwentną. Czasem więc maluchowi odpuszczasz. Jednak konsekwencja to podstawowy warunek, jaki trzeba spełnić. Tylko jak to zrobić? – Gdyby chodziło o podanie dziecku lekarstwa, nie miałybyśmy wątpliwości, jak postąpić – podpowiada psycholog Beata Chrzanowska-Pietraszek. – Mimo oporów malucha konsekwentnie dawałybyśmy mu leki. Bo wiemy, że to dla niego dobre i mu potrzebne. Tak samo jest z przedszkolem. Jak reagować w zależności od sytuacji, w której dziecko przeżywa kryzys, wyjaśniamy wspólnie z ekspertem. Spis treści: Jak namówić dziecko do chodzenia do przedszkola, kiedy dopiero zostało przedszkolakiem? Jak zachęcić dziecko do przedszkola? Dziecko nie chce chodzić do przedszkola i płacze Dziecko nie chce chodzić do przedszkola Jak zachęcić dziecko do przedszkola: wyjaśnij ewentualne problemy Kiedy jest za wcześnie na przedszkole? Jak przekonać dziecko do przedszkola: tego nie rób! Jak zachęcić dziecko do jedzenia w przedszkolu: wskazówki Jak namówić do chodzenia do przedszkola dziecko, które dopiero zostało przedszkolakiem? Dziecko dopiero rozpoczęło swoją przygodę z przedszkolem, a już protestuje? To całkiem normalna reakcja zwana okresem adaptacyjnym . Każdy człowiek – mały także – przeżywa ogromny stres w momencie zmiany swojej sytuacji życiowej. Pomyśl, że dziecko czuje się tak jak ty, gdy właśnie...
Dzieci nie lubią być niczym zaskakiwane, dlatego rozpoczęcie przedszkolnej edukacji powinno poprzedzić solidne przygotowanie i ustalenie odpowiedniej strategii na pierwsze tygodnie. Dni adaptacyjne w przedszkolu , które już zapewne macie za sobą, to bardzo ważny krok w oswajaniu z nowym miejscem. Jeśli jednak poprzestaniecie tylko na nich, szybko może okazać się, że to jednak za mało. Bo pójście do przedszkola to duże wyzwanie nawet dla otwartego i towarzyskiego dziecka. Oto rady dla rodziców na pierwsze dni dziecka w przedszkolu, przygotowane wspólnie z ekspertami – psychologiem i nauczycielem przedszkolnym. Wcześniejsze doświadczenia dziecka są ważne Nawet dziecko, które chodziło wcześniej do żłobka lub brało udział w zajęciach klubu malucha, może mieć w pierwszych tygodniach trudność z zostawaniem w przedszkolu. Może czuć się onieśmielone nowym miejscem i kolegami. Może udzielić mu się nastrój innych dzieci (skoro one płaczą przy rozstaniu, popłaczę i ja). Pierwsze dni są jednak najtrudniejsze dla tych dzieci, które nie są przygotowane do rozłąki , do tej pory pozostawały w domu pod opieką mamy, babci lub niani. Dla nich pójście do przedszkola to naprawdę wielka zmiana i tu mogą pojawić się kłopoty z adaptacją przedszkolną. Nigdy nie strasz dziecka przedszkolem! Staraj się dużo z dzieckiem rozmawiać. Podkreślaj pozytywne strony przedszkola. Opowiadaj o tańcach w kółeczku, rysowaniu, lepieniu z plasteliny, wyjściach na plac zabaw. Wspominaj swoją przedszkolną edukację (pomiń przykre momenty), pokaż zdjęcia z tego czasu. Pamiętaj, by nigdy nie straszyć dziecka przedszkolem. Nawet w żartach! Ugryź się w język, zanim wypowiesz kwestię w stylu: musisz ładnie zjadać obiadek, bo pani w przedszkolu na pewno nie będzie zachwycona resztkami na talerzu. Kieruj się wyczuciem. Uwaga! Jeśli zauważysz, że dziecko ma...
Do przedszkola zwykle przyjmuje się dzieci, które skończyły trzy lata. Jednak nie każdy trzylatek jest gotowy do rozstania z mamą. To, że tak małe dziecko nie chce chodzić do przedszkola, jest normalną, a wręcz prawidłową reakcją. W przedszkolu wszystko jest nowe: są opiekunki zamiast mamy, babci czy niani, jest inne otoczenie i grupa dzieci, z którymi trzeba dzielić się uwagą opiekunek. To naprawdę trudne dla malucha, który do tej pory miał dla siebie całą uwagę najbliższych. Wyjaśnimy przyczyny niechęci do przedszkola i podajemy sposoby, jak sobie z nią radzić. Spis treści: Dlaczego dziecko nie chce chodzić do przedszkola? Porady, gdy dziecko nie chce chodzić do przedszkola Co zrobić, żeby uniknąć niechęci dziecka do przedszkola Dlaczego dziecko nie chce chodzić do przedszkola? Pierwsze dni w przedszkolu na ogół bywają trudne. Niektóre dzieci demonstrują swoją niechęć do przedszkola już od pierwszego dnia. Inne dopiero po kilku pozornie udanych dniach. Tak zwykle zachowują się dzieci, których wyobrażenia o przedszkolu nie zgadzają się z rzeczywistością. Rodzice często upatrują przyczyny niechęci w niemiłej pani albo niesmacznych obiadach. Tymczasem powód jest inny. Trzyletni malec silnie przeżywa rozłąkę z mamą lub inną osobą, która dotychczas się nim opiekowała. Jeśli przez wiele dni przy rozstaniu z rodzicami dziecko płacze, trzeba mu pomóc. Warto np. przez jakiś czas odbierać je tuż po obiedzie. Bywa, że maluchowi pomaga zabrana z domu ulubiona przytulanka. Ważne, aby pomimo trudności zawsze wyrażać się o przedszkolu pozytywnie i wspominać własne pozytywne doświadczenia. Zazwyczaj po miesiącu lub dwóch problem znika. Protesty dziecka w domu czy w drzwiach przedszkola, które trwają maksimum do 3 miesięcy , są normą. Tyle czasu potrzebują niektóre...
