Rak wątroby u dzieci może być pierwotny lub wtórny. W tym drugim przypadku guz wątroby powstaje jako przerzut choroby nowotworowej toczącej się gdzie indziej w ciele dziecka. Może być skutkiem neuroblastomy, nerczaka płodowego, chłoniaka lub histiocytozy komórek Langerhansa.
Pierwotny rak wątroby u dzieci zdarza się rzadko – stanowi jedynie 0,5-2 procent wszystkich litych nowotworów u dzieci. W Polsce co roku na raka wątroby zapada ok. 15 dzieci. Niestety częstość występowania guzów wątroby u dzieci rośnie w tempie 5 procent rocznie.
Spis treści:
Przyczyny powstawania raka wątroby u dzieci nie są do końca znane. Wiadomo jednak, że podwyższone ryzyko rozwoju guza wątroby występuje u wcześniaków i dzieci obciążonych wadami genetycznymi, np.:
W przypadkach hepatoblastomy (HB) często (w 70-90 proc. przypadków) obserwuje się u dziecka również zmiany genetyczne wpływające na działanie szlaku sygnałowego Wnt/β-katenina. Powstanie zmian hepatocellular carcinoma (HCC) często powiązane jest ze zmianami chromosomalnymi polegającymi na utracie części materiału genetycznego. HCC u dzieci, w przeciwieństwie do dorosłych, rozwija się na niezmienionej marsko wątrobie lub w przebiegu chorób przewlekłych wątroby, np. WZW lub choroby genetycznej.
U dzieci występują trzy typu pierwotnego złośliwego raka wątroby:
HB czyli hepatoblastomę najczęściej wykrywa się u dzieci do 3 roku życia, a 99 proc. jego przypadków do 5 roku życia. Z kolei HCC częściej wykrywane jest u dzieci powyżej 10 roku życia.
W przypadku bardzo rzadkich u dzieci nowotworów niezłośliwych wątroby, rzadko występują objawy. Najczęściej zmiana wykrywana jest przypadkowo np. podczas USG brzucha dziecka. Inaczej jest w przypadku złośliwych guzów wątroby u dzieci. Wtedy najczęściej obserwuje się następujące objawy:
Rzadko pojawiają się objawy żółtaczkowe, które mogą wystąpić w przypadku HCC o podłożu żółtaczkowym. Czasami obserwuje się przedwczesne dojrzewanie u dziecka, które spowodowane może być wydzielaniem przez guz gonadotropiny kosmówkowej.
Po postawieniu diagnozy i stwierdzeniu rodzaju nowotworu, która dokonywana jest po biopsji guza, lekarze próbują określić rokowania. Najwięcej wiadomo o guzach typu hepatoblastoma, czyli HB, gdyż są częstsze. W ich przypadku rokowania są określane po próbie resekcji (wycięcia) guza. Wiele zależy od tego, czy uda się wyciąć cały guz i ile zdrowych sekcji wątroby pozostanie w ciele dziecka. W celu oceny rokowań stosuje się klasyfikację PRETEXT (PRETreatment EXTtent of disease). Pomaga ona zaklasyfikować małych pacjentów do dwóch grup: standardowego lub dużego ryzyka.
W grupie dużego ryzyka plasuje się dzieci, u których:
Aby dziecko z hepatoblastomą zaklasyfikować do grupy dużego ryzyka, wystarczy że spełnione będzie jedno z powyższych kryteriów.
W przypadkach HCC rokowania trudno jest określić ze względu na rzadkość występowania tego nowotworu wątroby u dzieci. Mówi się jedynie o tym, że najważniejsze jest całkowite usunięcie guza, które znacząco poprawia rokowania, z kolei pogarszają je odległe przerzuty guza.
Zarówno w przypadkach hepatoblastomy (HB) jak i HCC (hepatocellular carcinoma), celem terapii jest całkowite usunięcie guza i jego ewentualnych przerzutów, które pozostaną po chemioterapii, której przed operacją poddaje się dziecko.
Rozwój medycyny i nowoczesna chemioterapia zwiększyły przeżywalność dzieci z rakiem wątroby typu HB z 30 do 70 a nawet 80 procent. W przypadkach HB u dzieci najpierw stosuje się chemioterapię neoadiuwantową (z zastosowaniem pochodnych platyny oraz doksorubicyny). Następnie wykonuje się resekcję guza, a na koniec tzw. chemioterapię adiuwantową.
W niektórych przypadkach lekarze decydują się na przeszczep wątroby u dziecka. Takie wskazania mogą występować u 10-15 procent dzieci z HB, co oznacza, że wątroba jest na tyle zajęta przez nowotwór, że nie da się go z niej usunąć.
W 10-20 proc. HCC lekarze decydują się na resekcję guza bardzo szybko, bo nawet w czasie 14 dni od postawienia diagnozy. Jest to jednak możliwe tylko w tych przypadkach, gdy jest szansa na wycięcie guza wraz z odpowiednim marginesem. W pozostałych przypadkach najpierw stosuje się chemioterapię, która niestety nie jest tak skuteczna jak w przypadkach hepatoblastomy – tylko połowa guzów typu HCC odpowiada na chemioterapię.
