O tym, jak podzielić się obowiązkami i jak będzie wyglądało życie całej rodziny, gdy urodzi się dziecko, najlepiej myśleć już na etapie ciąży. Unikniemy wielu rozczarowań i rodzicielstwo będzie mniej męczące. Zamiast uginać się pod ciężarem piętrzących się obowiązków i oskarżeń o brak pomocy, znajdziemy trochę czasu dla siebie (tak to jest możliwe!) i zyskamy poczucie, że nasz dom funkcjonuje jak dobrze zarządzane przedsiębiorstwo. Psycholog zapewnia, że to może się udać!
Talerz ciepłej zupy, zapas świeżo wyprasowanych śpioszków, posprzątane mieszkanie to drobiazgi, które mają wielką moc – dzięki nim życie nieustająco karmiącej dziecko mamy i wciąż niewyspanego ojca staje się prostsze. Jeśli ktoś z rodziny oferuje taką pomoc, tylko pozazdrościć! Jako młodzi rodzice nie musimy udowadniać światu, że świetnie radzimy sobie z nową sytuacją. Nawet jeśli i mama i tata angażują się we wszystko na równi, na pewno znajdzie się coś do zrobienia dla chętnych babć, dziadków czy cioć.
Jak dobrze podzielić się obowiązki z partnerem i innymi osobami, które wspierają młodych rodziców? Dr Joanna Urbańska poleca przygotowanie kartek z zadaniami, tzw. checklists z jasno określonymi celami dla poszczególnych członków rodziny (także dla dzieci, jeśli są w domu starsze). – Unikajmy ogólników. Dokładnie określmy, co kto powinien robić i w jaki sposób, np. ja segreguję rzeczy do prania i włączam pralkę, ty wieszasz (strzepując dokładnie, aby wyprane rzeczy nie były pogniecione), ty wynosisz śmieci, ja wstawiam naczynia do zmywarki i je wyciągam – radzi dr Urbańska.
– Warto też określić, jak obowiązki będą rozłożone w czasie, np. przez pierwsze 4 tygodnie wszystkie rzeczy dziecka prasujemy, potem odpuszczamy i prasujemy tylko to, co potrzebne, naprzemiennie raz ty, raz ja. Jeśli jakieś zadania nie zostaną rozdzielone i nikt nie weźmie za nie odpowiedzialności, może się tak zdarzyć, że nikt ich nie wykona, co może być źródłem nieporozumień i niepotrzebnej frustracji – tłumaczy psycholog i dodaje, że nawet w świetnie zorganizowanym domu, gdzie wszystko działa jak w szwajcarskim zegarku, warto zadbać o mały margines na wzajemne spontaniczne niespodzianki.
Zdaniem dr Joanny Urbańskiej sieć wsparcia, czyli grupa osób, na pomoc których możemy liczyć, kiedy urodzi się dziecko, powinna być dopasowana do naszego stylu życia i potrzeb. – Jeśli stronimy od ludzi, zadbajmy o niewielkie grono bliskich i zaufanych osób. Jeśli uwielbiamy, gdy wokół nas dużo się dzieje, dbajmy, aby dla naszego dobrego samopoczucia dom nie opustoszał i nadal pojawiało się w nim dużo gości, a także o możliwość częstszego wychodzenia do ludzi – wyjaśnia dr Urbańska. I dodaje: – Pamiętajmy jednak, że na początku najbardziej będzie potrzebna taka pomoc, która przede wszystkim pozwoli zadbać o siebie, czyli wyspać się, najeść, wykąpać czy po prostu spokojnie usiąść i trochę odpocząć.
Choć dwutygodniowy urlop ojcowski z tytułu narodzin dziecka można wykorzystać w ciągu roku po narodzinach dziecka, korzystnie jest wziąć go tuż po porodzie. Dzięki temu młodzi rodzice zyskują szansę, aby wspierać się w pierwszych dniach opieki nad dzieckiem i oboje lepiej je poznać, a także razem zorientować się, jak w praktyce wyglądają wszystkie obowiązki rodzicielskie i ile pochłaniają czasu (wcześniej mogliście tylko teoretycznie to rozważać). Dwa tygodnie ojcowskiego przysługują każdemu tacie, który jest zatrudniony na etat.
Zobacz też:
Przyjście pierwszego dziecka na świat jest najważniejszym wydarzeniem w życiu kobiety. Zmienia wszystko. To przede wszystkim czas, który jest całkowicie wypełniony zajmowaniem się maleństwem. Wtedy na światło dzienne wychodzą takie potrzeby jak wsparcie, kontakt z innymi mamami, dostęp do fachowej wiedzy. Łamianie stereotypów a nieznajomość rozmiaru pieluch przez tatusiów Nie budujemy już wielopokoleniowych społeczności, w których dziećmi zajmują się babcie , ciocie i inne bliskie osoby. Coraz częściej potomstwo wychowujemy tylko z partnerem , a dziadkowie są zarezerwowani na weekendy. – Polskie społeczeństwo dopiero wychodzi ze stereotypu, że matki prowadzą dom, a ojcowie zarabiają pieniądze i do tego sprowadza się ich rola – mówi Zuzanna Kołacz-Kordzińska, mama Tosi i Blanki, założycielka Ośrodka Wspierania Rozwoju Bliżej w Gdańsku i autorka cyklu Mama nigdy nie jest sama. – Dziś mężczyźni chcą być zaangażowani i decydować o dziecku . Wielu z nich świetnie daje sobie radę, chociaż jeszcze trochę są jak na tym obrazku, gdzie w sklepie przed półką z pieluchami stoi rząd tatusiów i wszyscy dzwonią do żon: „kochanie, to jakie pieluchy mam kupić?”. Dodaje jednak, że w ostatnim czasie wyraźnie się to zmienia i coraz większa liczba ojców ma szeroką wiedzę o szczegółach, które wcześniej były domeną matek . Młody tata potrafi dziś pójść z dzieckiem do pediatry i nie zgodzić się na zalecenia karmienia modyfikowanym mlekiem. Oczekuje innej, lepszej pomocy, bo jego wiedza na temat żywienia dziecka jest szersza niż kiedyś. Zaangażowany ojciec - mit czy hit? Fakt ten potwierdzają wyniki ankiety przeprowadzonej niedawno przez Baby Land, dystrybutora akcesoriów dla niemowląt marki NUK. Wynika z nich, że u 68,4 proc. młodych rodzin obowiązki związane z opieką nad dzieckiem są rozłożone pomiędzy obojga rodziców. U 30,5...
