Jak sobie radzić z silnymi emocjami małego dziecka?

Karmienie dziecka i zapewnienie mu spokojnego snu to połowa sukcesu. Już wiesz, że tulenie i mówienie do niego jest tak samo ważne. Ale właściwie dlaczego. Sprawdź to. Czy z noworodkiem można nawiązać kontakt? Ależ oczywiście! Wybitny amerykański pediatra i psychoanalityk dr n. med. T. Berry Brazelton, zajmujący się rozwojem emocjonalnym dzieci, przypomina, że już w okresie życia płodowego maluch reaguje na bodźce z zewnątrz. Na USG udało mu się podpatrzeć, jak maleństwo wpatruje się w światło latarki przyłożonej do jej brzucha. Obserwując nowo narodzone dziecko, możesz się wiele dowiedzieć o jego wrażliwości. Naukowcy z Harvard Medical School, we współpracy z dr Brazeltonem, wyróżnili sześć stanów świadomości noworodka. Sprawdź, jak je rozpoznać i jak postępować, by dziecko czuło się bezpieczne i uczyło się świata. SEN GŁĘBOKI U NOWORODKA Dziecko w tej fazie snu miarowo i spokojnie oddycha. Potrafi odciąć się od bodźców (hałasów, domowego zamętu) płynących z otoczenia. Ma zamknięte oczka, leży bez ruchu albo porusza się tylko bardzo delikatnie. Co możesz robić, gdy noworodek śpi głębokim snem Sprawdź, jak przystosowuje się do nieprzyjemnych bodźców. Poświeć latarką przez dwie sekundy w jego zamknięte oczka (nie obawiaj się, to nie zaszkodzi). Na trzy pierwsze świecenia z pewnością zareaguje gwałtownymi ruchami ciała. Przy czwartym, piątym bodźcu zapewne uspokoi się, a jego oddech się wyrówna. To oznacza, że nie musisz zachowywać bezwzględnej ciszy, gdy śpi, bo twoje dziecko umie spać w różnych warunkach. A jeśli maluch nie przyzwyczaił się do świecenia i na kolejne próby reagował gwałtownie? Masz małego nadwrażliwca. Musisz mu stworzyć idealne warunki, by mógł spać: absolutna cisza, spokój, przyciemnione światło. LEKKI SEN U NOWORODKA Dziecko od czasu do czasu porusza usteczkami, ssie piąstkę lub palec. Oczka...

Wyrywanie zabawek, awantury przy każdej próbie sprzeciwu, wymuszanie... Znasz to? Masz wrażenie, jakby Twój maluch myślał tylko o sobie? Niepokoisz się, co z niego wyrośnie? Niezależnie od wieku malucha, pamiętaj, że: - Nikt nie rodzi się egoistą – kimś bezwzględnie walczącym o swoje, myślącym wyłącznie o sobie. - Malec chce być troskliwy. Takie zachowanie jest bliskie naszej naturze, bo w ten sposób zapewniamy sobie opiekę. Trzeba tylko pokazać mu, jak to robić. - Dziecko uczy się od innych. Jeśli w Twoim odczuciu zachowuje się jak król, to dlatego, że musiało się przekonać, że taka postawa się opłaca (bo wtedy jest się w centrum uwagi). - Zdolny i zaborczy to nie to samo. Osoby inteligentne bywają niecierpliwe, skupione na sobie, roszczeniowe, ale naprawdę nie warto tego wzmacniać. - Współpraca rodzi się powoli. Aby się jej nauczyć, potrzeba wielu prób i popełniania błędów. Nim malec będzie umiał dogadywać się z innymi dziećmi, najpierw musi poznać sam siebie, rozumieć emocje, znać poczucie własności. Oto kolejne etapy na tej drodze. To moje i tamto też Niemal do końca pierwszego roku życia maluch powinien być pępkiem świata, czuć, że może liczyć na bliskie mu osoby, że świat jest przyjazny i przewidywalny. W ten sposób poczuje się bezpiecznie. To da mu odwagę, by zrobić następny krok. Powoli zacznie zdawać sobie sprawę z własnych możliwości: będzie sprawdzał, jaki skutek przyniosą różne działania, eksperymentował. Jednocześnie powoli odczuwa rozmaite ograniczenia i zakazy. Nie rozumie jeszcze, że rzeczy mają właścicieli. Chce dostać wszystko, co go zainteresuje, także dlatego, że lubi gromadzić przedmioty. W tym czasie dochodzi do pierwszych konfliktów, bo półtoraroczny maluch jest bardzo skupiony na sobie i nastawiony niemal całkowicie na branie. Wszystko musi mieć natychmiast, nie wie, co to znaczy dzielić się...

Dzisiejszy świat, choć piękny, niestety przesiąknięty jest złymi emocjami. Prezentowany przez społeczeństwo poziom kultury niejednokrotnie pozostawia wiele do życzenia. W codziennym życiu ludzie kierują się głównie uczuciami, a jednym ze sposobów wyrażania tych negatywnych jest właśnie stosowanie wulgaryzmów. Cóż więc zrobić, gdy także i nasze dziecko wprowadza do słownika niecenzuralne zwroty? Mały obserwator Brzydkie słowa niestety stały się coraz popularniejszym elementem współczesnej polszczyzny – formą ekspresji, po którą wielu (zwłaszcza młodych) ludzi sięga coraz chętniej. Wszechobecne w rozmowach, jeśli nie samych rodziców, to być może przypadkowo mijanych na ulicy czy w sklepie osób, niezwykle szybko bywają podłapywane przez ciekawe świata maluchy. Ale to nie jedyne miejsca, w których dzieci stykają się z takimi wyrażeniami. Telewizja i Internet kipią od przemocy 
i pełnych agresji komunikatów, także w prezentowanych w ramówce filmach słownictwo odrzuca swoją ordynarnością. Często zdarza się również, że i nam – rodzicom przytrafi się chwila zapomnienia, w której w przypływie emocji celem wyładowania się wypowiemy przekleństwo impulsowo, bez namysłu. Najważniejsze jest jednak, aby analogicznych sytuacji unikać, starając się za każdym razem kontrolować swój język. Dzieci bardzo często nie rozumieją tego, co mówią. Jako mali obserwatorzy wielkiego świata, zwykle małpują wszystko to, co je zainteresowało. Przekleństwa z początku więc traktowane są przez nie jedynie jako forma zabawy. Wszak słowo na k… czy ch… brzmi inaczej, bardziej oryginalnie, a wypowiadane przez brzdąca – zdaje się  dla niego wyłącznie piskliwym i wręcz śmiesznym naśladowaniem innych. Na szczęście stan ten zazwyczaj nie trwa długo – prawdopodobnie malec pobawi się, pośmieje i mu przejdzie. Faktyczny problem pojawia się jednak, gdy...