Podwójne obywatelstwo dziecka – co to oznacza?

Polskie i obce obywatelstwo

Obywatelstwo polskie dziecko otrzymuje, gdy co najmniej jedno z rodziców jest polskim obywatelem. Nie ma znaczenia miejsce (kraj), w którym dziecko przyszło na świat.
W Polsce istnieje domniemanie, iż ojcem dziecka jest mąż matki. Gdy rodzice nie żyją w związku małżeńskim, a ojciec cudzoziemiec nie uznał dziecka za granicą, to kwestie ojcostwa i obywatelstwa można uregulować przed polskim sądem. Uznanie ojcostwa jest niezbędne m.in. do ubiegania się o alimenty.

Warto wiedzieć: Wyjazd dziecka za granicę – czy potrzebna jest zgoda obojga rodziców?

Jakie prawa ma dziecko z podwójnym obywatelstwem?

Uregulowania dotyczące obywatelstwa zawarte są w Konstytucji oraz w ustawie z dnia 2 kwietnia 2009 r. o obywatelstwie polskim. Warto podkreślić, iż prawo polskie traktuje osobę z podwójnym obywatelstwem, tak jak obywatela polskiego. Oznacza to, że obywatel polski posiadający równocześnie obywatelstwo innego państwa ma wobec Rzeczypospolitej Polskiej takie same prawa i obowiązki jak osoba posiadająca wyłącznie obywatelstwo polskie. Nie może się więc wobec władz Rzeczypospolitej Polskiej powoływać ze skutkiem prawnym na posiadane obywatelstwo innego państwa i na wynikające z niego prawa i obowiązki.

Podwójne obywatelstwo dziecka – na co zwrócić uwagę?

W przypadku rodziców mających władzę rodzicielską nad dzieckiem i będących obywatelami różnych państw nie zawsze będzie miało zastosowanie prawo polskie. W niektórych przypadkach sprawę mogą rozpatrywać sądy obcych państw. Warto wiedzieć, że kwestie dotyczące władzy rodzicielskiej oraz kontaktów z dzieckiem w sprawach transgranicznych są dość skomplikowane, dlatego warto zwrócić się o pomoc do prawnika, np. gdy zamierzamy zamieszkać z dzieckiem i jego rodzicem w innym kraju.
Na terenie państw członkowskich Unii Europejskiej w kwestii jurysdykcji (a zatem określenia tego, który sąd jest właściwy do rozpoznania naszej sprawy) stosuje się przepisy rozporządzenia Rady (WE) nr 2201/2003, tzw. Bruksela II bis. Zgodnie z nim jurysdykcję sprawują sądy tego państwa członkowskiego, na terenie którego dziecko zamieszkuje (ma status zwykłego pobytu) w czasie wszczęcia postępowania. Istnieje kilka wyjątków od tej zasady. Warto w tym miejscu dodać, że polskie przepisy Kodeksu postępowania cywilnego są w tym zakresie zbliżone do rozwiązań wspólnotowych. Zgodnie z kodeksem do jurysdykcji krajowej (sądu polskiego) należą sprawy z zakresu stosunków między rodzicami i dziećmi, jeżeli dziecko, którego sprawa dotyczy ma miejsce zamieszkania lub miejsce zwykłego pobytu w Rzeczypospolitej Polskiej lub wnioskodawca i dziecko, którego sprawa dotyczy są obywatelami polskimi. W niektórych przypadkach zastosowanie będą miały przepisy Konwencji haskiej. Warto podkreślić, iż zupełnie inną kwestią jest to, jakie prawo sąd zastosuje. W tym przypadku zastosowanie znajdują umowy dwustronne lub wielostronne konwencje, których stroną jest Polska.

Polecamy: Alimenty ze Szwecji