Jak przygotować dziecko do rozstań?

Czasami pójście dziecka do przedszkola wiąże się z traumatycznymi rozstaniami i wręcz rozpaczą, która odbija się na atmosferze w domu. Gdy dziecko płacze w przedszkolu i sytuacja nie zmienia się wraz z upływem czasu należy przyjrzeć się uczuciom dziecka, a niekiedy skorzystać z pomocy psychologa. Rozmawiamy z  Beatą Chrzanowską-Pietraszak , psycholożką, psychoterapeutką, pedagogiem specjalnym z Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej „Uniwersytet dla Rodziców”, która prowadzi też stronę na Facebooku „Zakamarki rodzicielstwa” . Spis treści:  ​Dziecko płacze przy rozstaniu w przedszkolu Dziecko płacze w przedszkolu - czego nie robić? Dziecko płacze w przedszkolu - rola rodzica Co zrobić, by dziecko nie płakało w przedszkolu?  Jak długo dziecko płacze w przedszkolu? Jak zostawić płaczące dziecko w przedszkolu? Co zrobić, gdy dziecko płacze w przedszkolu? ​Dziecko płacze przy rozstaniu w przedszkolu Dlaczego dla niektórych dzieci pierwsze dni w przedszkolu są takie trudne? Często zdarza się sytuacja, że dziecko płacze przy rozstaniu w przedszkolu.  - Postawmy się w sytuacji dziecka. Maluch, który jeszcze niewiele wie o świecie, trafia w miejsce, którego nie zna albo które widział tylko raz czy kilka razy. W dodatku zmieniają się reguły gry : nagle wokół pojawia się mnóstwo innych dzieci, a zamiast mamy, babci czy niani , którą miało dotąd na wyłączność, jest pani, która ma pod opieką wiele osób (a więc nie można liczyć na sto procent jej uwagi). Nie każdy trzylatek daje sobie z tym radę, zwłaszcza jeśli dotąd nie miał zbyt wielu kontaktów z rówieśnikami i rzadko rozstawał się z najbliższymi. Dziecko płacze w przedszkolu - czego nie robić Dziecko płacze w przedszkolu - co możemy zrobić w tej sytuacji lub czego nie robić? - Zacznę od tego, czego nie...

Smutku a nawet łez trudno uniknąć, ale poniższe wskazówki mogą pomóc Twojemu dziecku poradzić sobie z tymi trudnymi uczuciami. To najtrudniejszy moment. Odwrócić się i zamknąć za sobą drzwi. Zwłaszcza, gdy dziecko rozpacza. Przygotuj się wcześniej Do wyjścia przygotuj się wcześniej i ostatnie pół godziny przed wyjściem poświęć dziecku. Pobawcie się razem, poczytajcie bajkę, zjedzcie razem śniadanie. Twoje nerwowe przygotowania i pośpiech wytrącą malca z równowagi i utrudnią mu rozstanie. Poczuje się pominięty i porzucony. Zostaw coś swojego Zostaw dziecku coś, co będzie mu Ciebie przypominało, np. Twoją ulubioną apaszkę, zdjęcie, sweter itp. Niektóre dzieci czują się pewniej i bezpieczniej mając przy sobie „kawałek mamy”. Ale nie wszystkie. Są takie, które wydają się wytrącone gdy przypominają sobie o mamie. W takiej sytuacji daruj sobie ten sposób. Wprowadź rytuał Zastanów się nad jakimś ciekawym rytuałem związanym z wyjściem. Niech to będzie coś przyjemnego dla dziecka, co osłodzi mu chwilę rozstania. Rytuały dają poczucie bezpieczeństwa i kontroli nad tym co się wydarzy. Możesz też wymyślić jakiś śmieszny wierszyk, którym zawsze będziecie się żegnać, „przybijać piątki” itp. Obiecaj coś przyjemnego po powrocie Powiedz, że teraz musisz wyjść, ale „po obiadku” (lub w innym czasie) wrócisz i skieruj uwagę dziecka właśnie na ten czas. Obiecaj, że pobawicie się w jego ulubioną zabawę, pójdziecie na plac zabaw, na lody, zrobicie coś dobrego do jedzenia. Taka miła perspektywa pomoże dziecku oderwać się od myśli o Twojej nieobecności, a skupi uwagę na Twoim powrocie. Niech opiekunka przyjdzie wcześniej Dla dziecko to szok, jeśli Ty stoisz już w drzwiach i przekazujesz je od razu wchodzącej do domu opiekunkę. Poproś ją, by przyszła około pół godziny przed Twoim wyjściem....

  Na początku niemowlę i jego mama są nierozerwalnie ze sobą związani. Dzięki temu maluszek nabiera zaufania do świata. Więź między nim a mamą można nazwać symbiotyczną, bo ona też odczuwa niepokój, gdy długo jest z dala od swojego dziecka. Jej umysł, serce oraz wszystkie zmysły są skierowane na zaspokajanie potrzeb maleństwa. Z biegiem czasu ta więź powinna się rozluźnić. Kiedy niemowlę kończy 6–7 miesięcy coraz większa ruchliwość, doskonalsza koordynacja ruchowa i ciekawość sprzyjają aktywnemu poznawaniu świata. To dobry moment na krótkie rozstania. Dziecko interesuje się tym, co jest wokół, potrafi chwilę bawić się samo, podczas gdy mama znika w kuchni. Kiedy zacznie marudzić, nie musisz iść do niego natychmiast. Nic się nie stanie, gdy trochę poczeka. Te krótkie chwile spędzane osobno są ważne. Oczywiście nie powinnaś ignorować płaczu dziecka, ono musi mieć pewność, że zawsze przyjdziesz z pomocą. Niektóre maluchy już w pierwszym roku życia łatwo przystosowują się do rozstań z mamą, inne boleśnie przeżywają lęk przed rozłąką i muszą nauczyć się, jak sobie z nim radzić. W drugim roku mały dreptuś zaczyna rozumieć, że jest odrębną od mamy osobą i częściej dobrze się czuje pod opieką kogoś innego. Dylematy u progu drzwi Czy wychodzić z domu niepostrzeżenie, czy raczej pożegnać się z dzieckiem? Unikanie pożegnania nie jest godne polecenia. Dla malucha, który nagle orientuje się, że mamy nie ma w domu, sytuacja jest trudna zniesienia. Takie zniknięcie najbliższej osoby może oznaczać, że utracił ją na zawsze. Lepiej, gdy mama stanie twarzą w twarz z problemem, przed wyjściem pożegna się z dzieckiem i oznajmi: „Teraz idę do sklepu, a ty zostaniesz z babcią, zaraz wrócę”, przytuli dziecko, powie: „Pa, pa” i nie przedłuża pożegnania. Gdy zamkną się drzwi, malec może zapłakać, ale sytuacja jest...