Nasz dwuletni syn jest przez większą część dnia ze mną. Mąż w tym czasie pracuje. Mieszkamy wiele kilometrów od dalszej rodziny, a w nowym miejscu zamieszkania nie mamy sąsiadów z dziećmi. Zresztą syn woli spędzać czas ze mną w domu, niż na placu zabaw. Czy wychowamy go na odludka? Mąż twierdzi, że przesadzam. Do czego potrzebni są maluchowi inni ludzie? Marzena z Kościana Dr Joanna Urbańska: Można wymienić kilka powodów, dla których dwulatek potrzebuje innych ludzi – dorośli zapewniają mu bezpieczeństwo i warunki do życia i rozwoju, a rówieśnicy zaspokajają potrzebę przebywania wśród dzieci i ciekawość. Jakie są inne argumenty? Prof. Anna Brzezińska: Dziecko od pierwszych lat życia kształtuje swoją tożsamość indywidualną i społeczną. Zaczyna poznawać siebie i odróżniać się od innych. Przejawia się to najpierw np. w odczuwaniu odrębności własnego ciała. Byłyby to niemożliwe, gdyby nie obecność innych ludzi – ich dotyk, głaskanie, branie na ręce. Znajdując się w różnych sytuacjach społecznych, maluch w ciągu kilku lat zaczyna identyfikować się z określoną płcią, grupą wiekową czy rodzinną. Dr Joanna Urbańska: Przebywając wśród ludzi, uczy się, kim jest, a kim nie jest. Bez obserwacji innych osób w przyszłości trudniej byłoby mu określić: „kim jestem”, „co umiem”, „co jest moim ograniczeniem, a co mocną stroną”? Prof. Anna Brzezińska: Aby proces odróżniania się od jednych i utożsamiania z drugimi przebiegał prawidłowo, dziecko musi mieć szansę gromadzenia doświadczeń, które umożliwią takie porównania. Potrzebne jest też, oczywiście, opanowanie pewnych umiejętności poznawczych i językowych. Maluch uczy się tego przez cały okres przedszkolny. Dr Joanna Urbańska: Gdy życie dwulatka obfituje w okazje sprzyjające poznawaniu świata społecznego, dziecko ma idealne...
Od bycia rodzicem nie można uciec na weekend, urlop czy zwolnienie lekarskie. Rodzicem jest się non stop. Jeśli często chce ci się krzyczeć: „mam dość”, pomyśl, jak przemeblować życie, aby nie doprowadzić się do stanu przemęczenia i macierzyńskiego wypalenia . Psycholog, dr Joanna Urbańska, która zajmuje się m.in. zagadnieniami związanymi ze zmęczeniem człowieka, przekonuje, że duży efekt przyniosą nawet pozornie małe zmiany. Czy to normalne, że rodzicielstwo męczy? – To zupełnie normalne. Zmęczenie, podobnie jak ból, jest dla nas ważną informacją, która powinna skłonić do zmiany zachowania, czyli szukania możliwości odpoczynku . Co najbardziej męczy świeżo upieczone mamy i ojców? Niewyspanie, zajmowanie się dzieckiem od rana do wieczora, brak czasu dla siebie? – Wszystkich rodziców nie można wrzucić do jednego worka. Niektórzy są bardzo zmęczeni fizycznie , ponieważ nie odpuszczają sobie w niczym, nie dosypiaj i próbują pracować. Inni próbują wieść takie życie jak przed urodzeniem dziecka, co okazuje się niemożliwe. Męczy ich świadomość, że to, co było, już nie wróci, że wszystko teraz wygląda inaczej. Części rodziców dokucza zmęczenie psychiczne. Nic nie wygląda tak, jak oczekiwali – dziecko mało śpi, dużo płacze, pojawiły się nieprzewidzianie problemy z karmieniem piersią. Są też osoby, których męczy zaspokajanie cudzych potrzeb. Zamiast skupić się na tym, jak wyobrażali sobie bycie mamą czy tatą, próbują nadążyć za wymaganiami, wyobrażeniami czy wskazówkami dotyczącymi rodzicielstwa , które otrzymują od różnych osób. To mnóstwo powodów do zmęczenia... – Musimy też pamiętać, że mamy teraz modę na zajmowanie się sobą – biegamy maratony, zdrowo się odżywiamy, dajemy sobie prawo do egoizmu. Niektórych rodziców najbardziej męczy właśnie brak czasu, ...
