Czopki glicerynowe dla niemowląt są jednym z łatwo dostępnych i bezpiecznych środków na zatwardzenie. Na zaparcia cierpi około 8 procent niemowląt i małych dzieci. Po podaniu czopka glicerynowego niemowlakowi łatwiej jest się wypróżnić, ponieważ gliceryna pomaga przesunąć kał zalegający w jelitach. Czopków na zatwardzenie nie wolno jednak podawać niemowlętom zbyt często.
Spis treści:
Jak działają czopki glicerynowe? Podaje się je doodbytniczo. Zaaplikowane rozpuszczają się w kilka minut pod wpływem ciepła, uwalniając płynną glicerynę. Jest to związek chemiczny z grupy cukroli, czyli prosty alkohol trójwodorotlenowy, który ma właściwości natłuszczające i nawilżające. Ułatwia przesuwanie się kału w jelitach i działa na nie drażniąco, stymulując perystaltykę jelit i przesuwanie mas kałowych, co ułatwia wypróżnienie.
Czopki glicerynowe rozpuszczają się w kilka minut, jednak na ich działanie czeka się 1-2 godziny. Jeśli czopek zostanie podany wieczorem, dziecko może wypróżnić się dopiero rano. Jeżeli do tego nie dojdzie, a zaparcie u dziecka trwa jedynie 2-3 dni, można ponowić podanie czopka.
Czopki glicerynowe są mniej skuteczne od lewatywy. Nie czyszczą jelit ze złogów kału, a jedynie ułatwiają ich wydalenie.
Czopki glicerynowe dla niemowląt można kupić w aptece bez recepty. Mimo to u niemowląt poniżej 6 miesiąca życia, czopki glicerynowe można stosować tylko po konsultacji z lekarzem i tylko doraźnie, a nie na przykład profilaktycznie.
Konsultacji lekarskiej przed podaniem tego leku wymagają noworodki (do 28 dnia życia). Niektórzy producenci czopków zalecają konsultację z lekarzem nawet do 3 roku życia dziecka. U starszych dzieci czopki glicerynowe można podawać jedynie sporadycznie, gdyż nie leczą problemu, a jedynie mogą pomóc zlikwidować jego skutki.
Czopki glicerynowe, co do zasady, powinno stosować się u niemowląt dopiero po wykluczeniu innych czynnościowych zaburzeń układu pokarmowego dziecka, np. kolki niemowlęcej czy dyschezji.
Czopek glicerynowy można podać, jeśli dziecko przez 1-2 dni nie oddało stolca. Przy zaparciu trwającym 4 dni, należy skonsultować się z lekarzem. Zatwardzenie i brak wypróżnień utrzymujące się tydzień wymagają wizyty w ambulatorium. Tam dziecku zostanie zrobiona lewatywa. Po jej podaniu dziecko powinno się wypróżnić w ciągu godziny. Brak wypróżnienia w tym czasie spowoduje zatrzymanie dziecka w szpitalu, gdyż przedłużający się brak defekacji może skończyć się zakażeniem wewnątrzustrojowym.
Przeciwwskazaniem do podawania czopków glicerynowych u niemowlęcia są ostre bóle brzucha, śluz w kale dziecka, a także krew w kale i długotrwałe zaparcie o nieustalonych przyczynach.
Czopki powinno podawać się sporadycznie, gdyż nie likwidują przyczyn problemu. Główne leczenie zaparć polega na analizie diety – czasami to mleko modyfikowane powoduje problem lub składniki diety karmiącej mamy – i wyeliminowaniu z niej przyczyny problemu.
Ogólna zasada brzmi: niemowlętom oraz dzieciom do trzeciego roku życia zaleca się podawanie jednorazowo pół czopka na noc. Czopek należy przed podaniem przekroić wzdłuż. Cały czopek można podać dopiero po trzecich urodzinach dziecka.
Jeżeli przechowujesz czopki w lodówce, wyjmij je z niej, oddziel jeden od blistra i ogrzej go krótko w dłoni. Resztę czopków schowaj do lodówki. Włóż rękawiczki jednorazowe, jeśli masz je w domu, i wyjmij czopek z opakowania. Połóż rozebrane od dołu niemowlę na boku i przygnij mu nóżki do brzuszka. Następnie wsuń czopek do pupy malca delikatnym, ale zdecydowanym ruchem. Zaciśnij pośladki dziecka, aby czopek się nie wyślizgnął.