Wielu lekarzy jest zdania, że nawet w 50-60 procentach przypadków leczenie powinno polegać na jak najszybszej kwalifikacji dziecka do przeszczepu wątroby. Niestety istniejące już przerzuty guza HCC są przeciwwskazaniem do przeszczepu.
Zobacz także:
Kiedy córka zachorowała, myślałam, że to koniec. Wychowywałam ją sama, bo mój były mąż zostawił nas, gdy Wiki miała dwa latka. Od tamtego momentu nic w naszym życiu nie układało się jak trzeba, ale wieść o chorobie była niczym grom z jasnego nieba. Do dzisiaj prześladują mnie wspomnienia z tamtego przygnębiającego okresu. Badania, chłód gabinetów, zapach szpitala, słowa lekarza - niepozostawiające złudzeń Załamałam się. Nie miałam pojęcia, co robić. Córka była taka młoda, miała tylko czternaście lat. Była ciężko chora i to ja powinnam być dla niej wsparciem, a tymczasem to ona pocieszała mnie. – Mamo, proszę, nie martw się. Wszystko będzie dobrze – powtarzała. Gdy minął pierwszy szok, wzięłam się w końcu w garść. Do pomocy zaangażowałam moją mamę, tak by Wiki nie przebywała zbyt długo sama w czterech ścianach szpitalnej sali. Pracowałam jako fryzjerka i pomimo ciężkiej choroby córki musiałam wywiązywać się ze swoich obowiązków. Nie stać mnie było na utratę pracy, potrzebowałyśmy przecież mnóstwo pieniędzy. Ale kiedy tylko mogłam wyrwać się z salonu, od razu jechałam do szpitala, choćby tylko po to, żeby ucałować Wiktorię na dobranoc i potrzymać za rękę, dopóki nie zaśnie. Moja kochana dziewczynka, była taka dzielna. Pierwszy cykl chemioterapii i od razu pojawiły się wszystkie możliwe skutki uboczne Opatrzność wciąż nam nie szczędziła ciosów. Gdybym wierzyłam w Boga, znienawidziłabym go. Wyłam z żalu po kątach, ale przy córce zaciskałam zęby, by nie dać po sobie poznać, jak bardzo mi ciężko patrzeć na jej cierpienie. Zawsze próbowałam ją chronić, niestety w obliczu choroby byłam bezradna. – Mamo, ja już tego nie wytrzymam – wyszeptała Wiktoria pewnego popołudnia, gdy siedziałyśmy razem w łazience. Czesałam jej długie blond włosy i patrzyłam, jak złoty pukiel powoli spada na...
Magdalena Stepień już podczas ostatnich miesięcy ciąży musiała mierzyć się z problemami. To właśnie wtedy zostawił ją tata Oliwiera Jakub Rzeźniczak. Następnie modelka borykała się z innymi ciężkimi przeżyciami, między innymi traumatycznym porodem . Teraz była partnerka piłkarza dowiedziała się, że ich sześciomiesięczny syn choruje na nowotwór wątroby. Chłopczyk niedługo zostanie poddany chemioterapii. Zniknięcie z mediów społecznościowych Uczestniczka „Top Model” zniknęła ostatnio z mediów społecznościowych. W czwartek wieczorem (20.01.2022 r.) na jej profilu instagramowym pojawił się wpis, w którym wyjaśniła, że zrobiła to, by teraz wieść spokojne życie ze swoim synkiem. Wszystko potoczyło się jednak zupełnie inaczej, niż planowała... „Znikając z mediów społecznościowych, pragnęłam tylko spokoju dla siebie i dla mojego Synka. Niestety nie było mi to dane. Życie bywa przewrotne i na pewno wiele i wielu z Was tego doświadczyło. W tym również i ja. Jednak to z czym przyszło mi się zmierzyć to walka o życie mojego kochanego Synka” – napisała. Walka o życie synka „Kiedy pół roku temu Oliwier pojawił się na świecie, byłam najszczęśliwszą kobietą nie tylko na kuli ziemskiej, ale i w całym wszechświecie. Wiedziałam, że od tej pory będziemy mieli siebie i miłość, której nie da opisać się słowami. Jest dla mnie wszystkim. Nikt i nic nie jest ważniejsze od Niego. Dziś usłyszałam straszną wiadomość, diagnozę – nowotwór – bardzo rzadko występujący guz wątroby. Rozpoczynamy walkę, której areną jest szpital. Walkę o ŻYCIE. Oliwierek niebawem przejdzie chemioterapię, a później jeśli będzie taka możliwość – będzie leczony chirurgicznie” – wyznała Magdalena Stępień „Bardzo wierzę w to, że mój mały Wojownik będzie zdrowy, że będziemy cieszyć się życiem. Jedyne, o co chce Was poprosić to modlitwa w...
