Dziecko chodzi za Tobą krok w krok

Każdy szanujący się brzdąc sprzeciwia się rodzicom i z upodobaniem mówi „nie”. Pokazuje w ten sposób, że ma własne zdanie. Jak się z nim dogadać? W jaki sposób mądrze postępować, by wtedy, gdy to konieczne, zechciał być posłuszny? Kiedy z malucha zaczyna wychodzić diabełek? Zwykle pod koniec pierwszego roku życia. Nawet jeśli dziecko jeszcze nie wymawia słówka „nie”, to coraz wyraziściej zaznacza swój sprzeciw. Przeczytaj, co robić, by sobie z nim poradzić. Buntownik z powodami Dlaczego słodki do tej pory maluch nagle zdaje się robić wszystko na opak? I zupełnie, ale to zupełnie, nie chce Cię słuchać? Odpowiedź jest prosta: bo wyrasta z niego świadoma swej odrębności osoba. A jak najlepiej zaznaczyć swoją odrębność? Poprzez zdecydowane wyrażanie własnego zdania! „Zrobię nie tak, jak mama mówi, ale po swojemu, czyli – pokażę, że trzeba się ze mną liczyć”. Małe dziecko po prostu musi ćwiczyć niezależność. I zwykle robi to w niezbyt dla Ciebie wygodny sposób. Ale dobra wiadomość jest taka, że jednak można się z nim dogadać. Przede wszystkim, zanim się zdenerwujesz, bo znowu mówi „nie” i wędruje na spacerze w przeciwną stronę, uświadom sobie, że... to dobrze! To znaczy, że rozwija się prawidłowo. Trenuje umiejętności, które tak cenimy u starszych dzieci i dorosłych: asertywność, poczucie własnej wartości, pewność siebie, odwagę. Troszkę się teraz pomęczysz, ale warto. Znajomość mechanizmów kierujących rozwojem emocjonalnym Twojej pociechy pozwoli Ci spojrzeć na Wasze codzienne przeprawy z większym dystansem. Pomoże również zrozumieć malucha i nauczyć się mądrze z nim postępować. Plan działania Jeżeli chcesz, żeby Twoje dziecko Cię słuchało, nie możesz wyłącznie nakazywać i wymagać. O tym pamiętaj: – Pomyśl, czy musisz zabronić. Zawsze najpierw zastanów się, czy...

Dla dziecka rozstania mogą być niezwykle trudne. Zwłaszcza gdy jest do nich zupełnie nieprzygotowane. Pierwsze rozstanie Twoje dziecko przeżywa już w chwili przecięcia pępowiny. Potem w jego życiu tych rozstań będzie dużo. Niektóre maluchy znoszą je lepiej, inne radzą sobie z nimi bardzo źle. Dużo zależy od postawy rodziców. Oto kilka rad, które pomogą Ci przygotować Twoją pociechę do rozstań i lepiej je znosić. Naucz, że rzeczy niewidoczne nie znikają na zawsze Niemowlęta są przekonane, że jak czegoś nie widać, to tego nie ma. Niektóre maluchy jeszcze w drugim a nawet w trzecim roku życia martwią się, że jeśli mama wyjdzie, to zniknie na zawsze. Możesz pomóc dziecku poradzić sobie z tym niepokojem bawiąc się z nim w akuku lub w chowanego mówiąc do niego gdy Cię nie widzi. Początkowo „znikaj” tylko na kilka sekund i stopniowo wydłużaj ten czas do około minuty. Pamiętaj o bezpieczeństwie - czy dziecku nic się nie stanie, jeśli spuścisz go na chwile z oka? Poświęcaj mu dużo czasu i uwagi Poczucie bezpieczeństwa pomaga dzieciom w rozstaniach. A to poczucie daje m.in. bliski kontakt fizyczny, uwaga i czułość, jaką dostają od rodziców. Zachęcaj do samodzielnej zabawy Nie musisz stale zabawiać dziecka i proponować mu wciąż nowych aktywności. Samodzielna zabawa jest jednym z elementów, które uczą malucha niezależności. Urozmaicaj dziecku towarzystwo Staraj się już od pierwszych miesięcy urozmaicać dziecku towarzystwo – niech maluch spędza czas nie tylko z Tobą, ale i z innymi osobami - tatą, babcią, wśród znajomych. Najpierw niech kontaktuje się z innymi dorosłymi w Twojej obecności, potem zacznij przyzwyczajać je do krótkich rozstań. Zatrudnij opiekunkę Nawet jeśli jesteś z dzieckiem w domu, warto rozejrzeć się za kimś, z kim maluch mógłby zostać od czasu do czasu. Dwie godziny spędzone na dobrej zabawie...

Co zrobić, by starsze dziecko nie czuło się odtrącone, gdy na świat przychodzi braciszek lub siostrzyczka? Zadbaj o to zanim jeszcze dzidziuś się urodzi. Jeśli uda Ci się wzbudzić w starszym dziecku ciepłe zainteresowanie niemowlęciem, rozumiejąc jednocześnie całą gamę sprzecznych uczuć, które nim targają, zwiększysz szanse na udany związek między dziećmi w przyszłości. Jedna rozmowa nie wystarczy, by przygotować dziecko na zmianę. Jak przekazać nowinę? Lepiej nie spieszyć się z przekazywaniem dziecku rewelacji zaraz po tym, jak test ciążowy pokaże dwie kreski. Dziewięć miesięcy to dla małego człowieka niewyobrażalnie długi czas, cała wieczność. Ale z drugiej strony dziecko powinno usłyszeć dobrą nowinę bezpośrednio od rodziców, dlatego, gdy decydujesz się ogłosić ją wielu osobom i wiesz, że będziecie często o tym rozmawiać, powiedz o tym również najmłodszemu członkowi Waszej rodziny. On i tak wyczuje, że „coś się święci” i będzie zaniepokojony, że rodzice coś ukrywają. Powiedz prosto: "W naszej rodzinie pojawi się nowe dziecko", ale nie przesadzaj z entuzjazmem. Daruj sobie zapewnienia, że wciąż będziesz kochać swojego starszaka, bo tylko go zaniepokoisz czymś, co wcześniej mogło mu w ogóle nie przyjść do głowy. Nie roztaczaj wspaniałych wizji o wspólnej zabawie, gdyż dziecko będzie czuło się oszukane, gdy wrócisz do domu z noworodkiem, który nawet nie będzie umiał dać cześć. Powiedz otwarcie, że dzidziuś będzie maleńki i bezradny, że będzie często płakał, głównie spał i wymagał ciągłej opieki. Wspólne oczekiwanie Włącz swojego pierworodnego w przygotowania do narodzin brata lub siostry, by czuł, że jest ważny, a nie odsuwany na bok. - Zabierz go ze sobą na wizytę do lekarza, by mógł posłuchać bicia małego serduszka i zobaczyć portret braciszka lub siostrzyczki na USG. - Jeśli ma ochotę,...