Choć czopki glicerynowe są dostępne bez recepty i w nielimitowanej ilości, większość producentów zastrzega, że niemowlęta mogą je otrzymać w sporadycznych przypadkach i po konsultacji lekarskiej. Zbyt częste lub długotrwałe ich podawanie może podrażnić śluzówkę jelit, co może skończyć się odruchowym zaciskaniem zwieracza i nasileniem problemów z oddawaniem stolca.
W czasie ciąży nawet 50 proc. kobiet cierpi na zaparcia wynikające z osłabienia perystaltyki jelit. Jest to skutek podwyższonego poziomu progesteronu. Gliceryna jest jedną z niewielu substancji, które można stosować u ciężarnych. Nie wywiera ona żadnego niekorzystnego wpływu na płód, nie przenika też do mleka kobiet karmiących. Z tego powodu polecana jest matkom karmiącym i jako bezpieczny środek ułatwiający walkę z zaparciami w ciąży.
Przed zaaplikowaniem czopka należy przeczytać ulotkę i pamiętać, że powinien to być środek doraźnie stosowany ze względu na możliwość wystąpienia podrażnień śluzówki.
Źródło: Tabbers M.M., DiLorenzo C., Berger M.Y., Faure C., Langendam M.W., Nurko S., Staiano A., Vandenplas Y., Benninga M.A.; European Society for Pediatric Gastroenterology, Hepatology and Nutrition; North American Society for Pediatric Gastroenterology: Evaluation and treatment of functional constipation in infants and children: evidence-based recommendations from ESPGHAN and NASPGHAN. J. Pediatr. Gastroenterol. Nutr., 2014; 58: 258–274
Zobacz także:
Wymioty i biegunka u dziecka mogą być objawem np. zatrucia pokarmowego lub infekcji jelitowo-żołądkowej. Jeśli dolegliwości są wyjątkowo silne, towarzyszą im dodatkowe objawy, należy poradzić się lekarza. W innych wypadkach, także przy zaparciach, warto zastosować odpowiednią dietę. Spis treści: Co dać dziecku do jedzenia po wymiotach Dieta dziecka przy biegunce Dieta dziecka na zaparcia Co dać dziecku do jedzenia po wymiotach Podczas wymiotów najważniejszym zadaniem rodzica jest niedopuszczenie do odwodnienia dziecka . Dlatego maluchowi zaproponuj do picia to, na co ma ochotę (chętniej będzie pić). Pamiętaj, by płyny dawać często (najlepiej chłodne), ale w małych ilościach (najpierw po 1–2 łyżeczki!). Zbyt duża ich ilość naraz mogłaby wywołać kolejne torsje. Przez pierwsze 4–6 godzin po ustaniu wymiotów nie należy dziecku podawać jedzenia. Taki post pozwala zazwyczaj zahamować odruch wymiotny i powrócić układowi pokarmowemu do prawidłowej pracy. Zresztą najczęściej dziecko, które odczuwa mdłości, nie ma ochoty na jedzenie – sam organizm wysyła znaki, że potrzebuje chwili odpoczynku. Po przerwie podaj dziecku coś lekkiego – pszenna bułeczka lub kawałek gotowanego mięsa (ale chudego, np. kurczaka). Dieta dziecka po wymiotach powinna być lekkostrawna. Należy więc unikać dań smażonych, bardzo tłustych oraz zawierających surowe warzywa i owoce. Marchwianka najlepsza po wymiotach u dziecka (przepis) Marchewkę trzeba starannie umyć, obrać i pokroić w plasterki. Następnie należy zalać ją wodą w proporcjach 50 g marchwi na 100 g wody i gotować do miękkości, w razie potrzeby uzupełniając wodą. Miękką marchew trzeba wyjąć, zmiksować i ponownie połączyć z wywarem. Dodać szczyptę soli i płaską łyżeczkę glukozy . Marchwiankę można przygotować w większej ilości (np. 2–3 porcje), ale trzeba...
Zatwardzenia u dzieci to częsty problem. Wiele dzieci reaguje w ten sposób na zmianę trybu życia, stres i nieodpowiednią dietę. Na zaparcia cierpią zarówno niemowlęta, jak i kilku- i kilkunastolatki. Dziecko ma wówczas trudności z oddawaniem twardego stolca , co w efekcie najczęściej prowadzi do zmniejszenia częstotliwości wypróżnień (zazwyczaj poniżej trzech na tydzień). Jednak, jak podkreśla wielu lekarzy, istotne jest tu nie tyle kryterium czasowe, co nieprawidłowa konsystencja kupy i związane z tym dolegliwości. Przeczytaj, co powinnaś wiedzieć o zaparciach u dzieci i jak pomóc dziecku, które cierpi na zaparcia . Spis treści: Co podać dziecku na przeczyszczenie? Zatwardzenie u dziecka - domowe sposoby Zaparcia u dzieci: konsystencja kupy Przyczyny zaparć u dzieci Czy przy zaparciach może wystąpić gorączka? Co podać dziecku przy zaparciach? W przypadkach zaparć nawykowych przede wszystkim trzeba umożliwić dziecku codzienne wypróżnianie się w spokoju i dobrych warunkach higienicznych. Warto spróbować wyrobić nawyk codziennego robienia kupy o tej samej porze - duży wpływ na to ma regularność posiłków bogatych w błonnik. Ma to bardzo duże znaczenie dla utrzymania drożności jelit. Należy też zapewnić dziecku intymność, a rozmowy na ten temat przeprowadzać z nim taktownie. Te proste zasady są skuteczniejsze niż terapia lekami. We wszystkich przypadkach zaparć należy udrożnić jelita i doprowadzić do regularnych wypróżnień. Z reguły na początku niezbędne są lewatywy. Nie wolno ich jednak nadużywać, gdyż odbytnica przyzwyczaja się do takiego drażnienia. Do leków stosowanych powszechnie w leczeniu zaparć należą np.: laktuloza i parafina . Są one przydatne jedynie na początku terapii jako wspomaganie metod naturalnych i zawsze powinny być podawane pod kontrolą lekarza. wstaw_reklame('ad_srodtekst_01')...
Jeśli twój przedszkolak ma częste zatwardzenia , zastanów się chwilę: czy jest kapryśny przy jedzeniu? Czy nie cierpi głośnych dźwięków? A może drażni go jasne światło i ogólnie rzecz biorąc jest bardzo wrażliwy na różne bodźce? Pewnie zastanawiasz się, co ma jedno z drugim wspólnego. Wyjaśniamy. Wrażliwe dzieci okiem naukowców Po raz pierwszy naukowcy dostrzegli związek między nadwrażliwością sensoryczną dzieci a występującymi u nich przewlekłymi zaparciami. Swoje odkrycia ogłosili w kwietniu 2019 r. na łamach Journal of Pediatrics. To o tyle ważne odkrycie, że właśnie chroniczne zaparcie może być pierwszym sygnałem , że dziecko ma problemy z nadwrażliwością na bodźce i że wymaga fachowej pomocy. Nadwrażliwość sensoryczna a problemy w toalecie W USA przebadano 66 przedszkolaków w wieku 3-5 lat , których rodzice zgłaszali, że ich dzieci cierpią na częste zaparcia oraz tak samo liczebną grupę przedszkolaków normalnie się wypróżniających. Sprawdzono, czy "problemy toaletowe" mają jakiś związek z wrażliwością dzieci na bodźce. Okazało się, że związek taki istnieje. Kaprysy przy jedzeniu mogą sugerować problem Naukowcy stwierdzili, że przedszkolaki cierpiące na przewlekłe zaparcia często wykazują podwyższoną wrażliwość na konsystencję i smak jedzenia oraz na zapachy. Objawia się to m.in. kaprysami przy jedzeniu i niechęcią do próbowania nowych potraw . Takie dzieci bardzo często wstrzymują oddawanie stolca i unikają wizyt w toalecie. To może być sygnał, że potrzebują pomocy specjalisty. Potrzeba terapii integracji sensorycznej Nadwrażliwość sensoryczna polega na tym, że dziecko (lub dorosły) ma problem z odbieraniem i przetwarzaniem bodźców zmysłowych: dźwięków, światła, dotyku, smaku, a także bodźców płynących z ciała i ucha wewnętrznego (informujących o położeniu ciała w przestrzeni). Nieleczone...
